Να βλέπεις τις δημοσκοπήσεις και να αδιαφορείς. Ευτυχώς. Γιατί πάλι ήταν εκτός θέματος. Ποιο ντέρμπι ακριβώς;

Να βγαίνουν τα αποτελέσματα, να βλέπεις τους πανηγυρισμούς και το μόνο που θες είναι να κοιμηθείς βαθειά. Και να ξυπνήσεις 4 χρόνια μετά.

Να σκέφτεσαι την ορκωμοσία, έργο deja vu με προβλέψιμη αρχή, μέση και τέλος.

Να μιλούν για διαδικασία εκλογής προέδρου και να αναρωτιέσαι ποιος θέλει να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη.

Να προσπαθείς να εξηγήσεις στα παιδιά σου τι έχει συμβεί και να είναι η πρώτη φορά που δεν μπορείς να βρεις χάπι-εντ στο παραμύθι.

Να μην καταλαβαίνεις ποιος κέρδισε, ποιος έχασε. Μήπως εγώ;

Εκλογές είναι να αναρωτιέσαι αν ζούμε, ξυπνάμε και αναπνέουμε όλοι στην ίδια χώρα.

Να σκέφτεσαι ότι τον Ιανουάριο του 2016 θα ξαναζήσουμε κομπάρσοι στην ίδια ιστορία.

Να μιλούν για θρίαμβο και να απορείς.

Να σκέφτεσαι ότι αποτελείς εξαίρεση. Ίσως αυτό (μόνο) να μας αξίζει.

Ποιο κόμμα δραχμής;

Ποια δεύτερη ευκαιρία;

Ποια ελπίδα;

Ποια ζωή μετά τη Ζωή;

Ποιες εκλογές;