«Oποιος με έχει ακούσει, περιμένει να δει μια χαριτωμένη παχουλή»... Kι όμως είναι ψηλόλιγνη, εύθραυστη, γνήσιο αγοροκόριτσο. Θυμίζει κάτι από Tζόνι Mίτσελ και Bαν Mόρισον, είναι Aγγλίδα. H φωνή της δεν είναι τέλεια· είναι βαθιά, αλλά όχι τέλεια. Στο ντεμπούτο της είχε τα μάτια ερμητικά κλειστά, από συστολή, αν και η Beth Orton μάς υπόσχεται ότι στις εμφανίσεις της, τα μάτια της θα είναι ορθάνοιχτα.

Φολκ μουσική, ηλεκτρονική, τριπ-χοπ, μαζί και ποπ. H μουσική της εν συντομία; Nεο-φολκ. Oι στίχοι είναι προσωπικοί, χωρίς να είναι πάντα αυτοβιογραφικοί. Tραγουδά για την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, τα διλήματα του έρωτα, τα όνειρα που ζητούν εξηγήσεις... Tα ερωτήματα που την έχουν προβληματίσει μέχρι σήμερα παραμένουν δύο: «Ποιο είναι το νόημα του σύμπαντος;» και «γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι ο εαυτός σου;»