Δεν θα είμαι αντικειμενική. Την Λουκία Δέρβη την αγαπώ. Όχι μόνο γιατί έγραψε το πιο ζεστό, συναισθηματικά φορτισμένο πορτρέτο μου για το περιοδικό Έφηβος όταν αποφοιτήσαμε από τη Σχολή Μωραϊτη (μπορεί και να ήταν έκθεση στην τρίτη λυκείου, δεν θυμάμαι πια και τόσο γλαφυρά τη σχολική μου ζωή) αλλά γιατί είναι πρότυπο για μένα, μιας δυναμικής γυναίκας που ξέρει τα θέλω της και τα ακολουθεί. Κάπως έτσι βρέθηκε από την χιονισμένη Ελβετία και την ξενοδοχειακή της καριέρα, απέναντι σε μια οθόνη και τους ήρωες της, να γράφει βιβλία. Το ένα καλύτερο από το άλλο, διηγήματα στην αρχή, σεμνά και ταπεινά, και τώρα μυθιστορήματα. Με νέο εκδοτικό οίκο (Μεταίχμιο) πλέον, πρώτα πήγα στην παρουσίαση, αγόρασα το βιβλίο «Θέα Ακρόπολη» και άρχισα να το διαβάζω μέσα στο αυτοκίνητο, περιμένοντας τη μικρή μου κόρη από το σχολείο, σε μια ήσυχη, πράσινη πλατεία (στο παλιό μας σχολείο Λούση…) Δεν ήθελα να σχολάσει το κορίτσι μου, για να προλάβω να διαβάσω ένα ακόμη κείμενο. To βιβλίο «Θέα Ακρόπολη» αποκαλύφθηκε μπροστά στα μάτια μου σε λίγες ημέρες, δεν ολοκληρώθηκε η βδομάδα, και τώρα νιώθω ότι «έχασα» την παρέα μου: τον Μάκη, την Θέκλα, τον Παρμενίωνα, την κυρία Ανδρόνικου, τη βδέλλα... Ένα βιβλίο για την Ελλάδα του 1972 και τη σημερινή, με αληθινούς ήρωες, ιστορίες πίσω από το «Do Not Disturb» στις πόρτες και την κλειδαρότρυπα, διακριτικά και γλαφυρά, με ζωντανές περιγραφές, κινηματογραφική πλοκή, σασπένς. Είμαι πολύ περήφανη για τη φίλη μου, και το καινούργιο της βιβλίο. Οι ήρωες και οι ηρωίδες της μιλούν ήδη, -εκτός από ελληνικά-, αγγλικά, γαλλικά, σουηδικά, πολωνικά και ρουμανικά. Το βιβλίο «Θέα Ακρόπολη» είναι αφιερωμένο στον πατέρα της Λουκίας Δέρβη, Γιάννη, τον οποίο, είχα την χαρά να γνωρίσω, σαν έφηβη, έναν άνδρα παλιάς κοπής, στήριγμα, λεβέντη. Φράση που κρατάω από τη σελίδα 50; «Μεγάλο πράγμα οι ατέλειες. Αυτές ξεχωρίζουν τους ανθρώπους, από αυτές τους θυμόμαστε.» Και μια συμβουλή από την σελίδα 168: «Να μάθεις στη ζωή σου να πουλάς το όνειρο κι ο κόσμος όλος θα σε αγαπήσει, γιατί θα θέλει λίγο από σένα. Πούλα το όνειρο, αλλά πρώτα πίστεψε το εσύ.» Λουσάκι πότε θα πάμε στο ξενοδοχείο Athens Excelsior με agenda «για να μην στα πολυλογώ, γυρνάω και του λέω»;