ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ; ΤΗ ΜΕΡΑ;

Φοβάσαι τη νύχτα; 

Την ημέρα; 

Φοβάσαι να μπεις στο αεροπλάνο; Νιώθεις ασφάλεια στο αεροδρόμιο; Όπως παλιά; Δένεις την ζώνη σου και κοιτάς με καχυποψία τον διπλανό σου; 

Εξακολουθείς να πηγαίινεις σε συναυλίες; Με χαρά; Ξενοιασιά; Ανεμελιά; Σε κλειστούς χώρους; 

Περπατάς σε γέφυρες; Πηγαίνεις χωρίς φόβο (και πάθος) σε τουριστικά αξιοθέατα; 

Ταξιδεύεις με χαρά; Έφυγες για Κωνσταντινούπολη; Έκλεισες εισιτήριο για Παρίσι; Και μετά Λονδίνο; Για Νέα Υόρκη; 

Βλέπεις εφιάλτες; Τρία έργα κάθε βράδυ, το ίδιο σενάριο σε παραλλαγές; 

Μια ποπ συναυλία που εξελίσσεται σε θρίλερ;

Την Angela Merkel να σε μαλώνει για τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ; 

Τον Wolfgang Schauble να σε εξετάζει προφορικά για να περάσεις στο Πανεπιστήμιο;

Την Αriana Grande να σε νανουρίζει με ροζ μπαλόνια που σκάνε σαν βόμβες; 

Φoβάσαι; Αγωνιάς; Τρέμεις; Αγχώνεσαι; Ξενυχτάς; Κρύβεσαι; Παραλύεις και μόνο με τη σκέψη; Κλαις; Δεν τολμάς να το πεις σε κανέναν; Oύτε στον εαυτό σου; 

Ηρέμησε. Παρά βαθιές ανάσες. Ή καλύτερα μια μεγάλη, βαθειά ανάσα. Προσπάθησε να χαλαρώσεις. Φτιάξε μια όμορφη εικόνα. Ζήσε το τώρα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μετά. Το λίγο πριν. Συνέχισε να ταξιδεύεις. Να περπατάς. Να χορεύεις. Να τραγουδάς στα κοντσέρτα. Να συνωστίζεσαι. Να είσαι τουρίστας σε αγαπημένους προορισμούς. Οικείους και καινούργιους. Να ονειρεύεσαι. Να βλέπεις λιγότερα θρίλερ στο σινεμά. Τώρα που η ζωή μας είναι μια περιπέτεια μεγάλου μήκους, χωρίς υπότιλους, με ειδικά εφέ ήχου και εικόνας, έχουμε ανάγκη μόνο από κομεντί και feelgood ταινίες. La Vita e Bella. Κάποιος Να Μας Προσέχει. Dolce Vita. Sunny Side up. Μη Φοβάσαι το Σκοτάδι. Το φως;