Ο ίδιος δεν συμπεριφέρεται σαν διάδοχος, ούτε επιδιώκει τον τίτλο του σταρ της μόδας, πόσο μάλλον του περιζήτητου εργένη. Είναι η δεύτερη φορά που συναντιόμαστε στην Αθήνα και διακρίνω σίγουρα πολλές διαφορές τόσο στις συλλογές που υπογράφει πλέον σαν creative director, όσο και στη συμπεριφορά του. Τον ρωτάω τι άλλαξε από την προηγούμενη επίσκεψη του στην χώρα μας... «Την τελευταία φορά, η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική από ότι είναι τώρα. Αν και υπήρχε ο ενθουσιασμός να γίνουν κάποια πράγματα, δύσκολα μπορούσαν να υλοποιηθούν. Ειδικά στον χώρο της μόδας, δεν θυμάμαι να υπήρχαν ποτέ τόσοι οίκοι. Σήμερα τα καταστήματα είναι πολλά και καλά, χωρίς να έχουν προδώσει οι πρωταγωνιστές της μόδας τον ενθουσιασμό τους».

Οση ώρα μιλάει ο Francesco, θυμάμαι που τον έβλεπα στο φινάλε των κολεξιόν στο Μιλάνο να βγαίνει δειλά- δειλά για μερικά δευτερόλεπτα και να εξαφανίζεται προτού κοπάσει το χειροκρότημα. Είναι εξαιρετικά ψηλός, όχι άχαρος, διατηρεί το baby face και τον αυθορμητισμό της ηλικίας του. Αγαπά την φωτογραφία, τη διαφήμιση, τημουσική, τις γραφικές τέχνες...