Για τη συνέντευξη, συναντηθήκαμε μήνες πριν, για την ακρίβεια τον Απρίλιο. Είχαν έρθει για το απαραίτητο ρεπεράζ στην Αθήνα και για ένα secret gig, μια πριβέ συναυλία γνωριμίας για 150 άτομα, ουσιαστικά μια πρόγευση της εμφάνισης τους στο Ροκγουέιβ Φέστιβαλ. Οι Madrugada θα επιστρέψουν. Τι είναι αυτό που τους κάνει να διαφέρουν; Είναι Νορβηγοί, ανένταχτοι, απρόβλεπτοι, τέσσερα αγόρια, που δεν λένε να ξεκολλήσουν από το παρελθόν και τις παραδόσεις, αφού εδώ και χρόνια βασίζουν τη μουσική τους σε υποτονικές μελωδίες, αντιστέκονται σε οτιδήποτε εμπορικό, ποπ, στυλιζαρισμένο. Ο Sivert Hoyem, ο τραγουδιστής του γκρουπ, θέτει τα όρια. Από κοντά και ο Robert Buras, στον ρόλο του κιθαρίστα.

- Γιατί Madrugada;

- Ο τίτλος είναι ποιητικός. Madrugada σημαίνει «Μπλε ώρα», η ώρα δηλαδή ακριβώς πριν ξημερώσει, τότε που ο ουρανός παίρνει μια βαθιά μπλε απόχρωση.

- Και η μουσική σας; Τι χρώμα έχει;

Η Ντολόρες Ο' Ραϊόρνταν μας απασχολεί εδώ και μία δεκαετία με τις κακοτυχίες της. Σπάει το γοφό της στο σκι, αποπειράται να αυτοκτονήσει, πάσχει από ανορεξία, μπαίνει εκτάκτως στο νοσοκομείο από υπερκόπωση, εξαφανίζεται από προσώπου γης. Η φωνή της, όμως, λειτουργεί σαν καταλύτης. Μόνον έτσι μπορούν να δικαιολογηθούν τα 33 εκατομμύρια άλμπουμ που έχει πουλήσει το ιδιόρρυθμο τετραμελές συγκρότημα. Ειδικά τώρα που οι Cranberries επιστρέφουν, υπάρχει σίγουρα ένας πολύ καλός λόγος για να την ξαναθυμηθούμε. Άκουσα όλα τα τραγούδια του καινούργιου -και πέμπτου κατά σειρά- δίσκου που ηχογραφήθηκε στο Δουβλίνο με ενδιαφέρον. Αλμπουμ ρυθμικό, μελωδικό, δυσκολοχώνευτο, γι' αυτό και διεγερτικό. Ο τίτλος; «Ξυπνήστε και μυρίστε τον καφέ» («Wake up and smell the coffee»). 

Ποια είναι τελικά η Ντολόρες; Η μικροκαμωμένη, απρόβλεπτη, ανορεξική, πολυτάλαντη, όσο και δισεκατομμυριούχος πρωταγωνίστρια ή η «μικρή» Ιρλανδή που έκανε την μπαλάντα σύνθημα ζωής; 

«Σκουπίδια, σκουπίδια, όμορφα σκουπίδια». Ο Μπόνο, η Κρίσι Χάιντ, η Κόρτνεϊ Λαβ, η Κάιλι Μινόγκ, ο Μάικλ Στάιπ δεν χάνουν συναυλία των Garbage. Την επικοινωνία με τον Τύπο έχει αναλάβει ο Στιβ Μάρκερ, ιδρυτικό μέλος, κιθαρίστας, μπασίστας του γκρουπ. Στο τέλος της συνέντευξης δεσμεύτηκε ότι οι Garbage θα έρθουν στην Ελλάδα.

- Ο τίτλος του δίσκου, «Beautiful Garbage», φλερτάρει με τις αντιθέσεις. Με όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, πώς συνυπάρχει η μουσική με την επικαιρότητα;

- Σίγουρα είναι μια συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία. Μοιάζει σχεδόν βλακώδες να μιλάς τώρα για ποπ μουσική. Πόσο μάλλον να λανσάρεις άλμπουμ και να πρέπει να το προωθήσεις κιόλας. Μου είναι πραγματικά δύσκολο να συμπεριφέρομαι σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτώ τις καταστάσεις, όπως κάνουν άλλοι συνάδελφοί μας και να πω ότι οι στίχοι των κομματιών υπήρξαν προφητικοί ή να συνεργαστώ με άλλους καλλιτέχνες που αντιμετωπίζουν κάθε τραγωδία σαν κερδοφόρα επιχείρηση. Οποιος ταυτίζει τη μουσική με την επικαιρότητα διαπράττει έγκλημα.

- Στο άλμπουμ συνυπάρχουν οι μπαλάντες με εκρηκτικά κομμάτια. Τα ετερώνυμα έλκονται και στη μουσική;

Η Σαρλότ Τσερτς είναι παντού και πουθενά. Μια βδομάδα μετά την επεισοδιακή τηλεφωνική μας συνομιλία, ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στην εκπομπή του Λάρι Κινγκ, όπου τραγούδησε και λάιβ, εμφανίστηκε στη γενέτειρά της, το Κάρντιφ, δύο φορές, ταξιδεύει διαρκώς.

Η νεαρή σοπράνο δεν συμπεριφέρεται σαν μικρομέγαλο, είναι αυθόρμητη και ειλικρινής, υποστηρίζει ότι η ζωή της δεν άλλαξε επειδή έχει πουλήσει μέχρι σήμερα 8 εκατομμύρια δίσκους, ούτε επειδή έχει μοιραστεί την ίδια σκηνή με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου. Δεν κρύβει ότι της αρέσει να παίζει PlayStation, να διαβάζει τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ, να ακούει τον Ρόμπι Γουίλιαμς και τις Σπάις Γκερλς, ούτε πως ονειρεύεται μια μέρα να τραγουδήσει το «Μαντάμ Μπατερφλάι».

Πόσο ώριμο μπορεί να είναι ένα κορίτσι 15 ετών (τότε) που δεν ταξιδεύει ποτέ χωρίς τη μαμά του; Αν κρίνουμε από τις φωτογραφίες της πάντως, μοιάζει τουλάχιστον 25. Την εντοπίσαμε στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης σε μια νυχτερινή τηλεφωνική συνέντευξη, ανάμεσα σε check-in, ελέγχους διαβατηρίων και αναγγελίες για «άμεση επιβίβαση». Η μαμά μόλις που ακουγόταν.

Εγινε γνωστός για τις μπαλάντες και τον ερωτισμό του. Είναι η πρώτη αποκλειστική συνέντευξη του Ντάρεν Χέιζ, μετά τη διάλυση των Savage Garden. Μαζί πούλησαν περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, με δύο μόλις άλμπουμ στις πλάτες τους. O Ντάρεν είναι μόνος πλέον και μοιάζει να το απολαμβάνει. Δεν φοβάται να τραγουδήσει τα βιώματά του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να τα σκηνοθετήσει κιόλας. Οταν μιλάς για τη ζωή σου δύσκολα αυτολογοκρίνεσαι, κι όμως από τα 35 τραγούδια που έγραψε αρχικά, αναγκάστηκε να κρατήσει τα 12. Απομονώνουμε τα πιο «ρυθμικά» κομμάτια του τραγουδιστή του συγκροτήματος που... έφυγε νωρίς.

- Με τι ασχολείστε από τότε που τελείωσε η περιοδεία σας;

Η Αμελί απέσπασε συνολικά τέσσερα βραβεία Σεζάρ (ταινίας, σκηνοθεσίας, πρωτότυπης μουσικής επένδυσης, σκηνογραφίας) σε μια λαμπερή απονομή. Το τηλεφωνικό ραντεβού, όμως, με τον συνθέτη ΥanΤierseείχε κλειστεί νωρίτερα. Στη Γαλλία μόνο, η «Αμελί» έχει ξεπεράσει τα 8 εκατομμύρια εισιτήρια. 

Ολα ξεκίνησαν όταν ο βοηθός του σκηνοθέτη έβαλε ένα cd στο αυτοκίνητο. O Ζαν-Πιερ Ζενέ βρήκε τη μουσική του Ιάν Τίρσεν «απίστευτη» και το ίδιο κιόλας απόγευμα είχε αγοράσει όλους του τους δίσκους. H απόλυτη αρμονία στη συνεργασία τους αποτυπώθηκε στα ηχοχρώματα της «Αμελί». O ΥanΤiersen αφηγείται τα υπόλοιπα.

- Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες για να γράψεις ένα σάουντρακ;

- Στην περίπτωσή μου δεν μιλάμε ακριβώς για τη μουσική υπόκρουση ενός φιλμ, αφού τα περισσότερα κομμάτια προϋπήρχαν της ταινίας. Δεν δουλεύω με βάση τις εικόνες. Είναι κάτι που βρίσκω εξαιρετικά επικίνδυνο και περιοριστικό για έναν δημιουργό. O τρόπος που δουλεύω διαφέρει από τους υπόλοιπους συνθέτες. Εγώ γράφω πρώτα τα κομμάτια και αναζητώ τον σκηνοθέτη που θα τα αναδείξει. Προτιμώ να αυτοσχεδιάζω. Για μένα η μουσική είναι μια περιπέτεια που αναζητά ήρωες. Γι' αυτό και αρνούμαι να υποκύψω στη δύναμη της εικόνας.

- Δεν θα το κάνατε, ακόμη κι αν το οικονομικό δέλεαρ ήταν μεγάλο;

Εφιάλτης για τους μεταφραστές. Αφού γράφει σε δική του τοπική, αργκό διάλεκτο. Ακτιβιστής του πολιτισμού. Δεν του αρέσει να συστήνεται σαν συγγραφέας κι ας είναι ο δεύτερος πιο καλοπληρωμένος Σκωτσέζος συγγραφέας, με πρώτη τη Ρόζαμουντ Πίλτσερ. O Ιρβιν Γουέλς ήρθε στη χώρα μας, σκηνοθετώντας μία βραδιά με τη μάλλον ανορθόδοξη συνύπαρξη λογοτεχνίας και σύγχρονης χορευτικής μουσικής, ύστερα από πρόσκληση του British Council. Αν και δεν μας έπεισε ότι ήρθε μόνο γι' αυτό.

- Ποιος είναι ο αληθινός λόγος της πρώτης σας επίσημης επίσκεψης στην Ελλάδα; Γιατί τώρα;

- Ηλπιζα να βρω τέλειο καιρό, αλλά τελικά το κλίμα δεν είναι και τόσο τροπικό όσο νόμιζα. H αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που είχα έρθει στην Αθήνα ήταν για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με κάτι φίλους, το 2001, μετά την 11η Σεπτεμβρίου και ήμαστε τόσο μεθυσμένοι που δεν είδα και τόσα.

- Αυτόν τον καιρό γράφετε... Σε ποιον εμπιστεύεστε τα πρώτα σας χειρόγραφα;

- O εκδότης μου είναι ο πρώτος που τα διαβάζει. Και ύστερα μου λέει αν είμαι στο σωστό δρόμο.

- Κι εσείς τον ακούτε;

H συνέντευξη με τον εμπνευστή του Tiger Lillies Circus, Sebastiano Toma, έγινε λίγες ημέρες πριν από την επίσημη πρώτη συνάντηση στην πλατεία όπου όλα επιτρέπονται και όλα ανατρέπονται, στην πλατεία Balagan. Ο Ιταλός σκηνοθέτης μάς προτρέπει «να ανοίξουμε τα αυτιά και τα μάτια της ψυχής μας και να περπατήσουμε στην πλατεία των ονείρων», εκεί όπου μουσικοί, χορευτές και ακροβάτες πλέκουν ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι από εικόνες και μελωδίες, κρουστά και έγχορδα, τζαζ και ροκ, χρώματα και μελωδίες. Πάμε πλατεία;

- Από το βαριετέ περάσαμε στο τσίρκο και από εκεί σε μία ονειρική πλατεία. Ποιους θα συναντήσουμε;

- Στην πλατεία «Balagan» θα δείτε έναν κόσμο γεμάτο πάθος, 10 βιρτουόζους μουσικούς και 10 καλλιτέχνες. Και φυσικά το ελληνικό κοινό θα γνωρίσει για πρώτη φορά το Trio Bravo, μία μοναδική μπάντα τεσσάρων ταλαντούχων μουσικών.

- Το «Tiger Lillies Circus» σημείωσε τεράστια επιτυχία τουλάχιστον στην Ελλάδα. Πώς θα πετύχετε το ίδιο αποτέλεσμα;

- Νομίζω πως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, τουλάχιστον όταν μιλάμε για τέχνη. Αν η Ελλάδα αγαπήσει το «Balagan», όπως αγάπησε τους Tiger Lillies, θα είναι για διαφορετικούς λόγους. Εκείνο που ξέρω είναι ότι οι Ελληνες είναι πολύ ανοιχτοί σε νέες ιδέες.

- Πώς μεταφέρετε μία σκηνή που διαδραματίζεται στον δρόμο σε ένα θέατρο;