Καπνός στο αεροδρόμιο. Στις αφίξεις, στις αναχωρήσεις, αμέσως μετά την προσγείωση, σε δωμάτια με τζάμια και φορτιστές, σαν … θάλαμος αερίων από το μέλλον, καπνός λίγο πριν από την απογείωση. Καπνός στα καφέ, στα εστιατόρια, τα μπαρ, τις ταβέρνες, τα κλαμπ, μέσα κι έξω, με πλαστικά παραβάν για άλλοθι, σε κλειστοφοβικούς χώρους για εθισμένους. Καπνός στα σπίτια που σε καλούν (ή καλείς αλλά κανείς δεν ρωτάει πλέον αν «επιτρέπεται» να καπνίσει), πούρα, μέρα μεσημέρι, φουτουριστικοί ατμιστές, απενοχοποιημένοι για την ώρα, λες και για έναν παθητικό καπνιστή που από επιλογή δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία της νικοτίνης, είναι ΟΚ. Ε λοιπόν, δεν είναι ΟΚ. Ούτε το τσιγάρο σου, το κανονικό, ούτε το άφιλτρο, το βαρύ, το λάιτ, το στριφτό, το πούρο σου, η πίπα, το vape, o ατμοποιητής, το ηλεκτρονικό σου τσιγάρο, το άλλο που μοιάζει με υπερφυσικό αναπτήρα. Κανείς δεν μιλάει πια για το τσιγάρο, που επιτρέπεται, που απαγορεύεται, πολύ απλά γιατί «επιτρέπεται» παντού. Κι αν τολμήσεις να μιλήσεις; Δεν μπορείς. Έχεις πνιγεί στον καπνό.