Θυμάμαι τη μαμά μου. Μία γυναίκα που παραμένει όμορφη ακόμη και σήμερα, με αέρα σταρ του Χόλιγουντ, αγάπη για τα περιοδικά και την μόδα, το χρώμα και το διαφορετικό. Κι όμως πόσο «ντεμοντέ» θεωρείτο στα χρόνια της, όταν την φώναζαν «Τουίγκι» επειδή ήταν αδύνατη και τα πρότυπα τότε «φώναζαν» «Μέριλιν (Μονρόε)» και «Σοφία (Λόρεν)», οι γυναίκες όφειλαν να έχουν καμπύλες, μέση-δαχτυλίδι, τονισμένο μπούστο, και σίγουρα το σώμα τους δεν έπρεπε να θυμίζει σανίδα.
Στο σχολείο με φώναζαν …Αιθιοπάκι, (πόσο όχι πολιτικά ορθό), στην Δ’ Δημοτικού ζύγιζα 18 κιλά και η αδερφή μου «διάβαζε» ανθρωπολογία πάνω στο σώμα μου. Τα χρόνια πέρασαν, τα «πρότυπα» άλλαξαν. Ξανά και ξανά. Από «το κορίτσι της διπλανής πόρτας», την Σίντι Κρόφορντ περάσαμε στην Κέιτ Μος, το κορίτσι που θύμιζε περισσότερο αγόρι με μακριά μαλλιά που κάνει σκέιτμπορντ... Και αμέσως μετά τα τοπ μοντέλα της δεκαετίας του ’90, ο Μάριο Τεστίνο, ο φωτογράφος των ιστοριών μόδας που έμοιαζαν με ατέλειωτο πάρτι, ανέδειξε την Βραζιλιάνα καλλονή Ζιζέλ Μπίντχεν, για να την διαδεχτούν η Τζίτζι Χαντίντ και η αδερφή της, Μπέλα.
Ποιος θα φανταζόταν ότι ένα φιλόδοξο κορίτσι που δεν θυμίζει μοντέλο, η Κιμ Καρντάσιαν, θα δημιουργούσε επανάσταση στη μόδα, στα πρότυπα, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στον τρόπο που ντυνόμαστε, φωτογραφιζόμαστε, θα απελευθέρωνε κορίτσια και γυναίκες που ένιωθαν πως το σώμα τους είναι υπερβολικά θηλυκό.
Πώς φτάσαμε αλήθεια από την Τουίγκι στην Κιμ Καρντάσιαν; Όταν είδα το βιβλίο με τίτλο «Butts. A backstory», με την υπογραφή της Χέδερ Ράντκε, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως θα μεταφράζαμε τον τίτλο γιατί ακόμη και οι λέξεις «οπίσθια», «γλουτοί» ή «ποπός» μοιάζουν να προκαλούν. «Περιφέρεια»; Ακόμη χειρότερο. Δεν πειράζει. Θα πρέπει να διαβάσουμε 320 σελίδες για να δοκιμάσουμε να σταματήσουμε να κοκκινίζουμε.
Βλέπεις τις φωτογραφίες. Διαβάζεις τις λεζάντες. Σκέφτεσαι το πριν και το μετά και διαπιστώνεις πόσο έχουν αλλάξει τα πρότυπα ομορφιάς. Το ξέρετε ότι υπάρχει ακόμη και emoticon στο κινητό μας για έναν γρήγορο συνειρμό; Ένα ζουμερό ροδάκινο. Και είναι η στιγμή που σκέφτεσαι τον συμβολισμό και την ιστορία των γυναικών, του συγκεκριμένου σημείο του σώματος τους, σε μια στιγμή της ιστορίας που τα οπίσθια παίρνουν την μεγάλη τους …εκδίκηση.
Γιατί δεν είναι μόνο η εικόνα. Η πρόκληση. Ο ρομαντισμός. Υπάρχει και μια ολόκληρη βιομηχανία που λανσάρει και παράγει από εσώρουχα και τζιν, ειδικά φτιαγμένα, για αυτό ακριβώς το στιλ σωματότυπου, κάτι ανάμεσα σε αχλάδι και ροδάκινο. Σκεφτείτε μόνο ότι η εταιρία Skims, που λάνσαρε το 2019, η πρωταγωνίστρια των ριάλιτι και δισεκατομμυριούχος πλέον, Κιμ Καρντάσιαν, με εσώρουχα, πιτζάμες, ποδηλατικά, σε ουδέτερες αποχρώσεις, για γυναίκες που ονειρεύονται την τέλεια σιλουέτα, ακόμη και φόρμες που «σφίγγουν» το σώμα, εκτιμάται σήμερα σε 3.2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι πιο τολμηρές wannabe Καρντάσιαν και Τζένερ πηγαίνουν στους πλαστικούς χειρουργούς για να αλλάξουν το σώμα τους. Να στρογγυλέψουν. Και κάπως έτσι κάθε γυναίκα κρίνεται ανάλογα με την εμφάνιση της, και το ντύσιμο της, για την θηλυκότητα ή την ηθική της.
Τι ορίζει τελικά ένα όμορφο σωματότυπο; Θυμηθείτε τα κρινολίνα των γυναικών στον 19ο αιώνα από ατσάλι και χαίτη αλόγου για να δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι κάτι …προεξέχει. Το σωματότυπο της Σαάρτζιε «Σάρα» Μπάαρτμαν, με τους υπερτροφικούς γλουτούς, ανατομικά χαρακτηριστικά τυπικά στη φυλή της, η οποία, μπορεί να πέθανε το 1815, η φιγούρα της όμως στοίχειωνε τις γυναίκες, μέχρι τη δεκαετία του ’80, και ξανά μετά στα nineties.
Όλα έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα. Πως νιώθει μια γυναίκα σε σχέση με το σώμα της. Αν το κρύβει. Ή το τονίζει. Τι νιώθει όταν στέκεται μπροστά στον καθρέφτη. Για να φτάσουμε στο σήμερα, στην Μάιλι Σάιρους και τον χορό της, το twerking. Θα μάθουμε και τι είναι οι «belfies.» Αυτό ακριβώς που σκεφτήκατε: butt και selfie σε ένα.
Ιστορίες γυναικών. Ιστορίες καταπίεσης και απελευθέρωσης. «Τα οπίσθια μας μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε τόσο υπέροχα ή τόσο χάλια», γράφει η συγγραφέας του πρωτότυπου βιβλίου που βρέθηκε στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης για να παρατηρήσει τα αγάλματα. «Ειδικά αν είσαι στο δοκιμαστήριο και δοκιμάζεις ένα τζιν που απλώς δεν μπαίνει. Δεν φταίνε τα σώματα μας, είναι το βάρος που κουβαλάμε. Μαζί με τα σχόλια.»
Τζοζεφίν Μπέικερ και Τζένιφερ Λόπεζ. Σμιλεμένα οπίσθια. Ειδική διατροφή. Βαθύ κάθισμα σε επαναλήψεις στο γυμναστήριο. Στο Λος Άντζελες υπάρχει και «ειδικό» γυμναστήριο, το «Bunda, home of the better butt» με προγράμματα «ΒadAss» και «Kylie Butt Lift» για να γίνεις σαν την Κάιλι Μινόγκ. «Will the era of butts ever end?» είναι ο τίτλος σε αφιέρωμα των New York Times. Τα ροδάκινα θα είναι της μόδας και το φετινό καλοκαίρι, είναι η απάντηση.