Γνώρισα για πρώτη φορά την Μαργαρίτα Πριφτάκη σε μια συνάντηση για τη μόδα με σύγχρονα brands στο Σύνταγμα. Εκεί που όλοι είχαν σκεφτεί να παρουσιάσουν κοσμήματα, μαγιό, βραδινά ρούχα, αρχαιοελληνικά σανδάλια και γυαλιά ηλίου, εκείνη ήθελε να συστηθεί με τη δική της μόδα, τις δικές της στιλιστικές εμμονές, ρούχα για αληθινούς ανθρώπους, αληθινά αγόρια και κορίτσια, που ενδέχεται να μοιράζονται και τους ίδιους ρόλους. Την ξανασυνάντησα στο ελληνικό Project Runway. Το μαύρο ταιριάζει στην Μαργαρίτα Πριφτάκη, που έπαιξε με ετερόκλητα υλικά, αντισυμβατικά, απρόσμενα, για να πει την ιστορία της, ανάγλυφη, μινιμαλιστική, πληθωρική, όταν το απαιτεί η περίσταση. Μετά από δοκιμασίες-εκπλήξεις, η Μαργαρίτα Πριφτάκη ξεχώρισε σαν η πρώτη Ελληνίδα σχεδιάστρια μόδας που αποκτά τον τίτλο της νικήτριας του Project Runway, ενός πετυχημένου τηλεοπτικού προϊόντος σε διεθνές επίπεδο. Για να δει ένα φλόραλ ρούχο της να γίνεται εξώφυλλο στο Madame Figaro και λίγο μετά, σχεδόν ταυτόχρονα, να σκηνοθετεί την πρώτη της ουσιαστικά ατομική επίδειξη μόδας στο Ζάππειο, στην Athens Xclusive Designers Week, ως EMCI (by Margarita Priftaki) πλέον, που αποτελεί προσωπικό της στοίχημα. Γιατί να θέλουμε να φορέσουμε ΕΜCI; Γιατί είναι ρούχα σμιλεμένα στο σώμα, σαν σύγχρονα γλυπτά, τίποτα fancy χωρίς λόγο, στην επίδειξη ξεχώρισα ήδη τις ολόσωμες φόρμες, φαντάστηκα ακόμη και ανδρικά ρούχα που θα ήθελα να δοκιμάσω για να γίνουν οι «στολές» της καθημερινότητας μου, ενώ οι κόρες μου, έφηβες πλέον, θέλησαν να αποκτήσουν και τις 50 αποχρώσεις του μαύρου που είδαν, και δεν είναι σίγουρα οι πιο εύκολες πελάτισσες. Mε το εύστοχο #whomademyclothes, ανάμεσα σε άλλες λέξεις-κλειδιά, όπως #madeingreece, #minimal, #danceinblack, η Μαργαρίτα Πριφτάκη ήρθε για να μείνει. Και τι είναι εκείνο που την κάνει να ξεχωρίζει; Πως κάθετι που σχεδιάζει μπορεί να φορεθεί με παραπάνω από έναν τρόπους, σχεδιάζοντας πολυμορφική μόδα για σύγχρονους ταξιδιώτες που θέλουν να αποδομήσουν την ευκολία και μονοτονία του μαύρου. «Κάθε συλλογή αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης», θα πει. To be continued λοιπόν. Ανυπομονώ να δω τη συνέχεια.
FROM RUSSIA (AND GREECE) WITH LOVE
Θυμάμαι πριν από χρόνια τις συνεντεύξεις Τύπου για τις παραστάσεις του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Κανείς δεν πατούσε, λίγοι ενδιαφερόντουσαν, ακόμη λιγότεροι πήγαιναν για να δουν τους χορευτές σε δράση. Τα χρόνια πέρασαν, το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, απέκτησε νέα στέγη και σκηνοθέτη, διευθυντή, χορογράφο, μέντορα, «μαέστρο» τον Κωνσταντίνο Ρήγο που τολμά να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, ανεβάζει την ένταση, ξέρει τι συμβαίνει στον παγκόσμιο χάρτη για να το αποδομήσει, απογυμνώνει ό,τι θεωρεί περιττό. Βρέθηκα στην πρεμιέρα του τρίπτυχου, «Από τη Ρωσία με αγάπη», το Σάββατο το βράδυ, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και έφυγα διψώντας για περισσότερα έργα που προσφέρονται για να χαθείς στη μετάφραση. Τρεις χορογράφοι (Δάφνις Κόκκινος, Μάρκο Γκαίκε, Κωνσταντίνος Ρήγος), Στραβίνσκι στο σάουντρακ, πολλά καλοκουρδισμένα αγόρια και κορίτσια, από τους πρώτους χορευτές μέχρι το corps-de-ballet, άνθρωποι-πουλιά, Ιεροτελεστία της Άνοιξης, Το Τραγούδι του Αηδονιού, Οι Γάμοι, αφαιρετικό σκηνικό, πληθωρικό όταν το απαιτούσε η σκηνή, λευκό και μαύρο, μαύρο και λευκό, καρότσια σούπερμαρκετ, πλαστικά μπουκάλια, μαχαίρια κρεμασμένα σαν έργα τέχνης, κραυγές, γέλια, χειροκρότημα στα λάθος σημεία (από ένα πάντα αυθόρμητο και …ερασιτεχνικό κοινό σε θέματα χορού), δύο 20λεπτα διαλείμματα για κοσμικά reunions, κανείς δεν μίλησε ρώσικα στο διάλειμμα, τι περίεργο που μετά το τέλος της παράστασης ονειρευόμουνα ζεστά πιροσκί γεμιστά με κιμά και Μπάμπουσκες με γέμιση σοκολάτας. Ευτυχώς για το νερό είχε φροντίσει ο Κωνσταντίνος Ρήγος καλύπτοντας τη σκηνή με δεκάδες εμφιαλωμένα μπουκάλια, σε ένα installation φτιαγμένο με αγάπη (και μίσος). Φινάλε με Γάμους. Ένα ζευγάρι στο φως αναζητά την ευτυχία. Να πω ότι είχα δει τους «πρώτους» Γάμους του Κωνσταντίνου Ρήγου το 1993 για το Χοροθέατρο Οκτάνα; Είχα πετάξει άφθονο ρύζι, θυμάμαι.
DO YOU SPEAK GREEK VOGUE?
Tην ελληνική μόδα πολλοί εμίσησαν, την Vogue oυδείς. Ή μήπως όχι; H είδηση της επανακυκλοφορίας της Vogue στην Ελλάδα έγινε σεμνά και ταπεινά, όπως αρμόζει σε έναν διεθνή τίτλο, τη Βίβλιο της Μόδας που έχει 25 …κοντινά και μακρινά ξαδερφάκια, πρόσφατα απέκτησε κι ένα πιο ηλιόλουστο. Το rebranding, απαραίτητο. Ξεχάστε την Vogue Hellas, τις ελληνικές σημαίες και τα μόττο τύπου «Επιτέλους Ελληνίδα» και «Αν δεν είναι στη Vogue, δεν είναι στη μόδα». Η νέα, ελληνική Vogue, 19 χρόνια μετά την πρώτη της κυκλοφορία στα ελληνικά, (πότε πέρασαν αλήθεια τόσα χρόνια;), δεν παίζει με βραζιλιάνικα μοντέλα και διαδόχους του Mario Testino, έχει στη νευραλγική θέση της διευθύντριας, όχι μια διάβολο που φορούσε Prada, αλλά την 29χρονη Θάλεια Καραφυλλίδου που φοράει Zeus+Dione, Mary Katrantzou και Ancient Kallos, κλείνει για το πρώτο της εξώφυλλο, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κορίτσια της παγκόσμιας μόδας, όπως είναι η Bella Hadid, ρισκάρει, προκαλεί συνειρμούς από αρχαία και σύγχρονη Ελλάδα, είναι το περιοδικό που όλοι αγαπούν και όλοι μισούν. Σχεδιαστές, κομμωτές, μοντέλα, δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, θέλουν να είναι μέσα, να ζήσουν το Vogue dream story, και όσοι μένουν απέξω, τη σνομπάρουν, την απαξιώνουν, μιλούν για την ποιότητα του χαρτιού, την χαρακτηρίζουν «παλιακή» και «μπαγιάτικη», στο Ιnstagram, στο Facebook, σε παρέες. Keep you friends close, and your enemies closer. Μπορούμε να αφήσουμε για λίγο την γκρίνια, την αφ’υψηλού κριτική και να χαρούμε που έχουμε (και επισήμως) more issues than Vogue?
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ: ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Η ελληνική μόδα την άνοιξη του 2019 είναι ίσως πιο μπερδεμένη από ποτέ. Θέλει να πιστέψει στον εαυτό της, να αποδείξει στον κόσμο ότι υπάρχει, παράγει τάσεις, δεν αντιγράφει κανέναν πια, είναι διεθνής. Γίνονται αποσπασματικές προσπάθειες, η επίσημη Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας αποδυναμώνεται, δεν έχει την υποστήριξη που θα ήθελε, επανασυστήνεται κάθε φορά με νέα ονόματα, και λίγους, αφοσιωμένους πρωταγωνιστές, την ίδια στιγμή που ένα μουσικό κανάλι ακροβατεί ανάμεσα στην λογική της πίστας και της υπερπαραγωγής τύπου Victoria’s Secret, για να δούμε λίγο καπνό ακόμη στη σκηνή με το autocue, σελεμπριτάρια από το GNTM, διάσπαρτα στο Ζάππειο, στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας, όσες φώναξαν, έκραξαν, ξεχώρισαν γιατί ξεμαλλιάστηκαν με δανεικά extensions και ρούχα των μάχιμων εγχώριων σχεδιαστών μόδας που χάνονται στη μετάφραση, με βιοτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιούς, ξεχασμένους αστέρες του χθες (και του προχθές), ξαναζεσταμένο φαγητό σε δήθεν λαμπερό σκηνικό με έξτρα highlighter και μοντέλα-κόρες αναγνωρίσιμων προσώπων από την πρώτη σειρά των επιδείξεων. Και τι μένει; Tι θα θυμόμαστε από την ελληνική μόδα του 2019; Αν φορούσε εσώρουχο η παρουσιάστρια; Ή αν τραγούδησαν καλά οι παρουσιάστριες-μοντέλα-ηθοποιοί-μούσες-πολυεργαλεία; Ζαλισμένη μέσα στον μικρόκοσμο της, προσπαθεί να αναπνεύσει μέσα στη λακ, αντιγράφοντας την Lady Gaga, την Αriana Grande, την Kim Kardashian, τον Βalmain, τον γείτονα, τον πρώην και τον επόμενο. Τhank u, next.