Μπορεί να μεγαλώνω, μπορεί να μικραίνω. Μπορεί να είμαι περίεργη, μπορεί να μην είμαι. Μπορεί να φαίνονται μικρά αλλά να είναι μεγάλα. Μπορεί να φαίνονται απλά αλλά να είναι σύνθετα. Να φαίνονται χρωματιστά και να είναι μαύρα. Να τα σκέφτομαι μόνο εγώ ή να είμαστε πολύ περισσότεροι από όσοι νομίζω. Να γκρινιάζω από μέσα μου. Να θυμώνω. Να μουτρώνω. Να το ξεπερνώ. Και να μην το καταλαβαίνει κανείς. Στη ζωή δεν υπάρχουν κανόνες. Μόνο αόρατες, λεπτές γραμμές. Savoir-vivre; Μάλλον savoir-faire. Γιατί η ζωή παίζεται στις λεπτομέρειες. Τι με ενοχλεί σήμερα στην καθημερινότητα μου; Άλλα θέλουν επεξήγηση, κι άλλα μόνο τίτλους. Αρχής και τέλους.

Το τσιγάρο. Όλοι καπνίζουν πλέον, τα πάντα, παντού, όλες τις ώρες της ημέρας, με πάθος, χωρίς ενοχές. Για τον άλλον. Που δεν θέλει να καπνίσει. Είμαι περιτριγυρισμένη από τσιγάρα, στριφτά, άφιλτρα, πούρα, πίπες, μπάφους, καπνό, σε καφέ το πρωί, σε εστιατόρια και μπαρ το βράδυ, σε συναυλίες, σε τράπεζες, σε δημόσιες υπηρεσίες, στο ταξί, στα εμπορικά κέντρα, ακόμη και στο ασανσέρ...
Η αγένεια.
Τα μούτρα.
Η φλυαρία.
Ο ενικός. Η υπερβολική άνεση.
Η υπερέκθεση των πολιτικών.
Οι «μαϊντανοί».
Η υπερβολή. Σε όλα. Το’χουμε σαν λαός.
Οι αναπάντητες κλήσεις. Σε επαγγελματικές σχέσεις. Τα αναπάντητα emails. Αλλά και τα μηνύματα. Τρία δευτερόλεπτα χρειάζεσαι για να γράψεις: «Το έλαβα, ευχαριστώ».
Η εξουσία. Η εξουσιομανία. Και η επίδειξη της με κάθε αφορμή.
Η ομοιομορφία. Γυναίκες και άνδρες, αγόρια και κορίτσια, χωρίς καθόλου φαντασία. Στολές.
Το κρύο χωρίς ήλιο.
Τα διπλοπαρκαρισμένα μηχανάκια και αυτοκίνητα. Ποια συγνώμη;
Ο έλεγχος του κινητού ανά πεντάλεπτο όταν είμαστε έξω για φαγητό, στον κινηματογράφο, με φίλους, πάντως όχι μόνοι. Εμμονή; Παραλήρημα; Τρέλα.
Τα ποτήρια που μυρίζουν αβγό.
Τα κακά των σκύλων στο πεζοδρόμιο, στον δρόμο, στην εξώπορτα του σπιτιού μου.
Οι selfies και τα tags χωρίς να σε έχει ρωτήσει κανείς.
Τα κουνούπια του Μαρτίου. Και του Απριλίου.
Οι μαζικές προσκλήσεις και τα chain letters.
Το κουτσομπολιό. Για όλους και για όλα.
Οι αποδείξεις σαν είδος προς εξαφάνιση.
Η θάλασσα που είναι ακόμη κρύα.
Το αναμμένο φως την ημέρα.
Τα κλειστά παντζούρια και παράθυρα.
Η τεμπελιά.
Τα νεύρα.
Η σοκολάτα που δεν έχει γεύση σοκολάτας.
Το botox που φαίνεται και παραμορφώνει. Τα σιδερωμένα πρόσωπα χωρίς έκφραση.
Το άγνωστο. Ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει το επόμενο 24ωρο.
Τα σενάρια από το κακό στο χειρότερο.
Το ψέμα.
Η δυστυχία δίπλα μου. Απέναντι μου. Σε απόσταση αναπνοής.
Η βία.
Τα λαδωμένα μαλλιά.
Η αργοπορία.
Το μαύρο.
Τα θέματα υγείας.
Η αδιακρισία.
Η ερώτηση «μήπως ενοχλώ;» Πολύ.