Κυριακή απόγευμα στο Γήπεδο του Taekwondo στο Φάληρο. Τρελή ζέστη, όσοι δεν έχουν πάει για μπάνιο, έχουν στηθεί στην ουρά για το Athens Tattoo Convention. Δεν έχω ξαναπάει σε αντίστοιχο φεστιβάλ και εντυπωσιάζομαι μόλις μπαίνω και βλέπω την θέα από ψηλά. Μια χρωματιστή θάλασσα από αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες, καθισμένους, όρθιους, ξαπλωμένους, με σύμβολα, λέξεις, ζωγραφιές, πάνω στο δέρμα τους, σαν πίνακες ζωγραφικής σε κίνηση. Tableau Vivants. Πρέπει να ήμουνα η μοναδική μέσα στο Κλειστό Γυμναστήριο που δεν έχω ούτε ένα τόσο δα τατουάζ, έστω μια καρδιά, ένα αστέρι, μια μπλε κουκκίδα, απλές τελείες. Ή ένα θαυμαστικό. Ένας άλλος κόσμος, διαφορετικός, που ντύνεται και ανασαίνει ανάλογα με το που έχει φτιάξει τι, ποια μέρη του σώματος του είναι σχεδιασμένα, μια ιστορία που τα τελευταία χρόνια γράφεται με χρυσό μελάνι. Κάπου ανάμεσα σε νέα παιδιά και φιγούρες με τα BMX, μουσάτους και υψηλή κομμωτική για το μούσι τους, σεμινάριο barbering, διαγωνισμούς, φουσκωτά και επιδείξεις μόδας, παρατήρησα μικρά και μεγάλα τατουάζ, ασπρόμαυρα και πολύχρωμα, μαύρα και γκρίζα, ενωμένες τελείες, παλιομοδίτικα, tribal, είδα Ρώσους, Αμερικάνους, Ισπανούς, Αργεντίνους, Πολωνούς, Ιταλούς, Ελβετούς, Σουηδούς, Γερμανούς, Κορεάτες, Ιάπωνες και εγχώριους αλλιτέχνες τατουάζ. Ιn Ink We Trust. Διαβάζω στο πρόγραμμα ότι τον Σεπτέμβριο γίνεται το Balkan Thessaloniki Tattoo Convention. Προλαβαίνω να το ξανασκεφτώ μέχρι τότε;