Παρασκευή είναι... Να πηγαίνεις τα παιδιά στο σχολείο και να μην έχεις διάθεση για κοπάνα.
Να σκέφτεσαι μόνο ωραίες εικόνες και να μην αφήνεις τίποτα να σε σκοτεινιάσει.
Να θέλεις να είσαι συνεχώς εκτός σπιτιού.
Να χαίρεσαι περισσότερο όταν δεν έχεις κανονίσει τίποτα για το σαββατοκύριακο. Κανένα πρόγραμμα, καμία δέσμευση. Ελευθερία.
Να θέλεις να τα προλάβεις όλα και να μην προλαβαίνεις τίποτα. Δεν πειράζει. Αύριο. Μεθαύριο. Τώρα. Μετά.
Παρασκευή είναι η μέρα που κλείνεις το κομπιούτερ νωρίς. Δεν βλέπεις emails ανά δεκάλεπτο, αφήνεις τα deadlines για τη Δευτέρα.
Η μέρα που στη συννεφιά διακρίνεις τον ήλιο.
Την Κυριακή θα πάμε στη θάλασσα.
Με συννεφιά.
Με ήλιο.
Βροχή.
Με παρεό που θα στρώσουμε στην άμμο. Ή στα βράχια.
Μπορεί να πάμε και στη λίμνη.
Για απολέπιση. Παντού.
Και ζεστή μηλόπιτα με παγωτό. Ή φρούτα με καρύδια και μέλι. Και ξανά. Την επόμενη Παρασκευή. Κάπου μακριά. Με παρέα ή χωρίς. Και το κινητό στο αθόρυβο. Για να λειτουργεί αποκλειστικά σαν cd player και φωτογραφική μηχανή.