Είναι δύο Γαλλίδες ηθοποιοί που βρέθηκαν στην Αθήνα για να προωθήσουν τα φιλμ στα οποία παίζουν. «Ατίθαση Λίλι», «Θέα στη θάλασσα», «Another kind of silence», «Les bien-aimes», «The devil's double».

Λουντιβίν Σενιέ, Μαρί-Ζοζέ Κροζ. Κορίτσια χορτασμένα, χωρίς ίχνος μιζέριας, με παρελθόν, παρόν και μέλλον, γεμάτες αυτοπεποίθηση. Οχι ντίβες αλλά σταρ με πλούσιο βιογραφικό, χωρίς την ανασφάλεια που χαρακτηρίζει συνήθως το επάγγελμα του ηθοποιού. Γυναίκες που τσαλακώνονται, δεν φοβούνται να εκτεθούν και να μιλήσουν με ειλικρίνεια για τους ρόλους τους.

Τις συνάντησα ξεχωριστά στο Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα. Η πρώτη, η Λουντιβίν Σενιέ (Ludivine Sagnier), γεννημένη το 1979, ξεκίνησε να παίζει από πολύ μικρή, έχει συνεργαστεί με τον Φρανσουά Οζόν σε τρία φιλμ, όπως και με τον Αλέν Ρενέ, τον Κλοντ Σαμπρόλ, τον Κριστόφ Ονορέ, ήταν μία από τις «8 γυναίκες», έπαιξε τη μικρή αδερφή της Νταϊάν Κρούγκερ, έχει συνυπάρξει στη μεγάλη οθόνη με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, τη Φανί Αρντάν, την Εμανουέλ Μπεάρ. Μέχρι σήμερα έχει απορρίψει όλες τις προτάσεις για να παίξει στο αμερικάνικο σινεμά, παρά τα δελεαστικά συμβόλαια, γιατί θέλει να παραμείνει πιστή στον γαλλικό κινηματογράφο.

Η δεύτερη, η Μαρί-Ζοζέ Κροζ (Marie-Josee Croze), είναι Καναδή, γεννημένη το 1970, ξεκίνησε την καριέρα της από μια ταινία του Ατόμ Εγκογιάν, βραβεύτηκε το 2003 στο Φεστιβάλ των Καννών ως η καλύτερη ηθοποιός της χρονιάς, την επέλεξε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για το «Munich», όπως και ο Τζούλιαν Σνάμπελ για το φιλμ «The Diving Bell and the Butterfly». Εχει υποδυθεί την κόρη της Κατρίν Ντενέβ, την είχε επιλέξει ο Γούντι Αλεν για το «Match Point», αλλά δεν μπόρεσε να πάρει τον ρόλο γιατί είχε ήδη δεσμευτεί για άλλη ταινία.

Η Λουντιβίν Σενιέ παίζει στο γαλλικό σινεμά και στην τηλεόραση από τα 9 της χρόνια. «Δεν έγινα ποτέ σταρ. Συνήθως τα παιδιά-θαύματα που ξεκινούν πολύ νωρίς την καριέρα τους, γερνούν γρήγορα και καίγονται. Εγώ μπορεί να ξεκίνησα πολύ μικρή, αλλά δεν έγινα διάσημη. Υπήρχε αναγνώριση, το όνομά μου αναφερόταν, αλλά δεν ήταν και με τεράστιους τίτλους ώστε να προσελκύω τους ανθρώπους. Επίσης, δεν χρησιμοποίησα το όνομά μου για να πετύχω κάτι, πήγαινα στο σχολείο κανονικά», λέει.

Αρνείται να παραδεχτεί ότι είναι παιδί-θαύμα, έχει ήδη ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους σε περισσότερες από 33 ταινίες. Εχει σταματήσει να μετράει. Στην Αθήνα την είδαμε να παίζει ως «Ατίθαση Λίλι». «Πρόκειται για μια ταινία πολύ ρεαλιστική. Εμφανίζομαι χωρίς μακιγιάζ, με φυσικό φως, είναι σαν ντοκιμαντέρ, βασίζεται στη σχέση δύο αδερφών». Η Λουντιβίν Σενιέ παίζει συνήθως τον ρόλο της γοητευτικής, νεαρής, ερωτεύσιμης κοπέλας. Σαν Λίλι είναι αγνώριστη. «Δεν φοβάμαι να είμαι αλλιώς. Η Λίλι δεν δίνει καθόλου σημασία στην εμφάνισή της. Αναγκάστηκα να πάρω και κάποια κιλά για να ερμηνεύσω τον ρόλο, είμαι ένα κορίτσι της φύσης. Νιώθω ότι με έχουν κακομάθει στις ταινίες, έπαιζα πάντα πιο γυναικείους ρόλους, δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα που αυτός είναι διαφορετικός».

Και με το γυμνό; Αν και μητέρα δύο παιδιών όπως τονίζει, μοιάζει συμφιλιωμένη με το σώμα της στα φιλμ που πρωταγωνιστεί, όπως στην «Πισίνα». «Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι όταν σε βλέπουν σε μια ταινία γυμνή, νομίζουν ότι βλέπουν εσένα και όχι τον ρόλο σου. Αυτό είναι λάθος. Δεν έχω ποτέ την εντύπωση ότι αποκαλύπτω τον εαυτό μου στους θεατές».

Εχει ακόμη τρεις-τέσσερις ταινίες να ετοιμάζονται. Απαραίτητες για τη συλλογή με βραβεία. «Είναι σημαντικό γιατί καταλαβαίνεις ότι υπάρχεις επαγγελματικά. Νιώθεις ότι οι άνθρωποι βλέπουν τη δουλειά σου. Αλλά μέχρι εκεί. Πρέπει να πω ότι είμαι πολύ τυχερή που ανήκω σε μια γενιά στη Γαλλία που δουλεύει πολύ, δέχομαι πολλές προτάσεις και απλώς το απολαμβάνω. Ετσι κι αλλιώς, η βιομηχανία σινεμά στη Γαλλία μεγαλώνει διαρκώς. Για παράδειγμα του χρόνου θα βγουν 261 ταινίες»

Η Μαρί-Ζοζέ Κροζ δεν προλαβαίνει επίσης να διαβάζει σενάρια και να δέχεται ή να απορρίπτει προτάσεις. Οσο ήταν στην Αθήνα, πρόλαβε να επισκεφτεί το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, «μία ώρα με ξεναγό ήταν αρκετή». Βρέθηκε στην πρεμιέρα του «Balcon sur la mer», το οποίο έχει δει μόλις δύο φορές. Οπως λέει, «δεν βλέπω τα φιλμ που παίζω. Μπορώ να τα δω δέκα χρόνια μετά. Αν υπάρχουν ταινίες μου που βγαίνουν στις αίθουσες, και δεν χρειάζεται να τις δω για τους δημοσιογράφους, μπορεί να μην τις δω καν. Υπάρχουν 5-6 φιλμ που δεν τα έχω δει μέχρι σήμερα. Ακόμη κι αν μου στείλουν το βίντεο, το κρύβω».

Οπως εξηγεί η Γαλλίδα ηθοποιός που δουλεύει 20 χρόνια τώρα και έχει γυρίσει ήδη τουλάχιστον 20 ταινίες, ο τρόπος που δουλεύει είναι να προσπαθεί να τα ξεχνάει όλα, «να ξεφεύγω από τους φόβους μου, να μη με απασχολεί η εξωτερική μου εμφάνιση, το παίξιμό μου, η φωνή μου. Να με συγχωρώ. Στην ηθοποιία το καλύτερο είναι όταν σε ξεχνάς».

Γι' αυτό και η Μαρί-Ζοζέ Κροζ αποφεύγει να βλέπει τις ταινίες της «Είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου γυμνό. Κανείς δεν θέλει να είναι γυμνός μπροστά σε έναν καθρέφτη. Οταν δημιουργείς έναν χαρακτήρα, εφευρίσκεις πράγματα, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι που έρχεται από την ψυχή σου, εξαιρετικά προσωπικό. Αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλω να δω».

Και η επιβράβευση; «Οι ηθοποιοί συνηθίζουν να λένε ότι τα βραβεία δεν τους λένε απολύτως τίποτα. Δεν σε κάνουν καλύτερο. Αλλά επιβεβαιώνεται αυτό που κάνεις, σου ανοίγει πόρτες. Και αν δεν έχεις το ταλέντο, θα ανοίξει η πόρτα και δεν θα μπορέσεις να μπεις μέσα. Αν έχεις επιθυμία, ταλέντο και θάρρος, θα πας μέσα και κάτι θα κάνεις. Η πόρτα πρέπει να ανοίξει. Προσωπικά με ενδιαφέρει τι λένε οι άνθρωποι, οι κριτικοί, οι δημοσιογράφοι για τη δουλειά μου. Αν πουν ότι δεν είμαι καλή, θα τους πιστέψω. Θέλω να μάθω γιατί απέρριψαν έναν χαρακτήρα, πώς με σχολιάζουν. Θέλω να ξέρω τι πιστεύουν οι άλλοι για τη δουλειά μου. Γιατί στην προσωπική μου ζωή έχω το δικαίωμα να πηγαίνω τον σκύλο μου βόλτα με την πιτζάμα».

Σαν ηθοποιός έχει συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν με γυναίκες σκηνοθέτιδες. «Εχω κάνει και τα δύο. Ομως κολακεύομαι όταν αρέσω στις γυναίκες για να είμαι η ηθοποιός τους. Γιατί δεν είναι καθόλου αθώο όταν μια γυναίκα διαλέγει μια άλλη γυναίκα. Τις περισσότερες φορές υποδύεσαι τις ίδιες», λέει η Μαρί-Ζοζέ Κροζ.

Οταν της μιλάω για την ανασφάλεια των Ελλήνων ηθοποιών για το επόμενο πρότζεκτ, απαντά: «Το ξέρω αυτό το συναίσθημα. Οταν ζούσα στον Καναδά, γυρίζονταν πολύ λίγες ταινίες, μάλλον όπως στην Ελλάδα. Αλλά η βράβευσή μου στο Φεστιβάλ των Καννών άλλαξε την καριέρα μου. Εχω πάντα προτάσεις για δουλειές, και το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να διαλέξω την καλύτερη. Αυτό είναι λίγο δύσκολο. Αλλά είμαι τζογαδόρος. Σ' αυτή τη δουλειά νομίζεις συχνά ότι παίζεις στο καζίνο».

Με την κουβέντα, προκύπτει όλη η αλήθεια. «Υπάρχουν φορές που νομίζεις ότι ήσουν τέλεια, και τελικά βλέπεις το φιλμ και δεν είσαι η καλύτερη. Υπήρχαν άλλοι, πολύ καλύτεροι».