Για τη συνέντευξη, συναντηθήκαμε μήνες πριν, για την ακρίβεια τον Απρίλιο. Είχαν έρθει για το απαραίτητο ρεπεράζ στην Αθήνα και για ένα secret gig, μια πριβέ συναυλία γνωριμίας για 150 άτομα, ουσιαστικά μια πρόγευση της εμφάνισης τους στο Ροκγουέιβ Φέστιβαλ. Οι Madrugada θα επιστρέψουν. Τι είναι αυτό που τους κάνει να διαφέρουν; Είναι Νορβηγοί, ανένταχτοι, απρόβλεπτοι, τέσσερα αγόρια, που δεν λένε να ξεκολλήσουν από το παρελθόν και τις παραδόσεις, αφού εδώ και χρόνια βασίζουν τη μουσική τους σε υποτονικές μελωδίες, αντιστέκονται σε οτιδήποτε εμπορικό, ποπ, στυλιζαρισμένο. Ο Sivert Hoyem, ο τραγουδιστής του γκρουπ, θέτει τα όρια. Από κοντά και ο Robert Buras, στον ρόλο του κιθαρίστα.

- Γιατί Madrugada;

- Ο τίτλος είναι ποιητικός. Madrugada σημαίνει «Μπλε ώρα», η ώρα δηλαδή ακριβώς πριν ξημερώσει, τότε που ο ουρανός παίρνει μια βαθιά μπλε απόχρωση.

- Και η μουσική σας; Τι χρώμα έχει;

- Από μπλε βαθύ έως μαύρο. Με ελάχιστες έντονες πινελιές για τις εξάρσεις. Η βάση όμως παραμένει η ίδια και είναι συνήθως μουντή.

- Καταθλιπτική μουσική;

- Μελαγχολική ναι, χαρούμενη σίγουρα όχι. «New depression», δηλαδή νέα κατάθλιψη, είναι ίσως ο ακριβής όρος.

- Πόσο είστε διατεθειμένοι να αλλάξετε προκειμένου να γίνετε πιο εμπορικοί;

- Δεν μας ενδιαφέρει να πουλήσουμε περισσότερους δίσκους. Εχω βαρεθεί να βλέπω συγκροτήματα να ξεπουλιούνται και να μοιάζουν όπως όλοι οι άλλοι, μόνο και μόνο επειδή τους ζητήθηκε από τη δισκογραφική τους εταιρεία. Εμείς επιδιώκουμε να λέμε όχι, να μην χαρίζουμε τη μουσική μας σε άσχετους, να μην κάνουμε εκπτώσεις. Δεν έχουμε καμία φιλοδοξία να γίνουμε ροκ σταρ και να γεμίζουμε στάδια. Να στο πω διαφορετικά. Δεν θα χαιρόμουν αν άκουγα ένα κομμάτι που είχα γράψει σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μου να συνοδεύει τώρα ένα διαφημιστικό απορρυπαντικού.

- Και πώς συστήνεστε στο κοινό;

-Ταξιδεύοντας τη μουσική μας, δίνοντας συναυλίες. Μόνο έτσι. Μας ενδιαφέρει η καλλιτεχνική και όχι η εμπορική επιτυχία. Οταν πηγαίνουμε για πρώτη φορά σε μια χώρα εμφανιζόμαστε το πολύ σε 200 με 300 άτομα και μετά από λίγους μήνες επαναλαμβάνουμε το ίδιο με μεγαλύτερο κοινό. Δίνουμε διαρκώς εξετάσεις.

- Τι είναι αυτό που σε εκνευρίζει στη μουσική βιομηχανία;

- Η απάθεια. Οπως και οτιδήποτε στημένο. Τα στυλιζαρισμένα βίντεο-κλιπ, οι δημόσιες σχέσεις για τις δημόσιες σχέσεις, τα ποπ φαινόμενα με ημερομηνία λήξεως, τα θαύματα που έχουν διάρκεια μια ημέρα, άντε μια βδομάδα το πολύ και προωθούνται κυρίως από την τηλεόραση.

- Και ποιά είναι τελικά η μουσική αλφάβητος των Madrugada;

- Είναι τα μηνύματα που εισπράττει ακούγοντας κανείς τα άλμπουμ μας, Tranquililty, Industrial Silence, Nightly Disease. Συναίσθημα, εκρήξεις, ηλεκτρονική μαγεία, εναλλαγές στο ρυθμό, στις εικόνες, στο ύφος.

- Τι μπορεί να σας εμπνεύσει;

- Η μουσική της δεκαετίας του '60, η ψυχεδέλεια του '80, τα μπλουζ, η σόουλ, τα γκόσπελ, η κάντρι, οτιδήποτε έχει διάρκεια. Μας αρέσει να συνδυάζουμε παραδοσιακές μουσικές μεθόδους με το συναίσθημα της στιγμής. Η μουσική μας καταγράφει όλες τις ανησυχίες που μοιράζεται ο άνθρωπος της μετά-μιλένιουμ εποχής.

- Και η επόμενη μέρα για τους Madrugada;

- Εχω ήδη αρχίσει να γράφω κάποιο πιο ανάλαφρα κομμάτια, πιο λάιτ. Κλείστηκα για έναν μήνα στο σπίτι μου στη Νορβηγία για ακριβώς αυτό το σκοπό. Ας μην προσποιούμαστε ότι ένας μουσικός είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Είναι κι αυτό μια δουλειά. Οπως εσύ πρέπει καθημερινά να γράφεις ένα άρθρο, έτσι κι εγώ. Αλλωστε η δημιουργικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την βαριεστημάρα. Οταν δεν έχεις τι άλλο να κάνεις, δημιουργείς. Σίγουρα βοηθάει αν έχεις και κάτι να πεις.