Ενημερώνονται για τις τάσεις της μόδας, ταξιδεύουν, έχουν όλους τους σχεδιαστές πλέον με το μέρος τους. Γιατί τότε, οι άντρες εξακολουθούν να φοβούνται τη μόδα; Ο Τζουντ Λο έχει προσωπικό στιλ, ο Μπραντ Πιτ θα ήταν προτιμότερο να δίνει μεγαλύτερη ελευθερία στον στιλίστα του ή ακόμη καλύτερα να τον αλλάξει. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ έχει καθιερώσει την μαύρη μονοχρωμία, την ίδια στιγμή που ο Ράσελ Κρόου μπορεί να δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι φοράει Giorgio Armani αλλά δεν έχει αποσπάσει μέχρι σήμερα κανένα βραβείο αισθητικής, εντός ή εκτός απονομής Όσκαρ. Και δεν είναι ο μόνος, απλώς οι σταρ εκτίθενται περισσότερο από τους «κοινούς θνητούς», γι’ αυτό και οφείλουν να δίνουν πάντα το καλό παράδειγμα.
Όπως ο Παφ Ντάντι… Το ξέρετε ότι για ένα ταξίδι στο Παρίσι, διάρκειας μόλις τεσσάρων ημερών, πήρε μαζί του 40 γραβάτες και 12 κοστούμια; Στο ντύσιμο δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε μπορεί να προβλέψει κανείς τι πρόκειται να αντιμετωπίσει σε μία πρεμιέρα ή ένα επαγγελματικό ταξίδι-αστραπή. Σϊγουρα όμως υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας. Ειδικά τώρα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται το νέο πρότυπο άνδρα, του άνδρα που δεν φοβάται να περιποιηθεί τον εαυτό του αλλά και να φροντίσει το σώμα του, να φλερτάρει με τον καθρέφτη, να ζηλέψει την τύχη των μοντέλων, να προλάβει τον χρόνο, ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό.
Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες. Οι τάσεις, είναι εξαιρετικά άμεσες και σαφείς, είναι fun και το πιο σημαντικό, φοριούνται. Αν και έχει κατηγορηθεί συχνά για τον συντηρητισμό της, μαζί και για το πόσο βαρετή έχει καταντήσει, η ανδρική μόδα πλέον απολαμβάνει την ελευθερία της καθώς τα σόου επιφυλάσσουν για τους άνδρες οι δημιουργοί, είναι εμπνευσμένα, αισιόδοξα, ισάξια των γυναικείων σε ευρηματικότητα.
Μπορεί να μην το έχετε συνειδητοποιήσει αλλά όλοι ασχολούνται μαζί σας. Κι εσείς, ακόμη κι αν δεν έχετε φορέσει ποτέ Dior, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε το ένστικτο σας, να δώσετε έμφαση στο tailoring, να μάθετε ότι τα σακάκια της μόδας είναι τα μονόκουμπα, ότι το sportswear πρωταγωνιστεί και πάλι ενώ εξακολουθούν να μας εμπνέουν και οι στολές των πιλότων, όπως και οι αναφορές στην Ανατολή για να έρθουμε ακόμη πιο κοντά με τη Δύση.
Θέλετε να μάθετε τι μας αρέσει; Μας αρέσουν οι άνδρες που παρακολουθούν τη μόδα, δεν μας αρέσουν τα θύματα της. Θα θέλαμε επιτέλους να μάθετε τι σημαίνει black tie γιατί τόσες παραλλαγές και τόσες αναγνώσεις σε μία τόσο απλή έννοια δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα μπορούσαμε να δούμε κάθε φορά που το επιβάλει η περίσταση. Απεχθανόμαστε τις γυναικείες τάσεις προσαρμοσμένες στην ανδρική γκαρνταρόμπα: όλα τα άνιμαλ-πριντ, διαφάνειες, capri παντελόνια… Αντιδρούμε στην αναίτια επίδειξη μυών με κακόγουστα μακό αμάνικα φανελάκια που φοριούνται αυστηρά και μόνο στο γυμναστήριο, κι αυτό κατ'εξαίρεση.
Μας αρέσουν τα χειροποίητα αξεσουάρ, εκείνα που μοιάζουν σα να κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση, σα να φοριούνται για πρώτη φορά. Δεν μας αρέσουν τα συνολάκια, οι ζακέτες, τα καρό παντελόνια, τα γιλέκα με το πουκάμισο, τα έντονα εμπριμέ, τα λύκρα και γυαλιστερά υφάσματα, οι σωμόν και ροζ αποχρώσεις, οι αταίριαστες γραβάτες που παραμένουν κρεμασμένες στο ράφι τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια, μας αρέσει το μαύρο, η απουσία γραβάτας αν δεν το επιβάλει ο χώρος, λέμε όχι στο μπουφάν με γραβάτα, στις ανοιχτόχρωμες ζώνες, στα κοντά cargo παντελόνια, στα ρούχα παραλλαγής εκτός στρατοπέδου.
Προσοχή ακόμη στην αντίθεση του λευκού με το μαύρο αλλά και στην απόλυτη μονοχρωμία, στα ριγέ πουκάμισα, στις βερμούδες, στις φόρμες γυμναστικής (ποτέ στο δρόμο με φόρμα), στα αλεξίσφαιρα γιλέκα (εκτός κι αν είστε πολεμικοί ανταποκριτές), στα σιθρού πουκάμισα, στα εσώρουχα που διαγράφουν, στα μπλουζάκια με τις στάμπες (αυστηρά μέχρι τα 30), στα εκκεντρικά μοτίβα, στο παντελόνι που ανεβαίνει μέχρι το στήθος, στα υπερμεγέθη τζάκετ, στους εκκεντρικούς συνδιασμούς χρωμάτων… Αποφύγετε καλύτερα τις γραβάτες με ήρωες του Ντίσνεϊ, μαζί και τις παλιμπαιδιστικές κάλτσες με ζωάκια, φλούο χρώματα, γράμματα και αριθμούς.
Μην τρομάζετε. Δεν κερδίζετε τίποτα με το να θυμώνετε. Στο τέλος της ημέρας ένα παντελόνι θα έχει πάντα δύο πατζάκια, ένα σακάκι θα έχει δυο μανίκια και ένα, δυο ή το πολύ τρία κουμπιά. Στην πράξη όμως αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, δεν θα βλέπαμε τόσες κακόγουστες εμφανίσεις από πρωταγωνιστές, κομπάρσους, συνοδούς, στο κόκκινο χαλί, στο δρόμο και παντού.
Κανένας άντρας δεν θα έπρεπε να φοβάται το χρώμα. Αρκεί να ξέρει τι του πηγαίνει, τι ταιριάζει στην ηλικία του και να έχει δει τις τελευταίες επιδείξεις του Paul Smith και του Louis Vuitton. Αλλά και να είναι sexy. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανοίγει το πουκάμισο του για να αποκαλύπτει το δασύτριχο στήθος και την καδένα ή το φανελάκι του παππού που τον προστατεύει από τα ρεύματα. Τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά. Κανείς δεν κάνει πλέον τέτοια λάθη. Sexy σημαίνει να ράβεις ένα κοστούμι ακολουθώντας τις γραμμές του σώματος κι αν έχεις περάσει μερικές ώρες παραπάνω με τον προσωπικό σου γυμναστή δικαιούσαι να φορέσεις και ένα μαύρο χαμηλοκάβαλο παντελόνι…