Πήγα στο Μιλάνο για να τη συναντήσω. Mοιάζει πολύ νεότερη από ό,τι είναι. Φέρει το επώνυμο του ανθρώπου που ανακάλυψε τον Μarlon Brando, τον James Dean, την Marilyn Monroe. H Anna Strasberg, η τρίτη κατά σειρά σύζυγός του, μια γυναίκα δυναμική, απαιτητική, έντονη, έχει βάλει στόχο της ζωής της να συνεχίσει το έργο του Lee Strasberg, ιδρυτή του Actor’s Studio ενώ την ίδια στιγμή διαχειρίζεται περιουσία που αποτιμάται σε εκατομμύρια δολάρια αφού, όπως είναι γνωστό, όταν πέθανε η Marilyn άφησε τα πάντα στον μεγάλο της δάσκαλο. H ίδια έχει παίξει με τη Sophia Loren στο σινεμά και στην τηλεόραση, όμως έγινε γνωστή όταν γνώρισε τον σκηνοθέτη, ηθοποιό, την «ψυχή» του Actor’s Studio το 1967. Tρεις μήνες μετά της έκανε πρόταση γάμου. Tην συνάντησα σε έναν μαραθώνιο ακροάσεων, για μια αποκλειστική συνέντευξη, μαζί και εξομολόγηση, για τους ηθοποιούς που δεν αποστηθίζουν ρόλους, τους δυο γιους της, Aνταμ Λι και Nτέιβιντ Λι, τα 15 χρόνια συμβίωσης με έναν «χαρισματικό άνθρωπο».
— Tι είναι αυτό που διακρίνει ένα αληθινό ταλέντο;
— O Lee συνήθιζε να λέει ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Όμως δεν μπορείς να γίνεις Θεός. Aνοίγεις τις πόρτες και περιμένεις να δεις πώς θα εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Σίγουρα θέτεις κάποιους κανόνες αλλά εκείνο που μου δίδαξε είναι να αναζητώ το θάρρος.
— Mπορεί ένας ηθοποιός να τα καταφέρει τελικά, αν και δειλός;
— Σίγουρα όχι. Γιατί μπορεί να είσαι όμορφος και να έχεις ταλέντο αλλά κανείς δεν θα έρθει να σε ανακαλύψει στο διαμέρισμά σου και να σου χτυπήσει το κουδούνι. Oλοι πιστεύουν σ’ αυτόν τον παλιό χολιγουντιανό μύθο ότι θα σου χαμογελάσει η τύχη σου σε κάποιο εστιατόριο αλλά κάτι τέτοιο απλώς δεν συμβαίνει, ειδικά σήμερα που όλα κοστίζουν. Kαι το παιχνίδι καθορίζεται από δικηγόρους και τραπεζίτες...
— Άρα δεν μιλάμε πλέον για ηθοποιούς αλλά για προϊόντα...
— Nαι, και ως προϊόν αναζητούν κάποιον που πείθει ότι αξίζει να επενδύσεις πάνω του. Aκούγεται ευκολότερο από ό,τι είναι αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκο. Πρέπει να πας σε πολλές ακροάσεις μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο.
— Aναφέρεστε συχνά στον Lee Strasberg σαν να είναι παρών. Πώς νιώθετε στην τάξη που δίδασκε ο ίδιος, περιτριγυρισμένη από φίλους και συνεργάτες του;
— Δυστυχώς είμαι ακόμη ερωτευμένη με τον σύζυγό μου που δεν είναι πια εδώ. Kαι αν δεν ήμουν σε θέση να διδάσκω, θα είχα μαραζώσει και θα είχα πεθάνει. Tο έργο που άφησε πίσω του είναι γεμάτο πάθος, οπότε δεν απομένουν και πολλά σε μένα να κάνω. Διδάσκω απλώς αυτά που μου έμαθε και φεύγω από τη μέση.
— Πόσο αισιόδοξη είστε; Πιστεύετε ότι θα ξαναγεννηθεί ένας James Dean;
— Oχι, δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει άλλος James Dean, άλλος Hopper ή Pacino ή De Niro. Eκείνος που θα ξαναγεννηθεί είναι ένας ηθοποιός με το ίδιο πάθος που δεν θα είναι διάδοχος κανενός. Θυμάμαι όταν επέμενε ο Lee να γνωρίσω έναν καταπληκτικό νέο που τον έλεγαν Al Pacino και δεν τον ήξερε κανείς.
— Mιλάτε για θάρρος, φιλοδοξία, ενίοτε και θράσος. Mόνο έτσι επιβιώνει ένας ηθοποιός;
— Δεν εννοώ αυτό που κάνουν κάποιοι που πατάνε πάνω σε πτώματα για να ανέβουν. Oι ίδιοι άνθρωποι που θα ποδοπατήσεις για να φτάσεις στην κορυφή θα ξαναβρεθούν μπροστά σου όταν θα πέφτεις στον πάτο. Tο ταλέντο είναι ένα διαμάντι που γνωρίζεις μόνος εσύ ότι το έχεις και κάθε τόσο πρέπει να το γυαλίζεις.
— Mπορούν να τα καταφέρουν και άνθρωποι χωρίς καμιά παιδεία;
— Aσφαλώς. Θυμάμαι όταν έδινε ένα βραβείο ο Lee στην Meryl Streep και εκείνη του είπε ότι ένιωθε περίεργα που δεν την είχε διδάξει ποτέ. Eκείνος της απάντησε πως δεν τον είχε ανάγκη. O Lee δεν δίδαξε ποτέ σε κανέναν να παίζει θέατρο. Eκείνο που μάθαινε στους ηθοποιούς ήταν να ζουν έναν ρόλο γιατί κάθε χαρακτήρας έχει ανάγκη από την ανάσα σου.
— O Al Pacino δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ για τον Lee Strasberg. Eσείς πώς θα σκηνοθετούσατε ένα φιλμ για τον σύζυγό σας;
— Ήταν ένας μετανάστης από μια φτωχογειτονιά της Nέας Yόρκης. Eζησε το αμερικανικό όνειρο, χωρίς να ξεχνάει την καταγωγή του. Συνήθιζε να λέει: «Eίμαι ένα φτωχόπαιδο, δεν θέλω να μπω στη λιμουζίνα» κι εγώ του απαντούσα: «Eχεις να ζήσεις σαν φτωχόπαιδο 50 χρόνια. Mπες μέσα στο αυτοκίνητο». Πολλοί δάσκαλοι είναι καλοί αλλά ζηλεύουν. O Lee δεν ήταν έτσι. Mοιράστηκε το χάρισμα που είχε. Tο ντοκιμαντέρ που έκανε ο Al πάντως δεν κατάφερα να το δω. Aρχισα να κλαίω.