Δεν είναι σίγουρα Σεπτέμβριος αν τα κλιματιστικά δουλεύουν non-stop.
Αν η κίνηση στους δρόμους είναι τρελή.
Αν οι τροχονόμοι είναι ακόμη διακοπές.
Αν αντί για τρέιλερ για νέες σειρές στην τηλεόραση, βλέπεις τον Τσίπρα, την Φίλη, τον Καμμένο. Στο δικό τους σίριαλ. Χωρίς υπότιτλους.
Αν τα Χριστούγεννα σου φαίνονται τόσο μακριά...
Αν ακόμη και η 28η Οκτωβρίου μοιάζει αλλού. Δεν μπαίνεις στον κόπο καν να δεις αν είναι αργία.
Δεν είναι Σεπτέμβριος αν δεν μυρίζουν τα μπλε, σχολικά τετράδια. Η κόλλα. Τα καλοξυμένα μολύβια.
Αν δεν αγοράσεις την αμερικανική Vogue. Το μεγαλύτερο τεύχος της χρονιάς. Με διαφημίσεις που σε ταξιδεύουν. Και γυμνάζεις και τα χέρια σου.
Αν δεν βρίσκεις λόγους για να είσαι στον κόσμο σου, χαρούμενος, ευγνώμων για όσα έχεις καταφέρει, για να ξυπνάς με χαμόγελο Colgate πριν προλάβεις να πλύνεις τα δόντια σου.
Σεπτέμβριος είναι... Μέρος Τρίτο.
Σεπτέμβριος είναι...
Να φυσάει και να ανοίγεις τα χέρια.
Να φοράς πουλόβερ με μαγιό.
Καλοκαιρινό φόρεμα με μποτάκια.
Να πίνεις καυτό, πράσινο τσάι. Μόλις ξυπνάς. Για ώρες.
Να ανοίγεις την τηλεόραση, να βλέπεις παράθυρα ανοιχτά με φιλόδοξους, πουδραρισμένους πολιτικούς και να την κλείνεις ύστερα από 6 δευτερόλεπτα.
Να χαιρετάς τους οδηγούς των σχολικών λεωφορείων.
Να τυλίγεσαι με παρεό αντί να αναζητάς τις χαμένες ζακέτες.
Να πηγαίνεις σε θερινό σινεμά μέχρι να κλείσει και το τελευταίο.
Να αρνείσαι να στεγνώσεις τα μαλλιά σου με σεσουάρ.
Να αγκαλιάζεις το σεντόνι, όπως το πάπλωμα.
Σεπτέμβριος είναι να ξαναβρίσκεις αγαπημένα πρόσωπα και να τα λες όλα με μια αγκαλιά.
Να φοράς κοχύλια (που βρήκες αυτό το καλοκαίρι, σε αυτή την παραλία) στο λαιμό. Μέχρι να βραχούν. Στη θάλασσα ή στη βροχή.
Σεπτέμβριος είναι… Μέρος Δεύτερο.
Σεπτέμβριος είναι...
Να ζεις στην Αθήνα και σε 45 λεπτά να βρίσκεσαι στον παράδεισο.
Να ανακαλύπτεις διαρκώς νέα μέρη.
Να κολυμπάς στη βροχή. Και μετά να καίγεσαι στον ήλιο.
Να είναι μεσημέρι και να βυθίζεσαι στο μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο.
Να είσαι στο Σούνιο και να θες να μείνεις εκεί για πάντα. Για έναν μήνα (για αρχή) τουλάχιστον.
Σεπτέμβριος είναι να μοιράζεσαι τσιπς με την φίλη σου στην παραλία και να μην χορταίνεις αλάτι και φλυαρία.
Να γίνεται το σαββατοκύριακο, συμπυκνωμένες διακοπές. Ευεξία σε ένα δίωρο. Καινούργια ξανά.
Να βγάζεις φωτογραφίες γιατί το καλοκαιρινό άλμπουμ δεν γεμίζει ποτέ.
Να χαμογελάς μέσα κι έξω από το νερό.
Να απολαμβάνεις τη διαδρομή, με ή χωρίς μουσική, λέξεις, ανοιχτά παράθυρα, κλιματισμό.
Να ξεχνάς ακόμη τι μέρα είναι.
Να βουτάς χωρίς ρολόι και δαχτυλίδια.
Να είσαι τουρίστας στην χώρα σου, μαζί και ο καλύτερος πρεσβευτής της.
Να ξαπλώνεις νωχελικά και ταυτόχρονα να νιώθεις ότι είσαι σε εγρήγορση για όλα όσα θέλεις να προλάβεις να κάνεις. Από δω και τώρα.
Να είναι απόγευμα και η παραλία να παραμένει γεμάτη.
Να γίνεται η νύχτα μέρα.
Να θέλεις να είσαι διαρκώς έξω. Ή διαρκώς μέσα. Στο σπίτι. Στην παραλία.
Να στέκεσαι στην προβλήτα και να ταξιδεύεις πιο μακριά από εκεί που σε πηγαίνει το βλέμμα.
Να περπατάς στις μύτες.
Να μην ακούς και να μην βλέπεις κανέναν γύρω σου.
Να μην πεινάς. Να διψάς μόνο.
Σεπτέμβριος είναι να μπορείς να φεύγεις, να πετάς και να επιστρέφεις στη βάση σου.
Να βρίσκεις καινούργιες φίλες και φίλους, και να επανασυστήνεσαι.
«Γεια, είμαι η Σάντυ, είμαι Ψάρι, και είμαι καλά».
Σεπτέμβριος είναι… Μέρος Πρώτο.
Σεπτέμβριος είναι...
Να χωράς τη ζωή σου σε κούτες. Να τις γεμίζεις, να τις αδειάζεις, να θυμάσαι, να ξεχνάς, να μοιράζεσαι, να ζητάς βοήθεια, να πηγαίνεις σε λάθος διεύθυνση από συνήθεια.
Να κρατάς τα μαγιό σου στο πρώτο συρτάρι. Στα είδη πρώτης ανάγκης.
Να ακούς τη φράση «καλό φθινόπωρο» και να τραγουδάς από μέσα σου «μια ωραία πεταλούδα» ανάποδα.
Να γράφεις πιο πολλά resolutions σε χαρτάκια, στο κινητό, στην παλάμη του χεριού σου, και από αυτά που σημειώνεις με μανία τον Ιανουάριο.
Να τσεκάρεις καθημερινά το σημάδι από το μαγιό.
Να θέλεις να τα αλλάξεις όλα.
Να λειτουργείς με χρονοκαθυστέρηση.
Σεπτέμβριος είναι να περιμένεις ήδη το επόμενο καλοκαίρι, μετρώντας αντίστροφα.
Να σε τσιμπάνε τα κουνούπια από το πρωί και να μην σε πειράζει πια.
Να νιώθεις ρομπότ ξανά.
Να φοράς γυαλιά ηλίου μέχρι αργά.
Να αναζητάς μια καθησυχαστική ρουτίνα.
Να φτιάχνεις λίστες με τους φίλους που σου έλειψαν.
Να ξαπλώνεις νωρίς, να κοιμάσαι αργά. Με ανοιχτά παράθυρα.
Να ξυπνάς πριν από το ξυπνητήρι. Tη μουσική, δηλαδή, από το κινητό.
Να λες μου έλειψες πριν σε προλάβουν. Γενναιόδωρα, αυθόρμητα.
Να γεμίζεις το ψυγείο με φρούτα.
Να αφήνεις στο ράφι (του ψυγείου) τα αντιηλιακά και το gel κυρίως, για τα εγκαύματα.
O Σεπτέμβριος είναι after sun.
Να ονειρεύεσαι ένα σαββατοκύριακο εκτός. Και ένα ακόμη. Τυχαία έχεις αφήσει (ακόμη) το σακβουαγιάζ στο σαλόνι;
