Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ… ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ.

Η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ (το μεσημέρι).

Ο λόφος του Λυκαβηττού.

Το Μουσείο της Ακρόπολης. Η Ακρόπολη. 

Η Λίμνη της Βουλιαγμένης. 

Το Κολωνάκι για να μην νιώθεις μοναξιά.

Το Παγκράτι για να ψηλώσεις.

Το Ψυχικό για να τρέξεις.

Η Φιλοθέη για να κρυφτείς. 

Το Άλσος Πουλάκη. Για να μην σε βρει κανείς.

Το κέντρο για καινούργιες γεύσεις. 

Το Φάληρο για να πετάξεις.

Η Αγία Παρασκευή για να λαχανιάσεις.

Οι Αμπελόκηποι για να μάθεις καινούργιες γλώσσες.

Η Κηφισιά για να σταματήσεις τον χρόνο.

Η Πολιτεία για εκδρομικές αναζητήσεις.

Η Εκάλη για ανάγνωση.

Η Ερυθραία για να μυρίσεις ζυμωτό ψωμί.

Η Κηφισίας για να ακούσεις δυνατά μουσική. 

Η Συγγρού για διαλογισμό. 

Η παραλιακή για βουτιά. 

Ο Καρέας για βουνίσιο αέρα. 

Η Αττική Οδός για κρυφά μηνύματα. 

Το αεροδρόμιο για τις τάσεις φυγής. 

Η Αθήνα είναι η πόλη που σκονίζεται, βυθίζεται, φωτίζεται, επιμένει. Την αγαπάς όσο εγώ; 

ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ. 

Η ΑΘΗΝΑ ΤΡΩΕΙ…

Η ΑΘΗΝΑ ΠΙΝΕΙ…

Η ΑΘΗΝΑ ΑΚΟΥΕΙ…

Η ΑΘΗΝΑ ΦΟΡΑΕΙ…

Η ΑΘΗΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ…

Η ΑΘΗΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ…

Η ΑΘΗΝΑ ΞΑΝΑΖΕΙ…

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο BOB DYLAN ΣΕ 100 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

O Βob Dylan εικονογραφημένος. Πριν ή μετά το Nobel. Με ζωγραφισμένο, αναμένο τσιγάρο, μαύρα γυαλιά, σγουρά μαλλιά, σακάκι και μπλε εμπριμέ φουλάρι, μέσα από 100 τραγούδια, τις ιστορίες πίσω από αυτά και τη σημασία τους. Αυτός είναι και ο τίτλος του πρώτου, -μπορεί και τελευταίου όπως γράφει ο ίδιος αστειευόμενος-, βιβλίου του  ένθερμου φαν του, Βύρωνα Κριτζά από το Ηράκλειο της Κρήτης. Μετράω 264 σελίδες για μια προσωπογραφία (εκδόσεις Πατάκη) με κείμενα του Γιάννη Αγγελάκα, του Φοίβου Δεληβοριά, του Μάκη Μηλάτου, του Γιάννη Πετρίδη, του Νίκου Πορτοκάλογλου... Τι κρατάω από το πρώτο ξεφύλλισμα; Φράσεις. Μελοποιημένες ή μη. Στα ελληνικά ή τα αγγλικά.

• Για τον συγγραφέα, ο Dylan είναι «αυτός ο θολός τύπος με τα ατημέλητα μαλλιά που δεν τραγουδάει ωραία, δε φτιάχνει τίποτα φοβερές μελωδίες, λέει λόγια ως επί το πλείστον ακαταλαβίστικα, κι όμως θεωρείται τόσο σπουδαίος». Στα 14 του.
• Βob Dylan, 1966, Playboy. «Η τέχνη, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, δε βρίσκεται στα βιβλία και στις γκαλερί, αλλά στις τουαλέτες».
• Υπάρχουν τραγούδια που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έγραψε σε 10 λεπτά.
• «Κάθε φράση είναι η αρχή ενός τραγουδιού». 
• Don't think twice, it's allright.
• O Bob Dylan και οι γυναίκες της ζωής του, το μποξ, οι συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ, οι καυτερές πιπεριές, τα χρυσά σκουλαρίκια, απραξία και μελαγχολία, θυμός, θρησκεία, προσωπικές ιστορίες, αναφορές στη Νανά Μούσχουρη και τον David Letterman, μεταστροφές, μικρά αριστουργήματα, διασκεδαστικά δροσερά, σε ένα βιβλίο με χρώματα και μυρωδιές. Χωρίς νότες. Σε εναλλακτικές βερσιόν. Από έναν προφήτη. 
• Ένα βιβλίο «πυκνό σε νοήματα, διεισδυτικό και αφοπλιστικά ειλικρινές», όπως ο πρωταγωνιστής της προσωπογραφίας. Things have changed. I feel a change comin' on. Changing of the guards. Aλλάζει κάτι; Most of the times. 

IN&OUT ΤΗΣ (ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ) ΑΝΟΙΞΗΣ (ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ)

ΙN

Κινητά στο αθόρυβο

Tσάι του βουνού

Φορο-τέχνη

Ραδιόφωνο αποκλειστικά με μουσική

Πεταλούδες

Αισιοδοξία

Ευγένεια

Selfies με ήλιο, στη θάλασσα, εκτός

Porn food στα social media

OUT

Kινητά-σκουλαρίκια, που ακούγονται παντού δυνατά

Φραπόγαλο

Φορο-φοβία

Τηλεόραση με ναυαγούς, κακόφωνους τραγουδιστές, πρωινά, απογευματινά, βραδινά, σίριαλ σε επανάληψη

Κουνούπια

Πεσιμισμός

Αγένεια

Selfies και videos στα χιόνια

Παιδιά υπερεκτεθιμένα (από εμάς, τους γονείς) στα social media

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ ΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗ ΖΩΗ. ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΦΟΡΟΥΝ ΣΤΙΛΕΤΟ...

Πήγα στην παρουσίαση. Χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Τα βαριέμαι τα ρούχα γυμναστικής, κι ας έχουν αρχίσει όλοι να μπαίνουν στο παιχνίδι. Καινούργιο κατάστημα Nike στο Χαλάνδρι, εκεί που αρχίσει και τελειώνει η Πεντέλης. Πότε έβγαλα τα ρούχα μου, παλτό, τζιν, ζακέτα, πουκάμισο, για να δοκιμάσω τη νέα, αυστηρά ασπρόμαυρη συλλογή, ούτε που το κατάλαβα. Κι όταν φωτογραφήθηκα, για να θυμάμαι τη στιγμή, να νιώσω σαν μοντέλο σε εξώφυλλο περιοδικού, σκέφτηκα να μείνω με το ασπρόμαυρο αθλητικό και να διατηρήσω το slingback που φορούσα για καλύτερη ισορροπία.

Οι δικοί μου κανόνες στιλ για όταν ιδρώνεις. Ποτέ μαύρο κολάν. Ή μαύρο με κάτι δυναμικό από πάνω. Επέλεξα ένα εμπριμέ κολάν, οριακά ασπρόμαυρο, με λευκό αθλητικό σουτιέν, και γκρι μπλούζα με αθλητική πλάτη και mesh ντεκολτέ. Στο Crossfit που κάνω δύο φορές την εβδομάδα, έχω επιλέξει τον δικό μου κώδικα ντυσίματος, χρόνια πριν εμφανιστεί το Athleisure. Ρούχα γυμναστικής που φοριούνται «ανάποδα» στον τοίχο, με το kettle bell στα χέρια, σε κατακόρυφο, στα squats, στο SDHP, αλλά μπορούν να διατηρηθούν για την υπόλοιπη μέρα, με μποτάκια ή πλατφόρμες. 

Όταν η Nike θελήσει να λανσάρει αθλητικά με τακούνι, μπορεί να με συμβουλευτεί... Μέχρι τότε θα τρέχω με κάτι ψηλοτάκουνα που είχε σχεδιάσει ο Sergio Rossi, ειδικά για αντίστοιχη χρήση, στις μύτες. Just do it. In heels.