Ιανουάριος είναι…

Να (επιμένεις να) φοράς κοντομάνικο μέσα στον χειμώνα. Με κασκόλ και γάντια.
Να ανεβάζεις την κουκούλα για να ακούσεις μουσική ακόμη πιο δυνατά. Και να κρυφτείς. Πρώτα από τον εαυτό σου.
Να θυμίζεις στον εαυτό σου εμμονικά όλα όσα θα ήθελες να αλλάξεις. Όχι σαν resolutions πλέον. Αλλά σαν καθημερινές υπενθυμίσεις.
Να περπατάς κάθε μέρα και περισσότερο. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Στην Ελλάδα ζούμε. Σπανίως βρέχει, δεν κάνει κρύο, η πρωινή βόλτα στη γειτονιά κάνει θαύματα.
Να πηγαίνεις στο κέντρο για να ανακαλύψεις κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Μια διαδρομή, ένα μονοπάτι, μια βιτρίνα, μια κούπα ζεστή σοκολάτα bitter, ένα πατάρι, έναν θησαυρό, έναν φίλο που είχες να δεις χρόνια στο δρόμο για μια σφιχτή αγκαλιά.
Να ψάχνεις το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή.
Να βγάζεις αστείες selfies μπροστά σε γκράφιτι για χρώμα στην καρδιά.
Ιανουάριος είναι ο μήνας που όλα μπορούν να συμβούν. Από την αρχή. Αρκεί να υπάρχουν χρώματα. 10.000 βήματα. Χορός, πιλάτες, τζίντζερ, φιλιά, αγκαλιές, φίλοι, μουσική, καινούργια και παλιά, ξεχασμένα τραγούδια, αβοκάντο, ευχές στο φακελάκι του τσαγιού. «Τalk to your soul in your imagination.» Ιανουάριος είναι. Μια ευχή σε καυτό νερό.