H Nταϊάν φον Φίρστενμπεργκ δεν είναι ο ευκολότερος συνομιλητής. Την παρομοιάζουν με γάτα και τίγρη μαζί. Η ίδια έχει πει ότι νιώθει σαν ένας άνδρας στο σώμα μιας γυναίκας. Βελγοαμερικανίδα, εξήντα κάτι, χωρίς καμία αισθητική επέμβαση στο πρόσωπο, αυστηρή επαγγελματίας, μιλάει λίγο, απαντά με στακάτο, σπανίως σε κοιτάει στα μάτια, ξέρει καλά να στήνεται στον φωτογραφικό φακό, θέτει τους δικούς της κανόνες. Για παράδειγμα, ήθελε να ξεκινήσουμε με τη συνέντευξη, να γίνει η φωτογράφηση στο τέλος. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Οφείλει κανείς να γνωρίζει πριν τη συναντήσει ότι έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στον τρόπο που προφέρεται το όνομά της. Απαιτεί σωστή προφορά.
Σχεδιάζει αποκλειστικά για γυναίκες, από ρούχα και αξεσουάρ μέχρι καλλυντικά, αρώματα, είδη ταξιδιού και κοσμήματα. H ιστορία της ζωής της θα μπορούσε να γίνει μπλοκμπάστερ στο σινεμά. Στα 18 της έγινε πριγκίπισσα και μαμά. Οταν χώρισε έγινε σύντροφος του Ρίτσαρντ Γκιρ και του Γουόρεν Μπίτι. Το 1975 έφτιαχνε 15.000 φορέματα την εβδομάδα, στα 27 της είχε πουλήσει 5 εκατομμύρια φουστάνια. Στα 29 έγινε εξώφυλλο στο Newsweek. Το λογότυπο της εταιρείας της είναι ένα ζευγάρι κόκκινα χείλια. Λεπτομέρεια από το πορτρέτο που της έφτιαξε ο Αντι Γουόρχολ. Αν δεν έχει κάνει μπότοξ μέχρι τώρα, είναι γιατί «δεν θέλω να σβήσω αυτό που είμαι».
– Μόλις φτάσατε στην Αθήνα, πήγατε στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις;
– Ξέρω ότι θα φύγω γεμάτη έμπνευση. Μόλις έφτασα, έφυγα πολύ νωρίς το πρωί από το ξενοδοχείο και πήγα πρώτα στο Μουσείο Μπενάκη, που είναι πανέμορφο, και ύστερα στον Εθνικό Κήπο, στο Μοναστηράκι, και μετά από εκεί περπατήσαμε στο Γκάζι για να καταλήξουμε στο Μουσείο της Ακρόπολης. Και χθες πήγα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που είναι πανέμορφο. Περπάτησα και στο Κολωνάκι, όπως και στην Κηφισιά. Είναι αστείο γιατί όταν σε ρωτάει ο κόσμος σε ποια ιστορική περίοδο θα ήθελες να έχεις ζήσει, εγώ λέω πάντα στην Αρχαία Ελλάδα χωρίς να ξέρω γιατί. Τώρα όμως νομίζω ότι ξέρω τον λόγο. Οι γυναίκες ήταν θεές τότε και τις λάτρευαν. Μου αρέσει αυτό.
– Με ποιους τρόπους εμπνέεστε από την τέχνη στη δουλειά σας;
– Υπάρχουν τρία πράγματα που με εμπνέουν. Οι γυναίκες, η φύση, η τέχνη. Οι γυναίκες για τον δυναμισμό τους. Η φύση, για τα χρώματα, τα μοτίβα, πάντα κουβαλάω μια κάμερα μαζί μου. Και η τέχνη για τα συναισθήματα που γεννάει, την ομορφιά, τους θησαυρούς. Οι θησαυροί που έχετε στην Ελλάδα είναι απίστευτοι.
– Τεχνολογία. Πώς την εκμεταλλεύεστε;
– Διαβάζω e-mails όλη μέρα. Η εταιρεία μου χρησιμοποιεί πολύ το Facebook και το Twitter. Εστειλα κι εγώ μερικά μηνύματα όταν ήμουν στο Μουσείο της Ακρόπολης στο Twitter για να μοιραστώ με φίλους όσα ένιωσα εκείνη τη στιγμή...
– Υπάρχουν φορές που βαριέστε τη μόδα;
– Μου ζητήθηκε πρόσφατα να σχεδιάσω δωμάτια για το ξενοδοχείο Claridge’s στο Λονδίνο, οπότε άρχισα να σχεδιάζω υφάσματα για το σπίτι. Αυτή είναι μια νέα κατεύθυνση.
– Θα μοιάζουν με το σπίτι σας αυτά τα δωμάτια που φτιάξατε;
– Είμαι πολύ εκλεκτική σε αυτά που μου αρέσουν. Είμαι σχεδιάστρια, δεν επιβάλλω πώς πρέπει να είναι τα πράγματα. Οταν μαγειρεύω, ετοιμάζω τον μπουφέ και φτιάχνετε τη δική σας σαλάτα. Κάθε γυναίκα πρέπει να νιώθει ελεύθερη.
– Η μητέρα σας γεννήθηκε στην Ελλάδα, ήταν κρατούμενη στο Αουσβιτς και επιβίωσε. Το 1969, σε ηλικία 18 χρόνων, παντρευτήκατε πρίγκιπα και χωρίσατε τρία χρόνια μετά. Με δύο παιδιά. Ξαναπαντρευτήκατε το 2001. Πριν από 15 χρόνια ήρθατε αντιμέτωπη με καρκίνο. Είστε γιαγιά. Πιστεύετε στη διαχρονική μόδα. Δεν σχεδιάζετε ποτέ για άνδρες. Υπάρχει κάτι που αφήσατε απέξω από την αυτοβιογραφία σας «Diane: A signature life» το 1998; Θα υπάρχει και δεύτερο μέρος;
– Γράφω τώρα ένα βιβλίο, που δεν είναι στα αλήθεια αυτοβιογραφικό. Νιώθω τώρα ότι είμαι αρκετά μεγάλη για να μιλήσω με την εξουσία που μου δίνει η ηλικία μου, χωρίς να φαίνεται ότι πατρονάρω κάτι. Οπότε θα λέγεται «The woman I wanted to be» και θα μιλάει για τη δημιουργία, πώς είναι να γερνάς, την οικογένεια, όλα. Είναι κάτι που μου βγαίνει φυσικά. Οταν δίνεις συνεντεύξεις, κινδυνεύεις να γίνεις βαρετή. Λες τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά. Και κάθε φορά προσπαθείς να είσαι λίγο πιο οικεία. Το ωραίο με τη ζωή μου τώρα, την τρίτη πράξη της ζωής μου, είναι ότι χαρακτηρίζεται από συνοχή. Η αποστολή μου είναι να δυναμώνω τις γυναίκες. Και το κάνω μέσα από τη μόδα, διαλέξεις σε πανεπιστήμια, φιλανθρωπία. Ναι, πιστεύω ότι οι γυναίκες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
– Είναι αλήθεια ότι έχετε πει πως στα 40 είναι η στιγμή για μια γυναίκα να γίνει μύθος;
– Δύο πράγματα είναι σημαντικά για μια γυναίκα. Το πρώτο είναι να έχει παιδιά. Το δεύτερο έρχεται μετά τα 40. Πρέπει να έχει βρει κάτι στο οποίο είναι καλή. Ακόμη κι αν αυτό είναι ότι φτιάχνει την καλύτερη μαρμελάδα βερίκοκο. Τότε θα γίνει μύθος για τις μαρμελάδες της...
– Εσείς γίνατε μύθος για τα φορέματα. Ποια θα θέλατε να σας παίξει στο σινεμά;
– Eίναι κάτι που έχω σκεφτεί πολλές φορές. Αλλάζω συχνά γνώμη. Νομίζω ότι θα μου ταίριαζε πολύ η Μαριόν Κοτιγιάρ.
– Τι αλλάζει στο σόου που φέρατε για να παρουσιάσετε στην Αθήνα από αυτό της Νέας Υόρκης;
– Είναι η ίδια συλλογή που διανέμεται τώρα σε διάφορες μπουτίκ ανά τον κόσμο, τιτλοφορείται «Her name is Rio», εμπνεύστηκα από το Ρίο, είναι αισιόδοξη, διασκεδαστική, σαγηνευτική...
– Λέτε ότι «ο φόβος δεν είναι επιλογή». Υπάρχουν φορές που μπορεί να αγχωθείτε πριν από κάτι καινούργιο, μια νέα συλλογή;
– Την τελευταία στιγμή. Την τελευταία εβδομάδα, αγχώνομαι. Σχεδιάζεις πάντα περισσότερα από αυτά που πρόκειται να δείξεις. Οι κολεξιόν μου, αυτές που αγοράζει ο κόσμος, είναι τεράστιες, απαριθμούν περίπου 200-250 κομμάτια. Δείχνω μόνο 40, το πολύ 45. Ερχεται μια στυλίστρια μια βδομάδα πριν από το Λονδίνο για την τελική επιλογή. Τότε αρχίζω να ανησυχώ λίγο και όταν είναι η μέρα της επίδειξης σταματάει το άγχος και επανέρχεται μετά, με τις αντιδράσεις του κόσμου και τις κριτικές...