Φλέρταρα με την ιδέα καιρό τώρα… Έβλεπα τα κοσμήματα του να κινούνται και να αλλάζουν μορφή, είχα ακούσει για την αισθητική της boutique του στο Κολωνάκι, δεν είχα όμως διαμορφώσει προσωπική άποψη. Και τώρα που ο Νikos Koulis συμπληρώνει 10 χρόνια ως σχεδιαστής κοσμημάτων, ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να δω τον κόσμο του, να φορέσω σχεδόν όλα τα σκουλαρίκια και τα κολιέ του, μπορεί και ταυτόχρονα, να μεταμορφωθώ σε σύγχρονη ηρωίδα. Κάθε φορά κι ένας καινούργιος ρόλος. Σκουλαρίκια mismatched, αποδομημένα κοσμήματα, deconstructured αριστουργήματα στην πλατεία Κολωνακίου, σε ένα μαύρο …κουτί, σαν μια πολυτελής κοσμηματοθήκη με καθρέφτες, που ανοίγει μόνο για συλλέκτες εμπειριών και πολύτιμων λίθων. Ανήσυχος και ευρηματικός, ο Nikos Koulis, έχοντας μόλις επιστρέψει από την Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει εκεί τις αφοσιωμένες του πελάτισσες, περιγράφει τη διαδρομή του με λιτότητα. Φτιάχνει κοσμήματα που όμοια τους δεν υπάρχουν, συναγωνίζονται διεθνείς οίκους υψηλής αισθητικής, μοιάζουν με σπαζοκεφαλιά της πολυτέλειας. Φόρεσα σκουλαρίκια που αλληλοσυμπληρώνονται, pendants που κάθονται σαν εκκρεμές ανάμεσα στο στήθος αλλά και πίσω, στην πλάτη, με ανάλογο φόρεμα, εξώπλατο, λιτό, φωτογραφήθηκα με ευέλικτα έργα τέχνης που ήθελαν να χορέψουν στο λαιμό μου. Shall we dance?