SOME LIKE IT HAUTE. ΚΑΙ ΚΟΥΤΥΡ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ MADE IN GREECE.

https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/12ian2019-istories-modas/

Iστορίες υψηλής ραπτικής με υψηλή φαντασία. Ιστορίες με ξενύχτι στα ατελιέ, ιστορίες με κεντήματα και χάντρες… Μόδα εκτός ορίων, budget και συνόρων. Δημοσιογράφοι, λαμπεροί καλεσμένοι, φωτογράφοι. Mοδίστρες που ξενυχτούν κάθε έξι μήνες για ολόκληρες βδομάδες, προκειμένου να βγάλουν πατρόν υψηλών προδιαγραφών. Για τη δημιουργία ενός και μόνο φορέματος υψηλής ραπτικής, απαιτούνται 100 με 400 ώρες προσήλωσης και 500 μέτρα τούλι!

Την ώρα όμως που παρακολουθείς μια επίδειξη μόδας, δεν σκέφτεσαι το στόρι από πίσω. Δεν σε αφορά ο ρεαλισμός, η καθημερινότητα, τα εγκόσμια. Ίσως μόνο τα κοσμικά. Μπαίνεις στον χωροχρόνο της μόδας που συμβαίνει τώρα. Μαγεύεσαι από τη μουσική, υπνωτίζεσαι από τον βηματισμό των μοντέλων. Ποιες άραγε κάθονται στην πρώτη σειρά των επιδείξεων υψηλής ραπτικής εκτός συνόρων; Σταρ με λαμπερό ή εφήμερο άστρο. Bασίλισσες με ή χωρίς θρόνους και δανεικά στέμματα, πριγκίπισσες με ή χωρίς τους πρίγκιπές τους. Όλες και όλοι φανατικοί συλλέκτες ρόλων ζωής.

Και ποιες αγοράζουν αλήθεια, τα ρούχα της υψηλής ραπτικής; Αυτές που μπορούν, είναι η σωστή απάντηση. Αυτές οι οποίες ένα τέτοιο δημιούργημα μπορούν να το υποστηρίξουν και ίσως να το αναδείξουν στοχεύοντας να αναδειχθούν φορώντας το.

Ιστορίες Υψηλής Ραπτικής made in Greece. Αναρωτιέστε πόσο κοστίζει τελικά ένα ρούχο ή ένα αξεσουάρ που χαρακτηρίζεται κουτύρ; Κανείς δεν μοιάζει να έχει ιδέα.  Σκεφτείτε ρούχα που κεντούν με ολομέταξα λουλούδια οχτώ κυρίες επί τρεις εβδομάδες. Καφτάνια που μαρτυρούν 1800 εργατοώρες. Κοστίζει γιατί αξίξει…

Ο Βασίλης Ζούλιας ανήκει στους σχεδιαστές που στήνουν κουτύρ ιστορίες, προκαλώντας έντονα συναισθήματα στη γυναίκα που επιλέγει να τις αφηγηθεί, πέρα από τάσεις και κανόνες.

Ο Κώστας Κουτάγιαρ είναι ένας φωτογράφος που έχει δημιουργήσει εικόνες που αποτυπώνουν συναισθήματα και αντέχουν στο χρόνο σαν εικόνες τέχνης. Έχει ζήσει μια εποχή που τα περιοδικά έστηναν τις δικές τους υπερπαραγωγές.

Ο Δημήτρης Πέτρου, ένας σχεδιαστής που ανήκει στη dream team της ελληνικής σκηνής, υπηρετεί τη μόδα με συνέπεια και ας αυτή έχει, όπως λέει, μια σχιζοφρένεια.

Πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο της κουτύρ οι MI-RO, που ακροβατούν εδώ και χρόνια ανάμεσα στο πρετ-α-πορτέ και την μόδα του ατελιέ, με φορέματα που μαρτυρούν ατέλειωτες ώρες αφοσίωσης;

Ο Αχιλλέας Χαρίτος είναι ο κουτυριέ των μακιγιέρ. Η ήρεμη, ευγενής του τέχνη μεταμορφώνει κορίτσια της διπλανής πόρτας σε σταρ και το αντίθετο. Πορτρέτρα, editorials, επιδείξεις, φωτογραφικά projects αλλά και διάσημο, πιστό πελατολόγιο γεμίζουν την καθημερινή του ατζέντα.

Οι Ζeus+Dione δεν παράγουν υψηλή ραπτική, αν και ο τρόπος που λειτουργούν στο πρετ-α-πορτέ, έχει να κάνει με ρούχα και αξεσουάρ που φτιάχνονται παραδοσιακά, στο χέρι. Με ψυχή, αγάπη και μεράκι.

Και ο Στέλιος Κουδουνάρης, ως αυστηρός κριτής της αισθητικής, θα πάρει θέση για το θέμα της υψηλής ραπτικής στην Ελλάδα. Και η θέση του θα είναι μάλλον αυστηρή. Και μάλλον δίκαιη.

Κι αν βρεθούμε στο ατελιέ του Λάσκαρη Βαλαβάνη, θα διαπιστώσουμε πως κανένα ρούχο δεν μοιάζει με το άλλο. Κάθε φόρεμα μαρτυρά τη δική του ιστορία, ανάλογα με το ύφασμα, το πατρόν, το κέντημα. 

Τι σχέση όμως μπορεί να έχει ένας σχεδιαστής παπουτσιών, όπως ο Δούκας Χατζηδούκας, με τον κόσμο της υψηλής ραπτικής; Υψηλή υποδηματοποιία σε ψηλά, πολύ ψηλά τακούνια. Διότι τελικά το ύψος, μετράει.

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΕΧΝΗΣ. ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ. 8η ΕΚΠΟΜΠΗ

https://webtv.ert.gr/promo/05ian2019-istories-modas/

Ιστορίες τέχνης. Ιστορίες μόδας. Όταν ο Γιάννης Τσεκλένης εμπνεόταν από τους Ιμπρεσιονιστές, είναι διότι η μόδα είναι τέχνη και η τέχνη ζει μέσα στη μόδα. Η τέχνη χρησιμοποιεί τη μόδα για να αποδώσει νοήματα, να περάσει μηνύματα μέσα από την επιλογή του κατάλληλου ρούχου, του σωστού αξεσουάρ, του πιο ταιριαστού χτενίσματος. Η σημειολογία της μόδας μέσα στην τέχνη είναι ένα συναρπαστικό πεδίο, που σφύζει από πληροφορία. Και στιλ! Η μόδα εμπνέεται εδώ και δεκαετίες από τα εικαστικά, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τη μουσική. Ζωντανεύει στην πασαρέλα σελίδες από τη λογοτεχνία και την ποίηση, σκηνές από τον κινηματογράφο, το θέατρο, τον χορό και την όπερα. Κάθε νέα κολεξιόν συνοδεύεται από χιλιάδες αναφορές. Μια καλλίγραμμη ωδή στην Τέχνη. Κι αν θελήσουμε να αναζητήσουμε την άκρη του νήματος; Οι σχεδιαστές  δεν θα αποκαλύψουν την πηγή της έμπνευσης, εκτός κι αν πρόκειται για κάποιο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Διαφορετικά,  δεν θα μιλήσουν εύκολα για το τι αποτέλεσε το αρχικό κομμάτι του παζλ. Ίσως γιατί συχνά δεν το γνωρίζουν ούτε και οι ίδιοι.

Η Έλενα Κουντουρά, μετά τη σπουδαία αθλητική της καριέρα και χρόνια πριν ανέβει στο βάθρο της πολιτικής, ως υπουργός τουρισμού, υπήρξε διευθύντρια περιοδικών. Αλλά και η Ελληνίδα - μοντέλο με την πιο μεγάλη και ξεχωριστή διεθνή καριέρα τη χρυσή εποχή των ‘90ς.  Η Έλενα Κουντουρά γνώρισε εκ των έσω και πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια μόδα, στο πιο υψηλό και απαιτητικό της επίπεδο. Βρέθηκε κυρίως στην καλλιτεχνική πλευρά της μόδας, ως κεντρικό πρόσωπο σε εικόνες “έργα - τέχνης” που έχουν μείνει στην ιστορία. Της μόδας και της τέχνης.

Για τη Mary Katrantzou όλες οι μορφές τέχνης συγκεντρώνονται σε ρούχα που φοριούνται, αναπνέουν, ζωντανεύουν. Σε δημιουργίες που δεν χαρακτηρίζονται από τάσεις και συχνά ίσως όχι από πρακτικότητα. Μας νοιάζει;

Ο Kωνσταντίνος Ρήγος ακροβατεί ανάμεσα στον χορό και τη μόδα, την όπερα και τη μόδα, την έκφραση της κίνησης και την αισθητική. Αναλόγως του ρόλου, ψάχνει για ρούχα ευκίνητα ή ρούχα στατικά. Ακόμη κι αν τα “Ρούχα του Αυτοκράτορα” είναι τελικά τόσα πολλά, που ο Βασιλιάς  θα βγει στη σκηνή …γυμνός!

Ο Γιάννης Μετζικώφ, εικαστικός,  ενδυματολόγος και σκηνογράφος, έχει πάθος με τη μόδα. Πάθος με το θέατρο. Στην πρώτη επιτρέπεται η αυθαιρεσία, στο δεύτερο όχι. Η παιδεία, η ευαισθησία, το ταλέντο του εκφράζεται μέσω της αισθητικής. Παραδίδει μαθήματα ευγένειας και ήθους, μιλά για την επιδίωξή του να δημιουργήσει θεατρικές εικόνες που μιμούνται το νεκρό χρόνο...

Η Λουκία αφηγείται ιστορίες ρούχων, στο ατελιέ, στο θέατρο, στη ζωή. Για την εποχή που ακροβατούσε ανάμεσα στο θέατρο και τη μόδα.  Αλλά και για εγκλήματα της μόδας και της τέχνης, ευτυχώς, αναίμακτα.  

Ο Μάνος Βυνιχάκης είναι ένας μακιγιέρ που μεταμορφώνει κορίτσια σε γυναίκες και γυναίκες σε κορίτσια. Έχει δικό του, συχνά αναγνωρίσιμο στιλ να δημιουργεί  τέχνη με πινέλα και μολύβια επάνω στον καμβά ενός προσώπου.  Κι έναν δικό του ορισμό για τη μόδα του εφήμερου. Τόσου εφήμερου όσο και η διάρκεια μιας γραμμής άιλ λάινερ στο μάτι.

Η Μία Κόλλια, διακρίνει με τη δημοσιογραφική της ματιά, αλλά και τη γνώση της, τη σημειολογία της μόδας που φοριέται ή που δεν φοριέται. Μιλάει για τη “μόδα - τέχνη” από πραγματικούς καλλιτέχνες που αλλάζουν τον κόσμο. Αλλά και τη σημειολογία του καθημερινού λάιφ στάιλ. Γιατί το στιλ, μετράει.

Ο Βαγγέλης Κύρης φωτογραφίζει σαν ζωγράφος, σαν εκ γενετής καλλιτέχνης. Με εικόνες μόδας στο μυαλό του από μικρό παιδί, δεν βάζει ταμπέλες στις φωτογραφίες τέχνης και μόδας. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει φωτογραφήσει τα μεγαλύτερα fashion show του πλανήτη. Εξηγεί γιατί διάλεξε αντί να αντιγράφει τους άλλους, να βρει διέξοδο στην τέχνη.

KAI MΠΛΕ, ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 7

https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/29dek2018-istories-modas/

 Αν στην τέχνη υπάρχει η μπλε περίοδος, η μόδα, ειδικά η ελληνική μόδα, μόλις έχει αρχίσει να ανακαλύπτει τη δική της μπλε περίοδο. Nα εμπνέεται χωρίς ενοχές από τη μεσογειακή της κληρονομιά. Και οι λέξεις-κλειδιά; Δωρικότητα, συναισθήματα, αντιθέσεις, απόλυτη γεωμετρία. Μινιμαλιστικές προτάσεις σε ρούχα και αξεσουάρ που υπονοούν την Ελλάδα χωρίς να την ξεπουλάνε.

Οι Ζeus+Dione, η Δήμητρα Κολοτούρα και η Mareva Grabowski, ύστερα από μια ιδέα που γεννήθηκε στη Σύρο, αποφάσισαν να ξαναζωντανέψουν αργαλειούς, παραδοσιακές διαδικασίες, ξεχασμένους τεχνίτες και τεχνικές.  Την Ελλάδα της απλότητας,  της ουσίας αλλά και του φιλότιμου. Επίκαιρο ντιζάιν, σχέδια με ιστορία, μύθοι σε εξέλιξη, χωρίς τάσεις.  Μόνο σχεδιαστικές κατευθύνσεις, ιστορίες που ζωντανεύουν σε μπλε ύφασμα.

O Γιάννης Τσεκλένης ήταν ο πρώτος που επέμενε και φώναζε για να ακουστεί, πως η ελληνική μόδα πρέπει να βγει προς τα έξω με συλλογές resort, δηλαδή  ρούχα διακοπών, 12 μήνες τον χρόνο.

Η Δωροθέα Μερκούρη είναι μοντέλο, ηθοποιός, μούσα με έντονο και χαρακτηριστικό μεσογειακό ταπεραμέντο.  Έχει υποδυθεί ρόλους στην πασαρέλα, έχει δώσει το στίγμα της σε φωτογραφήσεις, εξώφυλλα,  σε διαφημιστικά σποτ και  κινηματογραφικές ταινίες. Σχεδόν πάντα βρίσκεται μέσα σε εικόνες που υπονοούν Ελλάδα, παίζουν με το φως, δίνουν μια μπλε πινελιά στην τέχνη και τη μόδα.

Ο Στέλιος Κουδουνάρης είναι σχεδιαστής μόδας ή μάλλον,  δικτάτορας του στιλ όπως θα πει για τον εαυτό του.  Προτού ακόμη ασχοληθεί επαγγελματικά με το στιλ, είχε ήδη συμπληρώσει μια δεκαετία στη μόδα.

Η Μία Κόλλια είναι δημοσιογράφος. Καταγράφει και επικοινωνεί τις επιρροές και τις συνδέσεις της μόδας με όλους τους χώρους της τέχνης, αλλά και τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντά.  Θυμάται τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής μόδας, αναφέρεται στις μπλόγκερ, τις μεγάλες αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη, τη γρήγορη μόδα… Και την αιώνια καλοκαιρινή.  

Η Σόφη Δελούδη, έχοντας πίσω της μια πολυετή εμπειρία στο χώρο του design, σχεδιάζει μαγιό και beachwear,  υπονοώντας την ελληνικότητα, χωρίς να την φωνάζει.  Με έναν τρόπο σύγχρονο, γεωμετρικό, συχνά αρχιτεκτονικό προτείνει φόρμες θηλυκές και συγχρόνως αθλητικές. 

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας, ραδιοφωνικός παραγωγός, ηθοποιός,  παρατηρητής της καθημερινότητας, δημιουργεί δικές του αποχρώσεις, ποιητικές σχεδόν.  Βλέπει το σώμα στη διαπασών, μιλάει για ουτοπίες και ευσεβείς πόθους, το συναίσθημα και τις διαφορετικές αναγνώσεις, μαζί και τις αποχρώσεις του. Feeling Blue?

Η Ελίνα Λεμπέση και η κόρη της Νίττα Μητσοπούλου, έχουν φτάσει τη δουλειά τους μέχρι την Αμερική και την Ιαπωνία. Με ρούχα και αξεσουάρ, με υλικά και τεχνικές πάντα ελληνικές, από την Αθήνα και την Κρήτη, επενδύουν στο μπλε της ημέρας αλλά και της νύχτας.

Η Στεφανία Φραγκίστα, με μεταπτυχιακές σπουδές στη σχολή Parsons της Νέας Υόρκης αλλά και θητεία σε μεγάλους οίκους, πραγματοποίησε το όνειρό της, περνώντας από τον σχεδιασμό παπουτσιών στο Παρίσι, στον σχεδιασμό μαγιό στην Αθήνα.

Η Λιάνα Καμπά, σχεδιάστρια μόδας που αντέχει στον χρόνο και στο …Κολωνάκι, παίζει με όλες τις αποχρώσεις. Προμηθεύεται υφάσματα απ’ έξω αλλά παραμένει εντός. Η πρώτη ιστορία μόδας που θυμάται έχει σάουντρακ σίγουρα χρωματιστό, δανεικό από τη δεκαετία του ’60.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ; HANDMADE WITH LOVE, PART 6

https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/08dek2018-istories-modas-2/

Ιστορίες μόδας φτιαγμένες από χρυσά χέρια. Χέρια που έμαθαν να γαζώνουν, να μιμούνται τη μηχανή, να δημιουργούν φορέματα στα πρότυπα της υψηλής ραπτικής, να κεντούν, να ράβουν, να ξηλώνουν, να ξενυχτάνε.

Και σήμερα, που όλα μοιάζουν ίδια, κλωνοποιημένα, μαζικά, η επιστροφή στο χειροποίητο, σε πιο μικρές συλλογές, σε ανδρικά πουκάμισα με κεντημένο μονόγραμμα, σε πολύτιμα υλικά, σε γυαλιά ηλίου που μαρτυρούν ώρες αφοσίωσης, σε αξεσουάρ και κοσμήματα, είναι η στιγμή να εκτιμήσουμε το χειροποίητο σαν το συνώνυμο της απόλυτης πολυτέλειας.

Για την Ιωάννα Σουλιώτη, που υπήρξε μοντέλο στις πιο «προσωπικές» στιγμές του εγχώριου ντιζάιν, οι διαφορές στο τότε και το τώρα, είναι εμφανείς αλλά δεν μοιάζουν να την τρομάζουν.

Ο Δημήτρης Ντάσσιος, σχεδιαστής που ξέρει να μπερδεύει διαφορετικά στοιχεία μαζί, αυτοσαρκάζεται.  Βαφτίζει μια συλλογή «Η Άρτα και τα Γιάννενα», ίσως γιατί δεν τον τρομάζει ο μαξιμαλισμός της μόδας.

Ο Άγγελος Μπράτης εμπνέεται από τον Γιάννη Μόραλη και  παρουσιάζει μια συλλογή με ελληνική τέχνη στην Ιταλία, με τον Giorgio Armani, να του παραχωρεί το θέατρό του.  Δεν θέλει να απομακρυνθεί από την παλιομοδίτικη διαδικασία παραγωγής ρούχων. Θα μιλήσει για τη σχέση αρχιτεκτονικής και μόδας, τη μόδα χωρίς εθνικότητα, το Ιnstagram και τα ρούχα που κάνουν την οθόνη να …εκραγεί.

Κι έχουμε και τις Ιστορίες Μπαλαρίνας με τον Λεμήσιο, έναν παραδοσιακό οικογενειακό οίκο και τον εκπρόσωπο του στο σήμερα,  να θυμάται τη δεκαετία του ’70 με την Μπριζίτ Μπαρντό στις Κάννες. Να ξεχωρίζει από τη βιτρίνα παπούτσια που λένε ιστορίες, να μιλάει για χειροποίητα, έξαλα παπούτσια, που όμως παραμένουν φλατ.

Έξαλα όμως μπορούν να γίνουν και τα καπέλα, με την καλή έννοια.  Δηλαδή εκκεντρικά, με την Κατερίνα Καρούσσου, να υπογράφει εδώ και δεκαετίες, χειροποίητες ιστορίες. Καπέλα για κάθε μέρα ή για καπέλα ξεχωριστά, αλλά πάντα καπέλα που μας βοηθάνε να μην μοιάζουμε όλοι ίδιοι.

Οι χειροποίητες Ιστορίες Μόδας έχουν να αποκαλύψουν αυστηρά προσωπικές στιγμές στον κόσμο του κοσμήματος. Ο Γιάννης Σεργάκης, κοσμηματοποιός, αγαπάει την τεχνολογία και παράλληλα ξέρει πώς να αναδείξει το χειροποίητο. Γνωρίζει καλά ότι το χέρι φροντίζει διαφορετικά κάτι που προορίζεται να αντέξει για πάντα.

Επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε;  Ναι, με λιγότερες αντιγραφές, μεγαλύτερη τόλμη και εξωστρέφεια, ελληνικότητα και τεχνογνωσία. Τι να μαρτυρούν άραγε οι ρυτίδες-διαδρομές στα επιδέξια χέρια μιας μοδίστρας ή ενός ράφτη; Η αναγνώριση άργησε έναν αιώνα.