Το 1999 ήταν τόσο αδύνατη και δυστυχισμένη που όλοι την φώναζαν «ανορεξική καμηλοπάρδαλη». Συνάντησα την ανανεωμένη, χαρούμενη και γεμάτη όρεξη Jodie Kidd, ένα κορίτσι που έγινε γνωστό για την αδυναμία του, όπως και για την αριστοκρατική του καταγωγή (ο προπάππος της ήταν ο Lord Beaverbrook, γνωστός και ως ο βαρώνος των media), την αγάπη της για το πόλο, την μόδα και τους φίλους της από την βασιλική οικογένεια της Αγγλίας.
Οι περισσότερες γυναίκες θα το θεωρούσαν προσβολή να τους πεις ότι πάχυνες, στην περίπτωση της Τζόντι όμως είναι κοπλιμέντο. Συναντηθήκαμε στο Πεντελικό. Από κοντά είναι εξωπραγματικά όμορφη, θυμίζει περισσότερο άλιεν, με πρασινογκρίζα ελαφίσια μάτια, ένα πελώριο, τέλειο στόμα και καλοσχηματισμένα μήλα. Παραμένει αδύνατη αλλά δεν φοβάσαι να την αγγίξεις. Πεινούσε τρομερά και δεν σταματούσε να το λέει. Ανεβήκαμε με το ασανσέρ από την πισίνα του ξενοδοχείου στο δωμάτιο της και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι με ανδρικά ίσια μοκασίνια, κινδύνευε να χτυπήσει το κεφάλι της στον ανελκυστήρα. Εκείνη πάλι, την εντυπωσίασε το σκουλαρίκι μου και όταν καθήσαμε για τη συνέντευξη στο δωμάτιο της, άρχισε να χαϊδεύει τα μωβ σατέν πέδιλα μου. «Είναι κάποιου Ελληνα σχεδιαστή;», με ρώτησε για να την απογοητεύσω: «Όχι, του Cesare Paciotti».
Εβαλε ένα τζιν για να νιώσει πιο άνετα και μία ώρα πριν από τα επίσημα εγκαίνια της Escada καθόμασταν μαζί, σαν δυο παλιές φίλες, για να μιλήσουμε για όλα. Η Τζόντι Κιντ μπορεί να έχει πλέον ό,τι θέλει. Ακόμη και μια λαχταριστή μακαρονάδα με λαχανικά που έφαγε λαίμαργα στη διάρκεια της κουβέντας μας. Είναι το ίδιο κορίτσι που το 2000 φορούσε το πιο ακριβό φόρεμα που σχεδιάστηκε ποτέ από την Maria Grachvogel με 2.000 διαμάντια, το κορίτσι που πρωταγωνίστησε στο βίντεο-κλιπ των Fun Lovin' Criminals με τίτλο «Bump», το πλουσιοκόριτσο που έπαιξε πρόσφατα πόλο με τον πρίγκηπα Γουίλιαμ. Αν και δεν θα έπρεπε να αποκαλύψουμε τα μυστικά που λέμε όταν είμαστε δυο γυναίκες μόνες, το View «ακούει» αυτά που δεν ακούουν οι άλλοι.
Σήμερα θα είσαι το κορίτσι της Escada. Πόσο συχνά μπορείς να αλλάζεις ρόλους, να υποδύεσαι μια άλλη;
Νομίζω ότι αυτό είναι το όμορφο με μένα, το γεγονός ότι παραμένω πάντα η ίδια. Γι’ αυτό νομίζω ότι με ζητούν όλοι, ειδικά όταν πρόκειται για κάτι τόσο σημαντικό, όπως είναι τα εγκαίνια της Escada. Γιατί φέρνω μαζί μου κάτι που δεν είναι ψεύτικο.
Πόσο αληθινή μπορείς να είσαι;
Αρκετά. Οσο αληθινό είναι το κρεβάτι στο οποίο κάθομαι. Στην Αγγλία λέμε, «there is no b-it involved with me», το οποίο, σημαίνει there is no bullshit.
Την τελευταία φορά που ήρθες στην Ελλάδα ήταν για μία φωτογράφηση μόδας για την ελληνική Vogue και λίγο μετά, εμφανίστηκες στο εξώφυλλο του περιοδικού, μαζί με τον Σάκη Ρουβά. Είσαι πάντα ικανοποιημένη με την εικόνα σου;
Ημουνα πολύ χαρούμενη όταν είδα τα δυο stories. Υπάρχουν πάντα ένα-δυο φωτογραφίες που δεν με τρελαίνουν αλλά ξέρω ότι υπάρχει λόγος. Ο μεγάλος μου αδελφός είναι παντρεμένος με μοντέλο. Το πρώτο πράγμα που μου είπε όταν άρχισα το μόντελινγκ ήταν να μην κάνω ποτέ το book μου μόνη, εξηγώντας μου ότι είναι δουλειά του ατζέντη μου. Το πρακτορείο θέλει να δείξει πόσο ευέλικτη είμαι, να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Και τώρα ειδικά που έβαλα μερικά κιλά παραπάνω νιώθω υπέροχα. Πάντα ήθελα να μοιάσω στην Σίντι Κρόφορντ.
Οσο περνούν τα χρόνια προτιμάς την πασαρέλα από μία φωτογράφηση ή επιδιώκεις να είσαι η γκεστ- σταρ μίας εκδήλωσης;
Υπήρχε μια εποχή που τρελαινόμουν να κάνω πασαρέλα και απεχθανόμουν να κάνω editorials γιατί μου αρέσει να κινούμαι. ΌΌμως ήρθε μια στιγμή που βαρέθηκα να έχω κάθε κομμωτή, κάθε σχεδιαστή, κάθε μακιγιέρ, να μου πιάνει τα μαλλιά, να τα ισιώνει, να μου βάζει τόνους πούδρα και στο επόμενο σόου να μου το βγάζει για να βάλει κάτι άλλο, υπήρχε μια περίοδος που κόντευα να τρελαθώ. Οπότε τώρα προτιμώ να φωτογραφίζομαι ή να είμαι το πρόσωπο μιας βραδιάς, γιατί όλοι τότε μου συμπεριφέρονται σα να είμαι βασίλισσα. Η πασαρέλα σε 15 λεπτά έχει τελειώσει. Δεν μπορώ να θυμάμαι πως ήμουνα. Ενώ με ένα περιοδικό έχεις πάντα τα αποδεικτικά στοιχεία.
Και με τέτοιες παραγωγές νομίζεις ότι παίζεις στο σινεμά...
Ακριβώς. Είναι απίστευτες οι παραγωγές σήμερα. Πηγαίνεις για φωτογράφηση και νομίζεις ότι είσαι σε κινηματογραφικό στούντιο στο Χόλιγουντ.
Είσαι πρωταγωνίστρια. Ολοι αναφέρονται σε σένα ως ένα σούπερμοντέλο. Ολοι μοιάζουν να γνωρίζουν τα πάντα για τις συνήθειες σου και τα πράγματα που θα ήθελες να ξεχάσεις (ανορεξία, δυσλεξία, φήμες για εθισμό σε ναρκωτικές ουσίες). Ποιες είναι οι ερωτήσεις που δεν θα ήθελες να ξανακούσεις στη ζωή σου;
Να σου πω την αλήθεια παλιότερα εξαγριωνόμουν. Τώρα δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω σε οτιδήποτε γιατί είμαι κι εγώ άνθρωπος όπως όλοι μας. Εχω κάνει πράγματα για τα οποία μετάνιωσα, δεν έχω ταμπού όμως. Ολοι έχουν κάνει βλακείες στη ζωή τους. Εγώ έχω μια φιλοσοφία στη ζωή μου: «No regrets at all». Και μην ξεχνάς ότι ζω στην Αγγλία, σε μια χώρα που οι δημοσιογράφοι είναι μάλλον σκληροπυρηνικοί και θέλουν να ξέρουν τα πάντα για σένα: τι τρως, τι δεν τρως, τι φοράς, με τι κοιμάσαι, τι άρωμα φοράς, με ποιόν είσαι, με ποιόν δεν είσαι...
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου όλα έπρεπε να αλλάξουν. Μαζί και η μόδα. Πόσο εξοικειωμένη είσαι με τις αλλαγές;
Ημουνα στη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή. Εζησα την τρομακτική αλλαγή, αλλαγή που σίγουρα κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη είναι, ούτε που θα μας πάει. Είχα φίλους μου μέσα στους δίδυμους πύργους, είχα κολλήσει στην πόλη επί δυο βδομάδες και δεν μπορούσα να φύγω. Επρεπε να φτάσω στο Λονδίνο για να καταλάβω τι είχε συμβεί, να κλάψω για πρώτη φορά μπροστά στην τηλεόραση. Επρεπε να τα δω όλα από μια απόσταση.
Κι όμως δεν φοβήθηκες, ξαναμπήκες σε αεροπλάνο, δεν άλλαξες τη ζωή σου...
Η αλήθεια είναι ότι δεν ταξιδεύω με τόση άνεση όση πριν. Κοιτάω μέσα στα μάτια τους συνεπιβάτες μου, συχνά με απίστευτη καχυποψία, ξέρω όμως ότι δεν θα ξανακάνουν το ίδιο αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Όμως δεν θα αφήσω κανέναν να επηρεάσει τη δουλειά μου ή τη ζωή μου.
Πιστεύεις ότι η μόδα είχε ανάγκη από ένα τέτοιο ταρακούνημα;
Είναι κάτι που δεν θα ευχόμουν σε κανέναν. Όλα στη μόδα λειτουργούν σε έναν κύκλο. Η μόδα είχε γίνει πειραματική, αστεία, θεατρική, και τώρα, όπως είπες κι εσύ, έπρεπε να γίνει πρακτική. Οφείλεις να είσαι ευγνώμων για κάθε λεπτό που ζεις πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Και οι σχεδιαστές όφειλαν να δείξουν το σεβασμό τους. Όμως γρήγορα θα ξεθαρρέψουν.
Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Μιλάνο. Αν ήσουν εξωγήινη και ήθελες να μάθεις πως ντύνονται οι άνθρωποι, που θα ευχόσουν να προσγειωθείς;
Είναι δύσκολο να απαντήσω. Το Λονδίνο είναι πάντα αλλού, η Νέα Υόρκη δυναμική και σέξι, το Μιλάνο σικ και τέλειο, το Παρίσι παραμένει το Παρίσι, ο παράδεισος της μόδας. Εγώ όμως θα πήγαινα στο Λονδίνο γιατί οι άνθρωποι εκεί είναι ελεύθεροι, υπάρχουν καταπληκτικά πανεπιστήμια για μόδα, δεν κάνουν εκπτώσεις στο στυλ. Στην Αγγλία υπάρχει απίστευτη ελευθερία. Στην Αμερική δεν μπορείς να βάλεις την Ντόνα Κάραν δίπλα στον Κάλβιν Κλάιν επειδή τσακώθηκαν πριν από έναν χρόνο. Στην Αγγλία μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε τρέλα.
Ολοι μιλούν για την ημερομηνία λήξεως στο μόντελινγκ. Εσύ εγκατέλειψες τη μόδα το 1998. Για πόσο ακόμη σκοπεύεις να συνεχίσεις;
Κάποτε υπήρχαν λίγα και καλά μοντέλα. Όλα ήταν φτιαγμένα για το μοντέλο, ένα ξεχωριστό κορίτσι. Τώρα αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να δώσουν έμφαση στα ρούχα και όχι στα σούπερ κορίτσια. Ρούχα θέλουν να πουλήσουν, όχι πρόσωπα. Εγώ ξεκίνησα στα 15 μου. Είχα αρχίσει να γίνομαι αγενής, κακότροπη, εξαιρετικά κακομαθημένη. Αρχισα να σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Τώρα είμαι αρκετά ώριμη για να καταλαβαίνω τι κάνω. Και νιώθω ότι έχω πολλά να αποδείξω ακόμη.
Δεν είσαι «κολλημένη» όμως με τη μόδα. Ξέρω ότι αγαπάς το πόλο. Υπάρχουν κοινά ανάμεσα στο πόλο και στο μόντελινγκ. Σε ποιο από τα δυο είναι πιο εύκολο να πληγωθείς;
Σωματικά στο πόλο, συναισθηματικά στο μόντελινγκ γιατί εισπράττεις τόσο συχνά την απόρριψη... Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να συμφιλιωθείς όταν ασχολείσαι με τη μόδα. Μπορεί να σε λατρεύουν για μία δουλειά και για την επόμενη να σου λένε ότι δεν τους κάνεις, μπορεί να είσαι ήδη στο αεροπλάνο και να σου ανακοινώνουν μόλις φτάνεις στον προορισμό σου ότι τελικά δεν θα σε χρησιμοποιήσουν. Τα έχω ακούσει όλα, ότι είμαι πολύ κοκκαλιάρα, πολύ ψηλή, πολύ χοντρή, πολύ ξανθιά. Πάντα κάτι φταίει. Η μία άρνηση διαδέχεται την άλλη. Και είναι τρομακτικό το αντίκτυπο που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο σε νεαρά κορίτσια που τώρα ξεκινούν. Εγώ το έχω συνηθίσει. Αν μου αρέσει τόσο πολύ το πόλο είναι γιατί δεν φαντάζεσαι ποτέ ένα μοντέλο να παίζει πόλο και να γκρινιάζει επειδή χάλασε τα νύχια του.
Εχεις πει αλήθεια ότι σαν μοντέλο χρησιμοποιείς ελάχιστα κύτταρα του εγκεφάλου σου;
Δεν χρησιμοποιείς καθόλου κύτταρα. Είναι τόσο απλό. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να φορέσεις ένα φόρεμα και να το περπατήσεις σε μια πασαρέλα; Ισως είμαι τυχερή. Σίγουρα υπάρχουν μοντέλα που το θεωρούν δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο.
Γι’ αυτό και θα γίνεις ηθοποιός, όπως όλα τα μοντέλα...
Μην το κοροϊδεύεις. Μου αρέσει να παίζω. Ερμηνεύω ρόλους όλη την ώρα. Ο φίλος μου είναι ο μοναδικός θαυμαστής μου για την ώρα. Ψέματα, έχω παίξει και σε δυο ταινίες. Βρετανικές. Mad cows λεγόταν η μία και την άλλη την έκοψαν και έγινα τόσο έξαλη που δεν θέλω να σου πω τον τίτλο. Μου αρέσουν οι φθηνές παραγωγές, οι ανεξάρτητες. Σαν αυτό το σενάριο που διαβάζω τώρα και σκέφτομαι να κάνω.
Η διάδοχος της Ζιζέλ, η 20χρονη Νατάλια Βοντιάνοβα μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια πουλούσε λαχανικά στην Ρωσία. Τα περισσότερα μοντέλα έχουν να αφηγηθούν μια δακρύβρεχτη ιστορία. Μάλλον αποτελείς εξαίρεση στον κανόνα...
Εγώ και η Στέλα Τέναντ ανήκουμε στην γενιά των Αγγλίδων της αριστοκρατίας. Μας έχουν κατηγορίσει επειδή μεγαλώσαμε σε παλάτια, σαν πριγκίπισσες. Για μένα δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από την ιστορία της Νατάλια. Είναι υπέροχη. Ξυπνάω κάθε μέρα και ευγνωμονώ τον Θεό που μου χάρισε αυτή την καταπληκτική δουλειά.
Τι τίτλο θα βάλεις στην αυτοβιογραφία σου; Drama Queen;
Θα το ήθελα αλλά λίγοι θα το καταλάβαιναν. Θα πρέπει να το σκεφτώ πάνω στο άλογο μου. Πρέπει να σου πω ότι ο παππούς μου έχει γράψει αμέτρητα βιβλία και τα standards είναι εξαιρετικά υψηλά. Ισως, Jodie the Kidd. Ετσι φώναζαν και τον προπάππο μου όταν ζούσε: Billie the Kidd. Δεν φαντάζομαι να μου θυμώσει....