To βράδυ του Σαββάτου έβρεχε. Όχι πολύ, τόσο όσο. Άρα δεν μπήκα με το δεξί (στο ολοκαίνουργιο Electra Metropolis Athens), δεν ντύθηκα όπως θα ήθελα (δηλαδή δεν φόρεσα τόσο ψηλά τακούνια), ούτε έβγαλα όσες φωτογραφίες είχα σχεδιάσει (σε όλους τους χώρους του ξενοδοχείου). Χάζεψα την επιβλητική βιβλιοθήκη στο ισόγειο, από δημοσιογραφική διαστροφή, πήρα το περιοδικό Electra για να το διαβάσω μετά, περίμενα υπομονετικά ένα από τα τρία ασανσέρ για να φτάσω στον δέκατο όροφο. Ήδη από την είσοδο, με είχαν ενημερώσει ότι δεν υπήρχε τραπέζι για φαγητό.

Φτάνοντας στο M Bar, με την πισίνα, την Ακρόπολη και την βροχή για σκηνικό, το αυτοφωτιζόμενο μπαρ και την Χριστίνα Γιαννοπούλου στα decks, η διάθεση έγινε πιο χρωματιστή από πριν. Ξέχασα που βρισκόμουνα. Νόμιζα ότι είχα ταξιδέψει, ότι είχα βρεθεί σε άλλη πόλη, αν και έμοιαζε εξαιρετικά οικεία. Τι κι αν δεν υπήρχε ελεύθερο σκαμπό; Χαιρόμαστε και γι'αυτό. Όπως και για την υπέροχη μουσική, από μελαγχολική τζαζ μέχρι αισθησιακή έθνικ, τις γνωριμίες με τους νέους θαμώνες, την συνομιλία με τους ενοχικούς καπνιστές, με θέα όλη την Αθήνα...

Στο M Bar αποκλείεται μάλλον να θέλεις να κόψεις το κάπνισμα. Το λέω εγώ που είμαι φανατική αντικαπνίστρια. Αλλά στο M Bar ο αέρας μέσα είναι καθαρός, και έξω, όλοι βγαίνουν για κουβέντα, εξερεύνηση και χάζι. Γιατί μετάνιωσα; Που δεν βγήκα selfie με πολυφωτογραφημένο και πάντα χαμογελαστό υπουργό της κυβέρνησης που αποχώρησε μόνος λίγο πριν τις 12. Όχι τίποτε άλλο. Φορούσε και γραβάτα.