Γιατί να πάει κανείς να δει την ταινία Focus που προβάλλεται εδώ και μία εβδομάδα περίπου στο σινεμά; Προσωπικά δεν είχα διαβάσει τίποτα για το στόρι, είχα δει μόνο το τρέιλερ, και μου αρέσει ο Will Smith. Τόσο απλά. Τελικά δεν έκανα focus στον Will Smith αλλά σε ένα φιλμ που με κέρδισε ήδη από τους τίτλους. Σεναριακά μπορεί να ξέφυγε κάπως, ειδικά στο δεύτερο μέρος της ταινίας, αλλά τουλάχιστον περνάς καλά για 2 ώρες (για την ακρίβεια 105 λεπτά), τρώγοντας τσιπς και πίνοντας Coca-Cola, μαθαίνοντας μυστικά από τους επαγγελματίες κλέφτες, ένα ζευγάρι που χαζεύεις να κοιτάς, σαν σύγχρονους Bonnie and Clyde, ευτυχώς που δεν έπεσε θύμα καμίας ληστείας αργότερα, για να ζήσω καλύτερα το σκριπτ.

Λατρεύω τις ταινίες με αποδράσεις από τη φυλακή, κλοπές διαμαντιών, εισβολές σε τράπεζες, κόλπα, προετοιμασία, προπόνηση για το ακατόρθωτο, μου αρέσουν οι περιπέτειες, οι σούπερ ατσαλάκωτοι ήρωες με τις βοηθούς τους, οι τύποι James Bond και οι πράκτορες με τα κοστούμια και six pack.

Ο Will Smith απέδειξε το ταλέντο του όταν έβγαλε σε κάποια φάση της ταινίας την μπλούζα του, για να αποδώσει καλύτερα τον ρόλο του. Και η συμπρωταγωνίστρια του, Margot Robbie; Δεν έχω δει ωραιότερο κορίτσι, να γεμίζει με τόση ομορφιά της μεγάλη οθόνη, ξεχωριστό πρόσωπο, σώμα, δέρμα, ντύσιμο, κοσμήματα, μαλλιά, μακιγιάζ. Και ερμηνεία, ευτυχώς.

Tι θα θυμάμαι; Το ταξίδι στο Μπουένος Άϊρες. Και στη Νέα Ορλεάνη, μετά τους τίτλους αρχής. Μια κομεντί και περιπέτεια στη συσκευασία του ενός. Τις ατάκες… It’s about distraction. It’s about focus. Ocean 11; Απόδραση των 11; Καμία σχέση. Focus. Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Δεν έχω δει τις 50 αποχρώσεις του Γκρι αλλά υποθέτω ότι το Focus είχε πολύ περισσότερες… Όχι γκρι. 50 shades of gold...