Είναι νέος. Βέλγος, ακολουθεί τα χνάρια του Dries Van Noten και της Ann Demeulemeester, αν και ο ίδιος δεν είναι απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας της Αμβέρσας αλλά του La Cambre στις Βρυξέλες. Επαναστάτης, απρόβλεπτος, άουτσάιντερ, παρορμητικός, έγινε γνωστός ως ο ενδυματολόγος της Μαντόνα, θεωρείται αληθινό ταλέντο με προοπτικές. Ο ίδιος δεν αρκείται σε αυτά αφού δεν κρύβει την επιθυμία του μια μέρα να εξελιχτεί σε αληθινό couturier, έχοντας πρώτα ζηλέψει το επάγγελμα του χορευτή και του ορνιθολόγου. «Η haute couture σίγουρα με ενδιαφέρει, αν και θα με κούραζαν οι έξι μήνες αναμονής. Θα έπρεπε να αποτελεί μια μορφή τέχνης, μια ξεχωριστή παράσταση, θα ήθελα να μπορώ να δω σε μία επίδειξη pret-a-porter και κάποια δείγματα couture. Φαντάζεστε κάποιον σαν τον Christian Lacroix να παρουσίαζε ένα τέτοιο κολάζ; Θα ήταν υπέροχο!» Με τόσες ιδέες, μάλλον δεν θα δυσκολευτεί να αποδείξει την αξία του. Τη στιγμή που είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν σχεδιαστή να διατηρήσει την προσωπική του συλλογή χωρίς την καλή νεράιδα του παραμυθιού, ο Olivier Theyskens, ο οποίος, αρχικά προοριζόταν και για την θέση του Julien MacDonald στον Givenchy, υπέγραψε συμβόλαιο με τον οίκο Rochas, για να τον ανανεώσει, να τον αναστήσει, να τον επανασυστήσει στον κόσμο της μόδας.

Αγαπά την αντίθεση του λευκού με το μαύρο, μαζί και οτιδήποτε γοτθικό και μυστηριώδες, σίγουρα θεατρικό, ρούχα που θα φορούσε η Οικογένεια Ανταμς και η Βασίλισσα Μαργκό.