Ίσως να έπρεπε να έχουμε πάει μια μέρα πριν, στην προετοιμασία για το ΜΕ-ΝΟΥ για 5000, και να κόβαμε λαχανικά και φρούτα, μαζί με τα παιδιά για να ζήσουν όλη τη διαδικασία. Η μία (κόρη) τρώει και δοκιμάζει τα πάντα και η άλλη, τρέφεται αποκλειστικά με αγγούρια, λάχανο, καρότο, μαρούλι, ντοματάκια. Αν πετάμε τρόφιμα; Αν δεν ήμουνα τόσο λαίμαργη, και δεν υπήρχαν και άλλοι πόσοι στην οικογενειακή αλυσίδα για να υποστηρίξουν πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, μπορεί και να πετούσαμε αλλά ευτυχώς όλα ανακυκλώνονται, όλα καταναλώνονται, στην ανάγκη, μεταλάσσονται και μεταποιούνται.
Κυριακή μεσημέρι, με συννεφιά και ήλιο, πριν από την καταιγίδα, βρεθήκαμε στην πλατεία Κοτζιά. «Δωρεάν γεύμα για 5000 άτομα ενάντια στην σπατάλη τροφίμων». Φτιαγμένο με «άσχημα», δηλαδή όχι και τόσο φωτογενή αλλά ολόφρεσκα υλικά. «Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο άσχημο από τη σπατάλη τροφίμων».
Φάγαμε μπριάμ και φρουτοσαλάτα, είδαμε μαγειρική λάιβ, στο αυτοκίνητο πριν και μετά, όταν δεν ακούγαμε δυνατά μουσική, μιλήσαμε για το δικό μας ΜΕ-ΝΟΥ. Για τα «άσχημα» καρότα, τις πατάτες-βραχάκια, τα κακοφτιαγμένα λαχανικά που δεν διαλέγει κανείς από τον πάγκο, είδαμε φίλους, εθελοντές, ανθρώπους που έζησαν μια ξεχωριστή Κυριακή, βρήκαν ένα πιάτο φαγητό, ζεστό, φτιαγμένο σίγουρα με αγάπη. Και κέφι.
Γκούγκλαρα για να μάθω τι γίνεται διεθνώς και έμαθα πως το Feeding the 5000, κάτι παρόμοιο, ξεκίνησε το 2009 στην Αγγλία. Best before δεν σημαίνει bad after. Δεν ξέρω πως είναι να προετοιμάζεις ένα μεγάλο τραπέζι για 5000 άτομα. Να πλένεις και να κόβεις φρούτα και λαχανικά για 5000 ανθρώπους. Το απόγευμα φάγαμε στο σπίτι κρέπες με λιωμένη κουβερτούρα και το βράδυ κεφτεδάκια με πατάτες στον φούρνο, σαλάτα με καρότο, ρέβα, φυστίκια Αιγίνης και cranberries. Αν δοκίμασαν όλοι ρέβα; Σημασία έχει ότι δεν πετάξαμε τίποτα. Δεν έμεινε ούτε φυστίκι. ΜΕ-ΝΟΥ για 5. #menugia5000 #mipetaxeistipota