https://webtv.ert.gr/promo/05ian2019-istories-modas/
Ιστορίες τέχνης. Ιστορίες μόδας. Όταν ο Γιάννης Τσεκλένης εμπνεόταν από τους Ιμπρεσιονιστές, είναι διότι η μόδα είναι τέχνη και η τέχνη ζει μέσα στη μόδα. Η τέχνη χρησιμοποιεί τη μόδα για να αποδώσει νοήματα, να περάσει μηνύματα μέσα από την επιλογή του κατάλληλου ρούχου, του σωστού αξεσουάρ, του πιο ταιριαστού χτενίσματος. Η σημειολογία της μόδας μέσα στην τέχνη είναι ένα συναρπαστικό πεδίο, που σφύζει από πληροφορία. Και στιλ! Η μόδα εμπνέεται εδώ και δεκαετίες από τα εικαστικά, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τη μουσική. Ζωντανεύει στην πασαρέλα σελίδες από τη λογοτεχνία και την ποίηση, σκηνές από τον κινηματογράφο, το θέατρο, τον χορό και την όπερα. Κάθε νέα κολεξιόν συνοδεύεται από χιλιάδες αναφορές. Μια καλλίγραμμη ωδή στην Τέχνη. Κι αν θελήσουμε να αναζητήσουμε την άκρη του νήματος; Οι σχεδιαστές δεν θα αποκαλύψουν την πηγή της έμπνευσης, εκτός κι αν πρόκειται για κάποιο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Διαφορετικά, δεν θα μιλήσουν εύκολα για το τι αποτέλεσε το αρχικό κομμάτι του παζλ. Ίσως γιατί συχνά δεν το γνωρίζουν ούτε και οι ίδιοι.
Η Έλενα Κουντουρά, μετά τη σπουδαία αθλητική της καριέρα και χρόνια πριν ανέβει στο βάθρο της πολιτικής, ως υπουργός τουρισμού, υπήρξε διευθύντρια περιοδικών. Αλλά και η Ελληνίδα - μοντέλο με την πιο μεγάλη και ξεχωριστή διεθνή καριέρα τη χρυσή εποχή των ‘90ς. Η Έλενα Κουντουρά γνώρισε εκ των έσω και πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια μόδα, στο πιο υψηλό και απαιτητικό της επίπεδο. Βρέθηκε κυρίως στην καλλιτεχνική πλευρά της μόδας, ως κεντρικό πρόσωπο σε εικόνες “έργα - τέχνης” που έχουν μείνει στην ιστορία. Της μόδας και της τέχνης.
Για τη Mary Katrantzou όλες οι μορφές τέχνης συγκεντρώνονται σε ρούχα που φοριούνται, αναπνέουν, ζωντανεύουν. Σε δημιουργίες που δεν χαρακτηρίζονται από τάσεις και συχνά ίσως όχι από πρακτικότητα. Μας νοιάζει;
Ο Kωνσταντίνος Ρήγος ακροβατεί ανάμεσα στον χορό και τη μόδα, την όπερα και τη μόδα, την έκφραση της κίνησης και την αισθητική. Αναλόγως του ρόλου, ψάχνει για ρούχα ευκίνητα ή ρούχα στατικά. Ακόμη κι αν τα “Ρούχα του Αυτοκράτορα” είναι τελικά τόσα πολλά, που ο Βασιλιάς θα βγει στη σκηνή …γυμνός!
Ο Γιάννης Μετζικώφ, εικαστικός, ενδυματολόγος και σκηνογράφος, έχει πάθος με τη μόδα. Πάθος με το θέατρο. Στην πρώτη επιτρέπεται η αυθαιρεσία, στο δεύτερο όχι. Η παιδεία, η ευαισθησία, το ταλέντο του εκφράζεται μέσω της αισθητικής. Παραδίδει μαθήματα ευγένειας και ήθους, μιλά για την επιδίωξή του να δημιουργήσει θεατρικές εικόνες που μιμούνται το νεκρό χρόνο...
Η Λουκία αφηγείται ιστορίες ρούχων, στο ατελιέ, στο θέατρο, στη ζωή. Για την εποχή που ακροβατούσε ανάμεσα στο θέατρο και τη μόδα. Αλλά και για εγκλήματα της μόδας και της τέχνης, ευτυχώς, αναίμακτα.
Ο Μάνος Βυνιχάκης είναι ένας μακιγιέρ που μεταμορφώνει κορίτσια σε γυναίκες και γυναίκες σε κορίτσια. Έχει δικό του, συχνά αναγνωρίσιμο στιλ να δημιουργεί τέχνη με πινέλα και μολύβια επάνω στον καμβά ενός προσώπου. Κι έναν δικό του ορισμό για τη μόδα του εφήμερου. Τόσου εφήμερου όσο και η διάρκεια μιας γραμμής άιλ λάινερ στο μάτι.
Η Μία Κόλλια, διακρίνει με τη δημοσιογραφική της ματιά, αλλά και τη γνώση της, τη σημειολογία της μόδας που φοριέται ή που δεν φοριέται. Μιλάει για τη “μόδα - τέχνη” από πραγματικούς καλλιτέχνες που αλλάζουν τον κόσμο. Αλλά και τη σημειολογία του καθημερινού λάιφ στάιλ. Γιατί το στιλ, μετράει.
Ο Βαγγέλης Κύρης φωτογραφίζει σαν ζωγράφος, σαν εκ γενετής καλλιτέχνης. Με εικόνες μόδας στο μυαλό του από μικρό παιδί, δεν βάζει ταμπέλες στις φωτογραφίες τέχνης και μόδας. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει φωτογραφήσει τα μεγαλύτερα fashion show του πλανήτη. Εξηγεί γιατί διάλεξε αντί να αντιγράφει τους άλλους, να βρει διέξοδο στην τέχνη.