Δεν είμαι γιαπωνέζα αλλά συχνά αισθάνομαι τα chopsticks σαν προέκταση των δαχτύλων μου (και είμαι αυτοδίδακτη), χρόνια τώρα συλλέγω βιβλία μαγειρικής για ωμό φαγητό (αν και δεν ξέρω να μαγειρεύω), αναζητώ όπου κι αν βρίσκομαι τίμιο και φρέσκο nigiri, sashimi, maki, εντός κι εκτός Ελλάδας, (καθόλου εύκολο σπορ), προτού γίνει το sushi τόσο της μόδας, πριν και μετά την κρίση, με sushi takeaway, sushi στο supermarket, sushi στην κατάψυξη, sushi σε all-day cafes, sushi για ερασιτέχνες της γεύσης, rolls ποτέ στο σωστό μέγεθος, ρύζι παραβρασμένο, τόνο που μυρίζει, μαλακό κι όχι τραγανό φύκι, δείγμα σολωμού, hand-roll σε στιλ τυλιχτό με γύρο από όλα.
Χάρηκα όταν ανακάλυψα το απόλυτο sushi. Στο Wagamama στην Κηφισιά. Μπορεί να αναγκάστηκα να αντισταθώ στο αγαπημένο μου chicken katsu curry, γιατί όταν θέλεις να φας sushi, για μένα καλύτερα να αποφεύγεις οτιδήποτε μαγειρεμένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έφαγα al dente edamame με χοντρό αλάτι στην αρχή, περιμένοντας την πιατέλα με τα μικρά αριστουργήματα.
Γιατί αυτή είναι η μαγεία του γιαπωνέζικου φαγητού. Να βλέπεις την παλέτα με τα χρώματα, σε απόλυτη αρμονία. Καλοσχηματισμένα ρολλά, άριστα φιλεταρισμένα ψάρια, άψογο ρύζι, ακόμη και το wasabi και η σόγια κάνουν τη διαφορά. Ζεστό πράσινο τσάι και φύγαμε για Τόκιο. Με συνταξιδιώτες τους «αεροσυνοδούς» του Wagamama που είναι πάντα ενημερωμένοι ώστε να σε καθοδηγούν μέσα από τις προτάσεις του μενού, στη σωστή διαδρομή και σε νορμάλ τιμές, όχι σα να τρως σε εστιατόρια με τρία αστέρια Michelin.
Αστέρια πάντως έχει στο Wagamama. Και μάλιστα πολύ περισσότερα. Να είσαι στην Κηφισιά, να κάθεσαι έξω με αγαπημένους φίλους, για όσο μας το επιτρέπει ο καιρός ακόμη, με το φεγγάρι για προβολέα, μάχιμα chopsticks, όχι στα μαλλιά (για αυτοσχέδιο σινιόν), αλλά στα δάχτυλα και να μιλάς για φαγητό, non-stop, όχι για πολιτική, για το φαγητό, σαν τρόπο επικοινωνίας, μοίρασμα, ανταλλαγή αγάπης. Τελικά αυτό φταίει. Δεν είναι μόνο ότι έμαθα πως το ρύζι και το ψάρι στο Wagamama οφείλουν την τελειότητα τους στη ρομποτική, γιατί όλα τα υπόλοιπα γίνονται στο χέρι αλλά η αγάπη. Αν η μαγειρική γίνεται με αγάπη, (και τρώγεται με αγάπη), τι άλλο να θες; Λίγο sashimi παραπάνω. Με έξτρα wasabi. Kαι αστέρια.