Απεχθανόταν τη λέξη μούσα. Η Loulou de la Falaise που πέθανε στα 63 της χρόνια, υπήρξε το έτερο «δημιουργικό» ήμισυ του Ιβ Σεν Λοράν, μια γυναίκα που συνέδεσε το όνομα της με συγκροτήματα όπως οι Μπιτλς και οι Ρόλινγκ Στόουνς, υπήρξε φίλη της Μαρίζα Μπέρενσον, της Παλόμα Πικάσο, του Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, επαναστάτρια για την εποχή της... Λέγεται πως ακόμη και το διάσημο πλέον Le Smoking του Ιβ Σεν Λοράν ήταν εμπνευσμένο από το προσωπικό της στιλ… Με τον θάνατο της, χάνεται ακόμη ένα κομμάτι από το καλειδοσκόπιο, το μωσαϊκό, το παζλ, όχι απλώς ενός οίκου μόδας αλλά ενός αυθεντικού δημιουργικού κόσμου.
Yπήρξε η πιο στενή φίλη, συνεργάτης και μούσα του Ιβ Σεν Λοράν, η έμπιστη του, η παρέα του στα ταξίδια, εργαζόταν μαζί του από τη δεκαετία του 70, μέχρι τη στιγμή που εκείνος αποφάσισε να αποσυρθεί, το 2002. Τότε συνέχισε να σχεδιάζει κοσμήματα, σαν κι αυτά που έφτιαχνε για τον γαλλικό οίκο. Η λέξη μούσα όμως δεν αποδίδει με ακρίβεια τη σχέση τους, γιατί ήταν πολλά παραπάνω. Όπως είχε δηλώσει και η ίδια στην Vogue Italia, «παλιότερα με ενοχλούσε απίστευτα αυτός ο όρος. Για μένα η μούσα είναι κάποια που μοιάζει λαμπερή αλλά είναι κάπως παθητική, ενώ εγώ εργαζόμουνα πολύ σκληρά. Δούλευα από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ ή ακόμη και τις 2 τα ξημερώματα. Δεν υπήρξα σίγουρα παθητική.»
Η Louise Vava Lucia Henriette Le Bailly de la Falaise, όπως ήταν το πλήρες ονοματεπώνυμο της, έγινε γνωστή για το ιδιαίτερο προσωπικό της στιλ, τα σκούρα ξανθά μαλλιά, τις μπούκλες, το γενναιόδωρο χαμόγελο, της άρεσε οτιδήποτε εκλεκτό και δεν φοβήθηκε ποτέ το χρώμα και τα έντονα εμπριμέ, πάντα με μια σειρά από εντυπωσιακά κολιέ-έργα τέχνης στον λαιμό της.
Μικρή ονειρευόταν να γίνει ποιήτρια και απεχθανόταν τα ρούχα. Την είχαν διώξει από τρία ιδιωτικά σχολεία, στο Σάσεξ, τη Νέα Υόρκη, την Ελβετία… Γεννήθηκε στην Αγγλία, η μητέρα της, Maxime de la Falaise, ήταν μοντέλο για την Έλσα Σκιαπαρέλι, έγραφε για φαγητό στη Vogue και είχε παίξει σαν ηθοποιός σε μια από τις ταινίες του Αντι Γουόρχολ. Ο πατέρας της, κόμης Alain de la Falaise, ήταν Γάλλος αριστοκράτης, συγγραφέας, μεταφραστής και εκδότης.
Με τον Ιβ Σεν Λοράν γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1968 και ήταν «έρωτας» με την πρώτη ματιά. «Έγινα το δεξί του χέρι», είχε πει. «Δεν έκανε τίποτα ποτέ χωρίς εμένα, αλλά φρόντιζα το κλίμα να είναι ελαφρύ. Οταν γινόταν νευρωτικός, του έλεγα να ηρεμήσει, γιατί κανείς δεν θα διασκέδαζε φορώντας τα ρούχα του, αν δεν περνούσε καλά εκείνος όταν τα έφτιαχνε».
Στην προσωπική της ζωή, παντρεύτηκε και χώρισε δύο φορές-την πρώτη στα 21 της χρόνια-, απέκτησε μια κόρη. Υπήρξε πάντα θετική στη ζωή της, δυναμική, έτοιμη να γελάσει ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Λέγεται ότι ήταν εκείνη που οφείλεται για το γεγονός ότι ο Ιβ Σεν Λοράν ξανασκέφτηκε και ανακάλυψε εκ νέου το χρώμα. Δημιουργοί όπως ο Μισέλ Κλάιν έχουν πει ότι «με τη Λουλού το μίγμα έγινε πιο λάιτ» ενώ ο Χέλμουτ Νιούτον είχε δηλώσει πως «η Λουλού ντε λα Φαλαίζ μας είχε επηρεάσει σχεδόν όλους». Την είχαν ρωτήσει πρόσφατα τι δεν ξεχνάει ποτέ να πάρει φεύγοντας από το σπίτι…«Διαβατήριο και την ελευθερία μου.»