Mary Katrantzou: «Με εμπνέει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την ζωή οι Έλληνες»

Η Μαίρη Κατράντζου δεν είναι η Σοφία Κοκοσαλάκη, κι ας προσπαθούν αρκετοί να την προωθήσουν σαν την διάδοχο της Ελληνίδας σχεδιάστριας μόδας που επανατοποθέτησε την ελληνική μόδα στον παγκόσμιο χάρτη. Η Μαίρη Κατράντζου δεν έχει ανάγκη ούτε από την Κλόντια Σίφερ, ούτε από style icons όπως η Αnna Dello Russo που την έχουν ήδη ανακαλύψει, να λειτουργούν σαν κράχτες. Η Mary Katrantzou αποτελεί ένα δυναμικό fashion brand που εξελίσσεται, αλλάζει σχήμα, προκαλεί χωρίς να προκαλεί.  

- Πώς περιγράφεις την τελευταία σου συλλογή και τι μπορείς να προδώσεις από την επόμενη; 

- Η τελευταία μου συλλογή ήταν μια εξερεύνηση εσωτερικών χώρων. Η έμπνευση ήρθε από φωτογραφίες του Guy Bourdin και του Helmut Newton. Kοιτάζοντας τη δουλειά τους, παρατήρησα ότι οι γυναίκες στις φωτογραφίες ήταν ντυμένες απέριττα. Βασικό ρόλο τις εικόνες τους έπαιζαν τόσο οι κοπέλες που πρωταγωνιστούσαν, όσο και τα δωμάτια, στα οποία, στηνόταν η φωτογράφηση. Ο χώρος «έντυνε» τις γυναίκες και ήταν καθοριστικός στην αισθητική της εικόνας. Σκέφτηκα, αντί να είναι το γυναικείο σώμα τοποθετημένο μέσα στα δωμάτια, όπως στις φωτογραφίες, να βάλω τα δωμάτια πάνω στο γυναικείο σώμα. Άρχισα να εξερευνώ παλιά περιοδικά, Αrchitectural Digest και World of Interiors, για να δημιουργήσω τα prints. Λόμπι ξενοδοχείων, φωτογραφίες του Slim Aarons και μια ματιά στο Palm Beach του 70, είναι κάποιες από τις εικόνες που χρησιμοποίησα για να σχεδιάσω τη συλλογή. 

Η ιδέα μεταφράστηκε και στα πατρόν όπου μιμηθήκαμε το ντραπέ των κουρτινών, δίνοντας μια πιο αέρινη δομή στα φορέματα και παράλληλα βασίσαμε φούστες σε βικτοριανά αμπαζούρ, με κατασκευή μίνι-κρινολίνου. Είχε μια σουρρεαλιστική οπτική αυτή η συλλογή, αλλά νομίζω ότι ήταν ιδιαίτερη και η ιδέα, ήταν κάτι καινούργιο και σύγχρονο για τη μόδα σήμερα. 

Όσο για την επόμενη, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι θα είναι πιο σκοτεινές οι αποχρώσεις, και ότι με ενδιαφέρει η περίοδος του μεσοπολέμου στην Ευρώπη και η ιδέα του να δουλεύουν συλλογικά καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν ένα έργο εφαρμοσμένης τέχνης. 

- Ποια είναι η χειρότερη και η καλύτερη κριτική, προφορική και γραπτή, που έχεις εισπράξει μέχρι σήμερα;

- Η καλύτερη κριτική ήταν αυτή του Hamish Bowles που μου είχε πει ότι πιστεύει ότι τα έργα μου θα είναι σε κάποιο μουσείο στο μέλλον και ότι αποτελούν τομή στο τι θεωρείται μόδα και τι μπορεί να δημιουργήσει κάποιος με ένα print. Επίσης με άγγιξε η κριτική του Tim Blanks στο style.com. Αναφέρθηκε στο πόσο απλή ήταν η ιδέα που αναρωτήθηκε στην τεχνική δεξιοτεχνία των prints. Δε θυμάμαι χειρότερη συγκεκριμένα. Ίσως στην αρχή που ο κόσμος δεν γνώριζε ότι οι συλλογές είναι επιτυχημένες εμπορικά και αναρωτιόντουσαν που θα μπορούσες να φορέσεις τα ρούχα, τα θεωρούσαν δύσκολα. 

Διαβάζω μετά από κάθε συλλογή κάθετι που γράφεται από κριτικούς αλλά και από bloggers. Όσο πιο νέος ξεκινήσεις, κάθετι που γράφεται μπορεί να αποτελέσει κομμάτι του σχεδιαστή, στον οποίο, θα εξελιχτείς. Κοιτάω τις αδυναμίες που μπορεί να διακρίνουν και με κάθε συλλογή, προσπαθώ να εξελιχτώ. Επίσης, πολλές φορές έχω επηρεαστεί ουσιαστικά διαβάζοντας πράγματα για τη δουλειά μου και το βάθος των ιδεών μου που δεν έχω συνειδητοποιήσει η ίδια.

- Ποιόν θεωρείς τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή σου και γιατί; 

- Είναι δύσκολη ερώτηση γιατί ο τρόπος με τον οποίο δουλεύω είναι τόσο ιδιαίτερος που δεν μπορώ να πω ότι νιώθω να έχω συγκεκριμένο ανταγωνιστή. Πολλές φορές συγκρίνομαι με άλλους σχεδιαστές του Λονδίνου που χρησιμοποιούν prints, όπως ο Erdem, ο Peter Pilotto ή ο Christopher Kane, αλλά ο καθένας έχει το δικό του ύφος και χαρακτήρα. Δεν δημιουργώ ένα κοινό τύπωμα ή ένα floral μοτίβο, έχει βάθος η δουλειά μου και οι συλλογές μου είναι θεματικές και αναγνωρίζουν τη σχέση του print με το γυναικείο σώμα. Το print για μένα είναι όσο καθοριστικό είναι το κόψιμο ή το ντραπέ για κάποιον άλλον σχεδιαστή.

 - Σε τι σε βοήθησαν οι σπουδές σου, η συνεργασία σου με τη Σοφία Κοκοσαλάκη και ποια πιστεύεις ότι αναδεικνύει καλύτερα τα ρούχα σου; 

- Οι σπουδές μου με βοήθησαν περισσότερο στο να εξελίξω τον τρόπο με τον οποίο δουλεύω, να βρω την αυτοπεποίθηση και να πιστέψω στη δουλειά μου για να δημιουργήσω τη δική μου καλλιτεχνική ταυτότητα. Το Saint Martins με βοήθησε σε αυτό πολύ. Από την Σοφία Κοκοσαλάκη έμαθα πως δουλεύει ο χώρος και πόσο σκληρή δουλειά χρειάζεται για να καταξιωθείς. Ήμουν μαζί της για πολύ μικρό χρονικό διάστημα αλλά ήταν η μόνη μου εμπειρία στον χώρο, πριν ξεκινήσω τη δική μου σειρά. Όσο για το ποια αναδεικνύει τα ρούχα μου καλύτερα, δεν έχω μια συγκεκριμένη γυναίκα στο μυαλό μου όταν σχεδιάζω. Τα prints μου είναι έντονα και χρειάζονται μια δυνατή γυναίκα που δεν φοβάται να είναι διαφορετική. Η Anna Dello Russo φόρεσε ένα από τα looks από την καλοκαιρινή συλλογή μου του 2011 στο Παρίσι και το φόρεσε με πεποίθηση. Η Claudia Schiffer επίσης φόρεσε ένα κομμάτι στα British Fashion Awards και το φόρεσε με κομψότητα. Διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα αλλά θεωρώ ότι υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής κι αυτός είναι να υπάρχει καλλιτεχνική νοημοσύνη. 

- Tι μπορεί να σε εμπνεύσει από τη σύγχρονη Αθήνα και τι από το Λονδίνο;

- Με εμπνέει ο μοναδικός τρόπος, με τον οποίο, αντιμετωπίζουμε την ζωή οι Έλληνες. Έχουμε έναν δικό μας τρόπο στη συμπεριφορά, πολύ άμεσο, αλλά και το ντύσιμο. Είναι πάντα επιμελημένο και συχνά, ουσιαστικά προσωπικό. Στο Λονδίνο με εμπνέει η πληθώρα διαφορετικών χαρακτήρων και απόψεων. Έχει μια ιδιαίτερη ενέργεια σαν πόλη και δύο άκρα μπορούν να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν έναν ιδιαίτερο διάλογο. Η γυναίκα είναι επιμελώς ατημέλητη και νομίζω με έχει βοηθήσει να δω πέρα από το ελληνικό πρότυπο της πολύ προσεγμένης εμφάνισης, όπου η κάθε λεπτομέρεια είναι στην εντέλεια. Αυτό που πάντα κρατάω είναι το class της Ελληνίδας, και αυτό έχει διάρκεια-είναι πέρα από κάθε περιοδική τάση της μόδας. 

- Τα γραφιστικά μοτίβα είναι το φόρτε σου. Πόσο μπορεί να εξελιχτεί αυτό σαν ιδέα;

- Όσο υπάρχει έμπνευση μπορεί να αλλάζει και να εξελίσσεται το μοτίβο και τα τυπώματα. Πάντα έχω σα γνώμονα την ίδια την τέχνη, σαν πηγή έμπνευσης. Τα prints μου ήδη έχουν αυτό το φίλτρο. Έχω βασίσει συλλογές σε μπουκάλια αρώματος, σε φυσητό γυαλί, σε πορτρέτα του 18ου αιώνα και πιο πρόσφατα σε εσωτερικούς χώρους. Η ιδέα είναι να δημιουργήσεις μια νέα εικόνα που δε θα μπορούσες να φορέσεις αν το αντικείμενο αυτό ήταν αληθινό. 

Είναι μια εξέλιξη του trompe l'oeil στη μόδα. Δεν είναι οι πέρλες ή τα trompe l'oeil κουμπιά που έχουμε συνηθίσει από τη Chanel και τον Μoschino. Είναι ένα print που αντικατοπρτρίζει ένα κομμάτι της πολυτέλειας, με το οποίο, μπορείς να πλάσεις το γυναικείο σώμα και να τονίσεις τη γυναικεία γραμμή. Όσο μπορώ να σχεδιάζω prints που να είναι σύχρονα και επιθυμητά, τόση διάρκεια θα έχει και η δουλειά μου. 

- Tι σκέφτεσαι σε περίοδο οικονομικής κρίσης και ποιο είναι το μήνυμα που μεταδίδεις στους συνεργάτες σου;

- Είμαι πάντα σκεπτική και προσεκτική αλλά έχω υπάρξει τυχερή γιατί η δουλειά μου σε δυο χρόνια μόλις, είχε δεκαπλάσια αύξηση των πωλήσεων από την πρώτη σεζόν και υπάρχει μια ανοδική τάση με κάθε συλλογή μου. Ξεκινώντας τη δουλειά μου σε περίοδο κρίσης, με ανάγκασε πολύ σύντομα να πρέπει να βρω τι με κάνει να ξεχωρίζω από τους άλλους σχεδιαστές και τι περιμένει ο κόσμος από μένα. Ήμουνα τυχερή γιατί οι αγοραστές έψαχναν κάτι καινούργιο για να προσελκύσουν τον κόσμο ξανά και το βρήκαν στη δουλειά μου. Ήταν ρίσκο φαντάζομαι στην αρχή γιατί η δουλειά μου είναι ιδιαίτερη αλλά πίστεψαν σε μένα και ανταποκρίθηκε ο κόσμος. Όταν είσαι νέος σχεδιαστής δεν έχεις minimum παραγγελίες, ή το minimum είναι σχετικά χαμηλό, οπότε είχαν την ευκαιρία να με δοκιμάσουν. Είμαι πολύ προσεκτική σε κάθε μου βήμα για να χτίσω πάνω σ'αυτό και 60% του χρόνου μου το αφιερώνω στο να οργανώσω την εταιρία, την παραγωγή και όλα τα λογιστικά. Δεν υπάρχουν πια πολλοί χορηγοί που σε καλύπτουν όπως γινόταν παλιά. Είμαι τυχερή που έχω την υποστήριξη του New Gen και κατ'επέκταση του Topshop. Θα με βοηθήσει σίγουρα στα επόμενα βήματα μου και το Swiss Textile Αward που αποσπάσαμε. 

Η κρίση έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο. Για να σταθείς πρέπει το προϊόν να πουλάει, να έχει αξία. Η ομάδα μου πάντα με υποστηρίζει και μου δίνει το 100%, ακόμη κι όταν δεν είχα να πληρώσω κανέναν, στην αρχή. Τώρα έχουμε μεγαλώσει αρκετά ώστε να μπορώ να τους προσφέρω σταθερότητα. Όλοι έχουμε έναν κοινό σκοπό, να χτίσουμε με σταθερά βήματα μια δυνατή επιχείρηση και να δημιουργούνται κάθε σεζόν νέες ιδέες που θα εξελίξουν τον χαρακτήρα της δουλειάς μου. 

- Τι σου αρέσει να αντιγράφεις και να μεταλάσσεις μέσα από τις δημιουργίες σου;

- Τα θέματα των τυπωμάτων μου είναι πάντα από τον χώρο του ντιζάιν. Παίρνω ιδέες που δεν έχουν συνήθως σχέση με τη μόδα και υπάρχει ένα πνεύμα στις επιλογές μου. Υπάρχει ένα σουρρεάλ ύφος στις ιδέες που δημιουργώ. Η ιδέα με το μπουκάλι ξεκίνησε από μπουκάλια αρώματος όπως αυτό του Gaultier, του Givenchy και της Schiaparelli, που είναι βασισμένα στο γυναικείο σώμα. Πήρα αυτήν την ιδέα και την ανέτρεψα, βάζοντας το μπουκάλι πάνω στη γυναίκα και δημιουργώντας μια καμπυλωτή γυναικεία σιλουέτα.

Αντίστοιχα στην τελευταία συλλογή μου, πήρα έμπνευση από φωτογραφίες μόδας όπου η γυναίκα είναι πλαισιωμένη σε δωμάτιο και ανέτρεψα ξανά την εικόνα τοποθετώντας το δωμάτιο πάνω στη γυναίκα. Η ιδέα αρχικά έμοιαζε εκκεντρική αλλά η συμμετρία των γραμμών και τα χρώματα κολακεύουν το γυναικείο σώμα. Πάντα υπάρει αυτός ο ρεαλισμός στη δουλειά μου. Η ιδέα μπορεί να είναι ιδιαίτερη αλλά όταν φοράς το ρούχο βλέπεις το χρώμα και το αποτέλεσμα, θέλω να πιστεύω, είναι αβίαστο και έχει μια ρεαλιστική ταυτότητα. 

- Πώς εκμεταλλεύεσαι Facebook, Twitter και άλλα μέσα για την προώθηση της δουλειάς σου;

- Για εμένα και τα δύο είναι καινούργια μέσα που μόλις έχω αρχίσει να εκμεταλλεύομαι. Μου αρέσει η αμεσότητα και το ότι μπορείς να επικοινωνείς ανοιχτά με τον κόσμο ανά πάσα στιγμή. Μπορούν σαν εργαλεία να βοηθήσουν πολύ στο να δημιουργήσεις έναν κόσμο γύρω από τη δουλειά σου αλλά και να ελέγξεις την εικόνα που περνάς προς τα έξω και τι αντιπροσωπεύεις. Οι οίκοι Burberry και Hermes έχουν εισάγει καινούργιες ιδέες που έχουν υπάρξει πολύ αποτελεσματικές στο να προσελκύσουν κόσμο και να δυναμώσουν την online εικόνα τους. 

- Για ποιον οίκο μόδας θα ήθελες να δουλέψεις σαν creative director; 

- Θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω σαν creative director ενός οίκου όπως είναι ο Moschino, ο Hermes ή της Elsa Sciaparelli. Είναι οίκοι με μεγάλη ιστορία στα τυπώματα και στην χρήση των έντονων χρωμάτων, που πιστεύω ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω κάτι καινούργιο και να χτίσω πάνω σε αυτήν την ιστορία. Πάντα με ενδιέφερε μια συνεργασία με τον οίκο Bulgari επίσης αλλά μια διαφορετικού είδους συνεργασία. Τώρα νιώθω ότι όλη η ενέργεια μου διοχετεύεται στο να χτίσω το δικό μου όνομα κι αυτό χρειάζεται απόλυτη προσήλωση και πολύ δουλειά. 

- Πόσο κοστίζει η μόδα της Mary Katrantzou και πώς στήνεται και αποδομείται; Ποιο είναι το price range και πως ξεκινάς μια συλλογή για να την εξελίξεις σε επόμενες σεζόν; 

- Οι τιμές κυμαίνονται ανάλογα με το ρούχο. Υπάρχουν κομμάτια που κοστίζουν 500 και άλλα, πιο ιδιαίτερα κομμάτια, που φτάνουν τα 11.000 ευρώ. Μεγάλο ρόλο ακόμη παίζουν τα κομμάτια του σόου αλλά από την Ανοιξη/Καλοκαίρι του 2011 έχουμε εισάγει στη συλλογή φουστάνια σε ζέρσεϊ και από πιο απλά κομμάτια, όπως φουλάρια και μεταξωτές μπλούζες που είναι πιο καθημερινά. Βασικό ρόλο παίζουν τα φορέματα (κοκτέιλ και βραδινά) αλλά έχουμε και πουκάμισα, σακάκια και φούστες. Όσο θα εξελίσσεται η σειρά, θα προστίθενται περισσότερα κομμάτια.