Bλέπεις τις φωτογραφίες του παρελθόντος. Γελούσες, ανησυχούσες, προβληματιζόσουνα, επέμενες, έπεφτες, ξανασηκωνόσουνα, χόρευες, έκλεινες τα μάτια με αισιοδοξία, έκλαιγες, αγκάλιαζες, αγκαλιαζόσουνα, υπνωτιζόσουνα, λιαζόσουνα, κρύωνες, ξαναζεσταινόσουνα, είχες ελπίδα, είχες ελπίδες, προσπαθούσες, κοιτούσες τον ουρανό, τη θάλασσα, ταξίδευες μέσα, έξω, αριστερά, δεξιά, μακριά, τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά. Μπορούσες να αποδράσεις. Και τώρα; Ελπίζεις. Για το τώρα. Και το μετά. Με έναν φιόγκο και κάτι χρυσό, σαν περιτύλιγμα από κάποιο ξεχασμένο δώρο του παρελθόντος.