VASANIZOMAI. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΗΣ
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα εξαντλούνται σε μια μπόρα.
Το street food στο κέντρο αξίζει πολλά αστέρια. Και ξεπουλάει. Ουρές το Σάββατο το μεσημέρι στο Feyrouz, στο Falafellas, στο Oven Sesame. Γκουρμέ (όχι δήθεν) πεϊνιρλί, φαλάφελ, γεμιστό κουλούρι με λιωμένη γραβιέρα…
Οι αποδείξεις αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Στο κομμωτήριο; Ούτε για δείγμα. Στο πάρκινγκ; Τι είναι αυτό; Στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς; Ούτε για αστείο.
Η γκρίνια είναι της μόδας. Όλοι κατηφείς, αγέλαστοι, θυμωμένοι, ζαλισμένοι από την γκαντεμιά. Χαμογελάς και σε κοιτούν καχύποπτα. Μαζεύεσαι για να μην σε βρίσουν.
Το κάπνισμα επιτρέπεται παντού. Και να μην καπνίζεις, καπνίζεις. Πας στην ταβέρνα, καπνίζουν μέσα-έξω, κι εκεί που είναι έξω αλλά προφυλαγμένο για να μαστουρώσουμε όλοι μαζί. Στο καφέ, επίσης, Παιδιά, μωρά, σκυλιά, άνδρες, γυναίκες, έφηβοι, ντουμανιάζουμε ανενόχλητα. Σε επαγγελματικό ραντεβού; Λίγος καπνός ακόμη με κλειστά παράθυρα. Δεν υπάρχει φως από πουθενά.
Η κίνηση στο δρόμο είναι τρελή, μέρα νύχτα, όλες τις ώρες της ημέρας. Τροχονόμοι, μηχανάκια, ντελιβεράδες, καροτσάκια με ρόδες και χαρτόκουτα, τρόλεϊ, αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες, τζιπ, οργισμένοι οδηγοί στο κινητό. Κλειστά παράθυρα, αναμένο τσιγάρο, SMS στα φανάρια ή εν κινήσει, ταυτόχρονα με μούντζες, ξένες γλώσσες και βρισιές, κόρνα στον ρυθμό της εποχής, και selfies που στηρίζονται πίσω από το τιμόνι. Smile you are on candid camera. Σε μένα μιλάς ρε;
10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΣΗΜΕΡΑ...
- Ο Πύργος του Αϊφελ φιλοξένησε την επίδειξη Saint Laurent στο πλαίσιο της Εβδομάδας Μόδας του Παρισιού. Η κάλυψη από τα social media και τον διεθνή Τύπο ήταν εντυπωσιακή. Αν …ξεπουλήθηκε και το Tour Eiffel; Γιατί; Έχει ανάγκη το Παρίσι από (επιπλέον) τουρισμό; Εμείς πάντως την Ακρόπολη την κρατάμε γερά. Ποιος Gucci; Απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος.
- Το εμβόλιο της ιλαράς υπάρχει στα φαρμακεία. Κι ας μαθαίνουμε ή διαβάζουμε αλλιώς, έτσι για να επικρατεί πανικός, που θα «φορεθεί» πολύ και φέτος.
- Έρχεται χειμώνας. Θα χιονίσει κιόλας; Κι εγώ που έχω ακόμη μαγιό που δεν φόρεσα όσο θα ήθελα το καλοκαίρι;
- Ο φθινοπωρινός καιρός λέγεται κακοκαιρία για να μετονομαστεί σε θεομηνία.
- Μετά το Survivor και τα κλωνοποιημένα τηλεοπτικά προϊόντα, τα εγχώρια σελεμπριτάρια φτιάχνουν βαλίτσες με ξηρά τροφή.
- Τρία από τα μέλη της οικογένειας Kardashian είναι σε ενδιαφέρουσα. Η μικρή, η μεσαία, η μεγάλη, κάτι τέτοιο. Δεν έχει σημασία αν θα το διαψεύσουν ή όχι. Το είδα στο Instagram στον λογαριασμό της Getty Images. Εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι δεν θα γλιτώσουμε ποτέ από την Kardashian-μανία.
- Ο Αστέρας στη Βουλιαγμένη ήταν γεμάτος από κόσμο το σαββατοκύριακο αλλά κανείς δεν τολμούσε να μπει στη θάλασσα. Ηλιοθεραπεία, δημόσιες σχέσεις, επίδειξη κοιλιακών, αλλά για βουτιά, κανείς. Better safe, than sorry.
- Οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να τσακώνονται. Σαν παιδάκια στο νηπιαγωγείο που μαλώνουν για τον κόκκινο μαρκαδόρο.
- Η διαφήμιση της Levis είναι ένα μίνι έργο τέχνης με χορό, συναίσθημα, αληθινούς ανθρώπους. Και η Diesel από κοντά πουλάει τζιν με στυλιζαρισμένη εικόνα. Από το μόττο και μόνο, μπορείς να πάρεις θέση. Αξίζει να τις δείτε. Και να αποφασίσετε τι τζιν «φοράτε» σήμερα.
- Τα παιδιά παίζουν ξανά κυνηγητό στα διαλείμματα στα σχολεία. Με το κινητό;
ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ. «ΣΤΙΛΕΤΑ» ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ
- Το ξέρετε ότι απαγορεύονται αυστηρά τα «στιλέτα»; Είδες; Δεν τη νοιάζει...
Oι δύο κυρίες στην είσοδο μου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, τη Δευτέρα το βράδυ, ήταν θυμωμένες. Με χτύπησαν στον ώμο για να μου κάνουν παρατήρηση. Kοιτούσαν τα πόδια μου με αποστροφή, μιλούσαν μεταξύ τους έντονα, για να ξεσηκώσουν και τους υπόλοιπους. Η υπεύθυνη του χώρου που μας οδήγησε στις θέσεις μας μου είπε πως «είναι καθαρά για λόγους ασφαλείας», για να μην χάσω την ισορροπία μου με τα τακούνια στο ανέβασμα και στο κατέβασμα. Στο διάλειμμα της παράστασης είδα κι άλλες «ένοχες» κυρίες με ψηλά σανδάλια, αν και οι περισσότερες, φορούσαν φλατ ή πλατφόρμες, ή έστω δίπατες σαγιονάρες. Απευθείας από την παραλία. Στο τέλος της περφόρμανς, κι ενώ είχε αδειάσει σχεδόν το θέατρο, εμφανίστηκε νέα ταξιθέτης. «Aπορώ που δεν σας είδαν και δεν σας είπαν τίποτα… Πρώτη φορά έρχεστε στο Ηρώδειο; Φαντάζομαι είναι αυτονόητο πως δεν πηγαίνεις στην Ακρόπολη με ψηλοτάκουνα.» Αυτονόητο; Mήπως θα ήταν καλύτερα να αναγράφεται η σχετική απαγόρευση και στα εισιτήρια που αγοράζεις και όχι μόνο στο site του Φεστιβάλ Αθηνών. Είχα καιρό πάντως να δω τόσο θυμό, τόση οργή, τόση αγένεια, και κατήφεια μαζί, έλλειψη αισθητικής και φαντασίας, μαζί και υπομονής. Ο διπλανός κύριος είχε φέρει δικό του κάθισμα, η μπροστινή κυρία ξεσήκωνε τις φίλες της για να γελούν την ώρα της παράστασης νευρικά, οι κυρίες από πίσω μας έτρωγαν τσίχλα με μανία στα διαλείμματα των συζητήσεων τους, το μισό θέατρο έπαιζε με την οθόνη την κινητού του στο απόλυτο σκοτάδι, για να δει την ώρα, να τσεκάρει μηνύματα στο messenger και στο what's app, ενώ με το άλλο χέρι, κουνούσε ρυθμικά προγράμματα, διαφημιστικά, εισιτήρια σαν βεντάλιες, μασουλώντας τις προμήθειες από το σπίτι, μπισκότα, πασατέμπο, σάμαλη. Μία γυναίκα με τακούνια, στρογγυλά, φαρδιά, όχι δολοφονικά στιλέτο, σαν τα δικά μου, φώναζε στους μπροστινούς της να κατέβουν και να μην χαζεύουν, μόλις άναψαν τα φώτα. Γιατί, ως είθισται, οι περισσότεροι φρόντισαν να αποχωρήσουν προτού χειροκροτήσουν τους χορευτές. Ε ναι. Αυτοί έφυγαν τρέχοντας. Και δεν φορούσαν τακούνια.