Fashioning the Law. Όταν η μόδα γίνεται ...νόμος και οι κώδικες, τάσεις

Δεν θα μπορούσα εύκολα να σκεφτώ τι κοινό μπορεί να έχουν η μόδα με τους νόμους, το σχέδιο με τη δικηγορία, οι τάσεις με τους κώδικες. Όταν είδα ότι την Πέμπτη 14 Μαϊου θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στην Ελλαδα, συνέδριο με τίτλο «Fashioning the Law: Create-Protect-Mediate», στο the HUB Events στα Κάτω Πετράλωνα, θέλησα να μάθω περισσότερα. 

Διάβασα το πρόγραμμα, αναζήτησα ονόματα ομιλητών… Συμμετέχουν Έλληνες και ξένοι νομικοί, πνευματικοί δημιουργοί, εκπρόσωποι ελληνικών και διεθνών οίκων, έμποροι και διαμορφωτές πολιτικής. Από σχεδιαστές, είδα τον Μάκη Τσέλιο και την Ελένη Κυριάκου. To συνέδριο διοργανώνουν δύο γυναίκες, η Αλεξάνδρα Βαρλά και η Ιωάννα Λαγουμίδου. 

Το συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα των Οργανισμών Πνευματικής και Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας. Όλα ξεκινούν από την αλληλεξάρτηση Εμπορικού Δικαίου με τη Βιομηχανία Μόδας. Σίγουρα θα καταλάβω πολύ περισσότερα όταν θα το παρακολουθήσω, για να δω τι συμβαίνει στην επιχειρηματικότητα, την καινοτομία της μόδας, στα e-shops της μόδας, στο εγχώριο fashioning, σήμερα. Στον Μάιο της κρίσης.

Μέτρησα 20 εισηγήσεις. Hashtags και trademarks. Πώς γίνεται η κατοχύρωση και προστασία των δικαιωμάτων Διανοητικής Ιδιοκτησίας; Θα δοθούν πρακτικές συμβουλές από επιχειρηματίες που ξέρουν τι σημαίνει ελληνική βιομηχανία μόδας. Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι επίλυσης διαφορών; Διαπραγματεύσεις και διαμεσολάβηση. Με ενδιαφέρει το κομμάτι για τα fashion blogs ως μορφή εμπορικής επικοινωνίας αλλά και η αλληλεπίδραση της μόδας με τις νέες τεχνολογίες και τα social media. Η νόμιμη διαδικτυακή παρουσία των ηλεκτρονικών καταστημάτων. Όταν θα μιλούν για τις εμπορικές συμβάσεις, μάλλον θα χρειαστώ διερμηνέα. 

Όπως και να'χει, θα είμαι εκεί. Στο πρώτο πανελλήνιο συνέδριο για το Δίκαιο και τη Βιομηχανία Μόδας. Σκέφτομαι μόνο τι θα φορέσω… Ταγιέρ; Κοστούμι; Γκρι; Μπλε; Μαύρο; Pantone No 18, Chinese Red. Aισθητική λειτουργικότητα και χρώμα στη μόδα, είναι ο τίτλος μιας εισήγησης. Μήπως να φορέσω κάτι σε κόκκινο; 

My Black Book, Page 1. Rendez-vous στο Παρίσι. Στο Bon Ton

Μπορείτε να φανταστείτε έναν χώρο που μοιάζει με γκαλερί, αλλά μπορείς να αγγίξεις τα πάντα; Ένα κατάστημα με ράφια-βιβλιοθήκες με παλιομοδίτικα γκάτζετ, από μεταλλικές σβούρες μέχρι κασετίνες σε σχήμα οδοντόκρεμας; Ένα μαγαζί, στο οποίο συνυπάρχουν ένα photo booth με περούκες και υπερμεγέθη γυαλιά, κομμωτήριο, μίνι μπουτίκ με παιδικά ρούχα και ρετρό αντικείμενα για το σπίτι; Το Bon Ton -ή τουλάχιστον αυτό που ανακάλυψα εγώ, γιατί από ό,τι έμαθα Bon Ton υπάρχουν από τη Γαλλία μέχρι την Ιαπωνία- βρίσκεται στο 3o διαμέρισμα, στην περιοχή του Marais στο Παρίσι, και μου θυμίζει «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» με εκείνο το μαγικό μέρος με τα γυάλινα βάζα στον πάγκο και τις καραμέλες που μύριζαν τριαντάφυλλο. Πουλάει παιχνίδια, είδη κουζίνας, παιδικά ρούχα και έπιπλα, αλλά η αλήθεια είναι πως όταν μπαίνεις ξεχνάς πού είσαι, ποιος είσαι, ξαναγίνεσαι Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, μικραίνεις, μεγαλώνεις, ξαναμικραίνεις.

Προσωπικά, την τελευταία φορά που πήγα, τα ήθελα όλα. Εχει κάτι απίστευτα εικονογραφημένες, παλιομοδίτικες εκδόσεις, που θες να τις αποκτήσεις μόνο και μόνο για να τις κοιτάς. Μπήκα στον φωτογραφικό θάλαμο με τις κόρες μου και μια φίλη τους και, με 2 ευρώ, στριμωχτήκαμε για να βγάλουμε τέσσερις ασπρόμαυρες ρετρό φωτογραφίες, με άφρο περούκες και μύτη κλόουν.

Λίγη ώρα μετά, χάζευα μια σούπερ Παριζιάνα γιαγιά που είχε φέρει τον εγγονό της -γύρω στα 18- για κούρεμα. Σε ένα μικρό δωμάτιο στο ισόγειο, χωρίς επιγραφή, σαν ένα κρυμμένο μυστικό για λίγους, κάτω, ανακάλυψα όλα τα χαμένα παιχνίδια από την εποχή του δημοτικού. Είδη για πάρτι, φωτιστικά σε σχήμα ζώων, χάρτες, φόρμες για κέικ, τροχήλατα φλούο ξύλινα παιχνίδια... Ένα κόκκινο μαξιλάρι γράφει «Keep Your Dreams». Στο ταμείο, ό,τι κι αν έχεις πάρει, ακόμη και γόμα σε σχήμα sushiι, θα φύγεις με υφασμάτινο τσαντάκι με το λογότυπο Bon Ton. Στο Τόκιο, φαντάζομαι τα κοριτσάκια να βγαίνουν με κόμμωση «μαλλί της γριάς» και τ' αγόρια Μοϊκάνους.

Τα λάθη που κάνουν οι γυναίκες… Και οι άνδρες. Πόσο ντεμοντέ αντέχουμε να είμαστε;

Όλοι έχουμε στιλ. Για την ακρίβεια έχουμε το δικό μας, προσωπικό στιλ ή τουλάχιστον αυτό θα θέλαμε να πιστεύουμε. Όμως ειδικά το καλοκαίρι που τα ρούχα λιγοστεύουν και όλα επιτρέπονται -ή έτσι νομίζουμε- τα φάουλ της καθημερινότητας της μόδας καταγράφονται και πληγώνουν την δημόσια αισθητική. Ποιά είναι αυτά; Αν δεν τα συνηθίζετε, θα τα αναγνωρίσετε αμέσως. Και αν πάλι τα κάνετε, δεν θα το πούμε σε κανέναν. Αρκεί να τα διορθώσετε. Αυτό το καλοκαίρι.

Τα λάθη που κάνουν οι γυναίκες. Κολάν με καφτάνι. Πλατφόρμες με φελλό ή οτιδήποτε σε σχοινί ή υλικό που χρησιμοποιούν οι πρόσκοποι. Αν σας αρέσει το συγκεκριμένο είδος αξεσουάρ, αναζητήστε κάτι σε ξύλο, σατέν, δέρμα, κάτι που είναι ντυμένο με το ίδιο υλικό από το λουράκι μέχρι το τριγωνικό τακούνι. Τζιν βερμούδες και σορτσάκια με ξέφτια και τρύπες. Εκτός κι αν είστε 18 χρονών. Άντε μέχρι 20.

Λινές παντελόνες με ασορτί πουκαμίσες, πάντα ξεχειλωμένες, σαν την μόδα των εύσωμων, νεωτερισμοί η Σούλα. Αν δεν νιώθετε στα καλύτερα σας, αγοράστε ένα μακρύ λευκό ή μαύρο κλασικό φόρεμα και ανανεώστε το με μια εντυπωσιακή ζακέτα. Τι-σερτ με λογότυπα, στρας, φτερά, την Άρτα και τα Γιάννενα. Τι θλίψη. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από μια μπλούζα σε έντονη απόχρωση με όμορφο ντεκολτέ.

Γυαλιά μάσκες. Ντεμοντέ. Παρεό. Ξεπερασμένο. Σανδάλια χωρίς τέλειο πεντικιούρ. Αποκρουστικό. Διαφάνειες. Για να φαίνεται καλύτερα η κυτταρίτιδα και η χαλάρωση; Μαγιό τάνγκα ή μονοκίνι. Ούτε η Gisele δεν το τολμά. Κοστούμια με μαντήλι. Ή ταγέρ. Χαλαρώστε λίγο. Εκτός κι αν θέλετε να πιάσετε δουλειά σε καμιά αεροπορική εταιρία... Κολιέ και βραχιόλια και δαχτυλίδια και ζώνες, όλα πλουμιστά, όλα φορτωμένα, τρία στο τάληρο. Καλύτερα ένα την φορά που θα λέει όμως πολλά. Τσάντες με λογότυπα, ασορτί μοκασίνια ή σαδομαζοχιστικά πέδιλα, κολλητά τζιν, μαύρη μπλούζα, σιδερωμένο μαλλί με ανταύγειες. Από ποιο στρατόπεδο ξεμυτίσατε κορίτσια; 

Τα λάθη που κάνουν οι άνδρες. Λευκά παντελόνια ή κοστούμια. Αλλά και μπεζ. Διάφανα και φτηνιάρικα. Ασε που βλέπουμε τις τσέπες και το ιδιαίτερο εσώρουχο. Τι-σερτ με ιδρωμένες μασχάλες, τι-σερτ κοντά, τραβηγμένα, υπερμεγέθη, παλιμπαιδιστικά, τι-σερτ που δεν κολακεύουν ούτε καν τους κάπως πιο γυμνασμένους της παρέας. Καφέ ζώνη μαύρο παπούτσι. Αφήστε τις λεπτομέρειες αν δεν κερδίζετε ούτε στα βασικά. Ξεβαμένο τζιν. Το μπλου-τζιν φοριέται εδώ και αρκετές σεζόν και καλοκαίρι. Το πετροπλυμένο μας άφησε χρόνια. Πουκάμισα από συνθετικά υφάσματα. Και μυρίζουν και φωνάζουν την τιμή τους και την χώρα προέλευσης. Σαγιονάρες με μαύρο νύχι και φτέρνα. Είπαμε να αντισταθείτε στο πεντικιούρ αλλά όχι κι έτσι.

Ολόσωμες φόρμες. Γυαλιστερές ή ματ, δεν έχει σημασία. Τζιν πουκάμισα. Ακόμη δεν τα πετάξατε από τη δεκαετία του '80; Λευκές και ανοιχτόχρωμες κάλτσες. Γραβάτες κοντές, τετράγωνες, ψυχεδελικές. Μπουφάν πάνω από τον αφαλό. Γήινα κοστούμια σε απόλυτη μονοχρωμία. Μαγιό που τονίζουν τα προσόντα σας. Φανέλες. Του παππού. Ή της γιαγιάς με ντεκολτέ για να αποκαλύπτουν την ...χαλάουα. Με τρίχες ή χωρίς, το αθλητικό μπλουζάκι με τα κομένα μανίκια και τον αφαλό έξω, η βερμούδα κάτω από το γόνατο και η καφέ σαγιονάρα, η χρυσή καδένα και το καπέλο με το διαφημιστικό λογότυπο, δεν θα σας πάνε πολύ μακριά. Οι Σκληροί του Μπραχάμι Μέρος Δεύτερο.

Εμπορικά κέντρα και κρίση; Ή μήπως Confessions of a shopaholic;