Νοέμβριος είναι... Η Ημέρα των Ευχαριστιών.

Ευχαριστώ την χώρα που γεννήθηκα που είναι Νοέμβριος και κυκλοφορώ χωρίς σακάκι.

Μπορώ και πηγαίνω στη θάλασσα το σαββατοκύριακο για να γεμίσω και να αδειάσω μπαταρίες.

Να χαμογελάω χωρίς να υπάρχει λόγος.

Να μετράω και σήμερα που είμαι υγιής και πάντα σε εγρήγορση.

Νοέμβριος είναι ο μήνας που αποφάσισα να μην φοβάμαι.

Να εκμεταλλεύομαι κάθε στιγμή.

Κάθε πρόταση για απόδραση.

Ευχαριστώ τα παιδιά μου που με βοηθούν να ανακαλύπτω ξανά τον κόσμο, κι ας με λένε αρχαία, επειδή ακούω αρχαία μουσική.

Τη μαμά μου που είναι εκεί πριν (ακόμη) της το ζητήσω.

Τον μπαμπά μου που με γιατρεύει με ένα βλέμμα.

Την αδερφή μου που με έμαθε να λέω ευχαριστώ.

Τις φίλες μου που με παίρνουν πάντα πρώτες τηλέφωνο γιατί ξέρουν πόσο δεν το συμπαθώ.

Τους φίλους μου που δοκιμάζονται με τα χρόνια. Για την υπομονή και την επιμονή τους.

Νοέμβριος είναι ο μήνας, οι μέρες, οι νύχτες, που μπορούμε να πούμε ευχαριστώ. Και συγνώμη.

Thank you.

I’m sorry.

Thanksgiving Days.

Να μην ξεχάσω τη γαλοπούλα.

Τις κολοκυθόπιτες.

Την cranberry sauce.

Το πορτοκαλί σαν απόχρωση. Και σαν διάθεση.