• HOME+ENTERTAINING
  • VIDEOS
  • LIFE+STYLE
  • INTERVIEWS+MORE
  • ABOUT
  • KEEP IN TOUCH
Menu

Sandy Tsantaki

Street Address
Athens
Phone Number

Sandy Tsantaki

  • HOME+ENTERTAINING
  • VIDEOS
  • LIFE+STYLE
  • INTERVIEWS+MORE
  • ABOUT
  • KEEP IN TOUCH

Ludivine Sagnier, Marie-Josee Croze. Δύο σταρ με παρελθόν, παρόν και μέλλον

April 1, 2014 Sandy Tsantaki

Είναι δύο Γαλλίδες ηθοποιοί που βρέθηκαν στην Αθήνα για να προωθήσουν τα φιλμ στα οποία παίζουν. «Ατίθαση Λίλι», «Θέα στη θάλασσα», «Another kind of silence», «Les bien-aimes», «The devil's double…».

Λουντιβίν Σενιέ, Μαρί-Ζοζέ Κροζ. Κορίτσια χορτασμένα, χωρίς ίχνος μιζέριας, με παρελθόν, παρόν και μέλλον, γεμάτες αυτοπεποίθηση. Οχι ντίβες αλλά σταρ με πλούσιο βιογραφικό, χωρίς την ανασφάλεια που χαρακτηρίζει συνήθως το επάγγελμα του ηθοποιού. Γυναίκες που τσαλακώνονται, δεν φοβούνται να εκτεθούν και να μιλήσουν με ειλικρίνεια για τους ρόλους τους.

Τις συνάντησα ξεχωριστά στο Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα. Η πρώτη, η Λουντιβίν Σενιέ (Ludivine Sagnier), γεννημένη το 1979, ξεκίνησε να παίζει από πολύ μικρή, έχει συνεργαστεί με τον Φρανσουά Οζόν σε τρία φιλμ, όπως και με τον Αλέν Ρενέ, τον Κλοντ Σαμπρόλ, τον Κριστόφ Ονορέ, ήταν μία από τις «8 γυναίκες», έπαιξε τη μικρή αδερφή της Νταϊάν Κρούγκερ, έχει συνυπάρξει στη μεγάλη οθόνη με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, τη Φανί Αρντάν, την Εμανουέλ Μπεάρ. Μέχρι σήμερα έχει απορρίψει όλες τις προτάσεις για να παίξει στο αμερικάνικο σινεμά, παρά τα δελεαστικά συμβόλαια, γιατί θέλει να παραμείνει πιστή στον γαλλικό κινηματογράφο.

Η δεύτερη, η Μαρί-Ζοζέ Κροζ (Marie-Josee Croze), είναι Καναδή, γεννημένη το 1970, ξεκίνησε την καριέρα της από μια ταινία του Ατόμ Εγκογιάν, βραβεύτηκε το 2003 στο Φεστιβάλ των Καννών ως η καλύτερη ηθοποιός της χρονιάς, την επέλεξε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για το «Munich», όπως και ο Τζούλιαν Σνάμπελ για το φιλμ «The Diving Bell and the Butterfly». Εχει υποδυθεί την κόρη της Κατρίν Ντενέβ, την είχε επιλέξει ο Γούντι Αλεν για το «Match Point», αλλά δεν μπόρεσε να πάρει τον ρόλο γιατί είχε ήδη δεσμευτεί για άλλη ταινία.

ludivine-sagnier-0a.jpg

Η Λουντιβίν Σενιέ παίζει στο γαλλικό σινεμά και στην τηλεόραση από τα 9 της χρόνια. «Δεν έγινα ποτέ σταρ. Συνήθως τα παιδιά-θαύματα που ξεκινούν πολύ νωρίς την καριέρα τους, γερνούν γρήγορα και καίγονται. Εγώ μπορεί να ξεκίνησα πολύ μικρή, αλλά δεν έγινα διάσημη. Υπήρχε αναγνώριση, το όνομά μου αναφερόταν, αλλά δεν ήταν και με τεράστιους τίτλους ώστε να προσελκύω τους ανθρώπους. Επίσης, δεν χρησιμοποίησα το όνομά μου για να πετύχω κάτι, πήγαινα στο σχολείο κανονικά», λέει.

Αρνείται να παραδεχτεί ότι είναι παιδί-θαύμα, έχει ήδη ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους σε περισσότερες από 33 ταινίες. Εχει σταματήσει να μετράει. Στην Αθήνα την είδαμε να παίζει ως «Ατίθαση Λίλι». «Πρόκειται για μια ταινία πολύ ρεαλιστική. Εμφανίζομαι χωρίς μακιγιάζ, με φυσικό φως, είναι σαν ντοκιμαντέρ, βασίζεται στη σχέση δύο αδερφών». Η Λουντιβίν Σενιέ παίζει συνήθως τον ρόλο της γοητευτικής, νεαρής, ερωτεύσιμης κοπέλας. Σαν Λίλι είναι αγνώριστη. «Δεν φοβάμαι να είμαι αλλιώς. Η Λίλι δεν δίνει καθόλου σημασία στην εμφάνισή της. Αναγκάστηκα να πάρω και κάποια κιλά για να ερμηνεύσω τον ρόλο, είμαι ένα κορίτσι της φύσης. Νιώθω ότι με έχουν κακομάθει στις ταινίες, έπαιζα πάντα πιο γυναικείους ρόλους, δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα που αυτός είναι διαφορετικός».

Και με το γυμνό; Αν και μητέρα δύο παιδιών όπως τονίζει, μοιάζει συμφιλιωμένη με το σώμα της στα φιλμ που πρωταγωνιστεί, όπως στην «Πισίνα». «Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι όταν σε βλέπουν σε μια ταινία γυμνή, νομίζουν ότι βλέπουν εσένα και όχι τον ρόλο σου. Αυτό είναι λάθος. Δεν έχω ποτέ την εντύπωση ότι αποκαλύπτω τον εαυτό μου στους θεατές».

Εχει ακόμη τρεις-τέσσερις ταινίες να ετοιμάζονται. Απαραίτητες για τη συλλογή με βραβεία. «Είναι σημαντικό γιατί καταλαβαίνεις ότι υπάρχεις επαγγελματικά. Νιώθεις ότι οι άνθρωποι βλέπουν τη δουλειά σου. Αλλά μέχρι εκεί. Πρέπει να πω ότι είμαι πολύ τυχερή που ανήκω σε μια γενιά στη Γαλλία που δουλεύει πολύ, δέχομαι πολλές προτάσεις και απλώς το απολαμβάνω. Ετσι κι αλλιώς, η βιομηχανία σινεμά στη Γαλλία μεγαλώνει διαρκώς. Για παράδειγμα του χρόνου θα βγουν 261 ταινίες…»

Η Μαρί-Ζοζέ Κροζ δεν προλαβαίνει επίσης να διαβάζει σενάρια και να δέχεται ή να απορρίπτει προτάσεις. Οσο ήταν στην Αθήνα, πρόλαβε να επισκεφτεί το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, «μία ώρα με ξεναγό ήταν αρκετή». Βρέθηκε στην πρεμιέρα του «Balcon sur la mer», το οποίο έχει δει μόλις δύο φορές. Οπως λέει, «δεν βλέπω τα φιλμ που παίζω. Μπορώ να τα δω δέκα χρόνια μετά. Αν υπάρχουν ταινίες μου που βγαίνουν στις αίθουσες, και δεν χρειάζεται να τις δω για τους δημοσιογράφους, μπορεί να μην τις δω καν. Υπάρχουν 5-6 φιλμ που δεν τα έχω δει μέχρι σήμερα. Ακόμη κι αν μου στείλουν το βίντεο, το κρύβω…».

Οπως εξηγεί η Γαλλίδα ηθοποιός που δουλεύει 20 χρόνια τώρα και έχει γυρίσει ήδη τουλάχιστον 20 ταινίες, ο τρόπος που δουλεύει είναι να προσπαθεί να τα ξεχνάει όλα, «να ξεφεύγω από τους φόβους μου, να μη με απασχολεί η εξωτερική μου εμφάνιση, το παίξιμό μου, η φωνή μου. Να με συγχωρώ. Στην ηθοποιία το καλύτερο είναι όταν σε ξεχνάς».

Γι' αυτό και η Μαρί-Ζοζέ Κροζ αποφεύγει να βλέπει τις ταινίες της… «Είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου γυμνό. Κανείς δεν θέλει να είναι γυμνός μπροστά σε έναν καθρέφτη. Οταν δημιουργείς έναν χαρακτήρα, εφευρίσκεις πράγματα, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι που έρχεται από την ψυχή σου, εξαιρετικά προσωπικό. Αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλω να δω».

Και η επιβράβευση; «Οι ηθοποιοί συνηθίζουν να λένε ότι τα βραβεία δεν τους λένε απολύτως τίποτα. Δεν σε κάνουν καλύτερο. Αλλά επιβεβαιώνεται αυτό που κάνεις, σου ανοίγει πόρτες. Και αν δεν έχεις το ταλέντο, θα ανοίξει η πόρτα και δεν θα μπορέσεις να μπεις μέσα. Αν έχεις επιθυμία, ταλέντο και θάρρος, θα πας μέσα και κάτι θα κάνεις. Η πόρτα πρέπει να ανοίξει. Προσωπικά με ενδιαφέρει τι λένε οι άνθρωποι, οι κριτικοί, οι δημοσιογράφοι για τη δουλειά μου. Αν πουν ότι δεν είμαι καλή, θα τους πιστέψω. Θέλω να μάθω γιατί απέρριψαν έναν χαρακτήρα, πώς με σχολιάζουν. Θέλω να ξέρω τι πιστεύουν οι άλλοι για τη δουλειά μου. Γιατί στην προσωπική μου ζωή έχω το δικαίωμα να πηγαίνω τον σκύλο μου βόλτα με την πιτζάμα…».

Σαν ηθοποιός έχει συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν με γυναίκες σκηνοθέτιδες. «Εχω κάνει και τα δύο. Ομως κολακεύομαι όταν αρέσω στις γυναίκες για να είμαι η ηθοποιός τους. Γιατί δεν είναι καθόλου αθώο όταν μια γυναίκα διαλέγει μια άλλη γυναίκα. Τις περισσότερες φορές υποδύεσαι τις ίδιες», λέει η Μαρί-Ζοζέ Κροζ.

Οταν της μιλάω για την ανασφάλεια των Ελλήνων ηθοποιών για το επόμενο πρότζεκτ, απαντά: «Το ξέρω αυτό το συναίσθημα. Οταν ζούσα στον Καναδά, γυρίζονταν πολύ λίγες ταινίες, μάλλον όπως στην Ελλάδα. Αλλά η βράβευσή μου στο Φεστιβάλ των Καννών άλλαξε την καριέρα μου. Εχω πάντα προτάσεις για δουλειές, και το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να διαλέξω την καλύτερη. Αυτό είναι λίγο δύσκολο. Αλλά είμαι τζογαδόρος…. Σ' αυτή τη δουλειά νομίζεις συχνά ότι παίζεις στο καζίνο».

Με την κουβέντα, προκύπτει όλη η αλήθεια. «Υπάρχουν φορές που νομίζεις ότι ήσουν τέλεια, και τελικά βλέπεις το φιλμ και δεν είσαι η καλύτερη. Υπήρχαν άλλοι, πολύ καλύτεροι».

Comment

Jodie Kidd: «Έχω κάνει πράγματα για τα οποία μετάνιωσα».

March 31, 2014 Sandy Tsantaki
jodie kidd.jpg

Το 1999 ήταν τόσο αδύνατη και δυστυχισμένη που όλοι την φώναζαν «ανορεξική καμηλοπάρδαλη». Συνάντησα την ανανεωμένη, χαρούμενη και γεμάτη όρεξη Jodie Kidd, ένα κορίτσι που έγινε γνωστό για την αδυναμία του, όπως και για την αριστοκρατική του καταγωγή (ο προπάππος της ήταν ο Lord Beaverbrook, γνωστός και ως ο βαρώνος των media), την αγάπη της για το πόλο, την μόδα και τους φίλους της από την βασιλική οικογένεια της Αγγλίας.

Οι περισσότερες γυναίκες θα το θεωρούσαν προσβολή να τους πεις ότι πάχυνες, στην περίπτωση της Τζόντι όμως είναι κοπλιμέντο. Συναντηθήκαμε στο Πεντελικό. Από κοντά είναι εξωπραγματικά όμορφη, θυμίζει περισσότερο άλιεν, με πρασινογκρίζα ελαφίσια μάτια, ένα πελώριο, τέλειο στόμα και καλοσχηματισμένα μήλα. Παραμένει αδύνατη αλλά δεν φοβάσαι να την αγγίξεις.

Read more
In Jodie Kidd
Comment

Solomon Burke, ένας αγγελιαφόρος ιστοριών

March 24, 2014 Sandy Tsantaki
Solomon Burke 4.jpg

Ο βετεράνος της σόουλ δεν ζει πια. Τον γνώρισα όταν είχε έρθει στην Ελλάδα για συναυλία. Δεν γνωρίζεις κάθε μέρα καλλιτέχνες που έχουν βραβευτεί με Γκράμι (το τελευταίο ήταν το 2002), που έχουν πουλήσει εκατομμύρια δίσκους, που σε ευχαριστούν για τον χρόνο σου, που εκφράζουν τον θαυμασμό τους που είσαι Eλληνίδα και σου τραγουδούν το «Happy birthday» στο τέλος της συνέντευξης...

Read more
In Solomon Burke
Comment

10 με τόνο στη Sophia Neophytou-Apostolou

March 23, 2014 Sandy Tsantaki
sophia-110809.jpg

Θα ήθελα να θέσω πολύ περισσότερες από δέκα ερωτήσεις σε έναν άνθρωπο όπως η Σοφία Νεοφύτου–Αποστόλου. Η εκδότρια του περιοδικού «10», αυτοδημιούργητη, παράδειγμα προς μίμηση, αποδεικνύει –το κλισέ– πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτήν τη ζωή.

Read more
In Sophia Neopytou-Apostolou
Comment

Η Marina Lambrini-Diamantis και τα Διαμάντια

March 22, 2014 Sandy Tsantaki
Bbbbed.jpg

Η Μαρίνα-Λαμπρινή Διαμάντη είναι ένα κορίτσι που χαίρεσαι να το βλέπεις, να το ακούς να τραγουδάει και να σου μιλάει. Η χαρά της ζωής, με χρώματα, ρετρό αναλαμπές, μια ξεχωριστή προσωπικότητα...

Read more
In Marina Lambrini-Diamantis
Comment

Madeleine Peyroux: «Συνεχίζω απλώς να μεγαλώνω».

March 21, 2014 Sandy Tsantaki
madeleine peyroux.jpg

Η Μαντλέν Περού δεν είναι και ο ευκολότερος συνομιλητής. Είχαμε κανονίσει το τηλεφωνικό μας ραντεβού καιρό πριν, κι ας είναι καλά ο μάνατζέρ της, που την εντόπισε στο καμαρίνι της, γιατί μάλλον δεν θα απαντούσε ποτέ στην προσωπική της γραμμή. Δεν θα πρέπει να τρελαίνεται να μιλάει για τη δουλειά της, πολύ περισσότερο να την πουλάει. 

Δεν μιλάει πολύ, στέκεται μόνο στα θέματα που θεωρεί η ίδια ασφαλή, ανώδυνα, γι’ αυτό και ακίνδυνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα της Τζόρτζια. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν 6 χρόνων. Αρχισε να τραγουδά στα 15 της. Στα 16 έπαιζε σε γκρουπ και περιόδευε στην Ευρώπη. Ενας ανιχνευτής ταλέντων την είδε σε ένα νεοϋορκέζικο στέκι και την έπεισε να φτιάξει έναν δίσκο με διασκευές Εντίθ Πιαφ, Μπέσι Σμιθ, Πάτσι Κλάιν. Εβγαλε το πρώτο της άλμπουμ («Dreamland») το 1996 στα 22 της χρόνια, και πούλησε 200.000 αντίτυπα.

Κουράστηκε γρήγορα από τη διασημότητα. Εξαφανίστηκε, πέρασε μια περιπέτεια με την υγεία της (στις φωνητικές της χορδές), βρέθηκε στο Παρίσι, έπαιξε σε μπαρ λίγων τετραγωνικών (σπανίως με το όνομά της) και σε οχτώ χρόνια ένιωσε ξανά έτοιμη. Τριαντάρα πια, το 2004, βγήκε ξανά στην παραγωγή. Τραγουδώντας Λέοναρντ Κοέν, Μπομπ Ντίλαν, Τσάρλι Τσάπλιν, Σερζ Γκένσμπουγκ, Τομ Γουέιτς και δικές της συνθέσεις. Το 2005 εμφανίστηκε στο Εδιμβούργο και μετά ξαναεξαφανίστηκε. Την ανακάλυψε ιδιωτικός αστυνομικός στη Νέα Υόρκη.

- Τι δεν έχει τολμήσει μέχρι σήμερα; Θα ήθελε να τραγουδήσει κάτι από Μπομπ Μάρλεϊ. Ποιο θεωρεί ότι είναι, ηλικιακά τουλάχιστον, το κοινό της;

Read more
In Madeleine Peyroux
Comment

Michel Legrand: «Δεν απογοητεύομαι πια».

March 20, 2014 Sandy Tsantaki
Michel Legrand Loic Venance 2013.jpg

Γαλλοαμερικανός, 78 χρόνων. Ο τελευταίος των σάουντρακ, με στοιχεία από τζαζ και easy listening, ταγκό και κλασική μουσική. Δεκατρείς φορές υποψήφιος για Οσκαρ, τρεις φορές βραβευμένος με Οσκαρ, πέντε φορές με Γκράμι. Μέχρι σήμερα έχει κατορθώσει να συνεργαστεί με καλλιτέχνες τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους, όπως ο Μάιλς Ντέιβις και η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, ο Ιβ Μοντάν και η Κίρι Τε Κανάουα, ο Φρανκ Σινάτρα και η Σίρλεϊ Μπάσεϊ… Συνθέτης, παραγωγός, πιανίστας, μαέστρος, τραγουδιστής.

Tον τελευταίο καιρό, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Αμερική και τη Γαλλία. Τετάρτη, 9 το βράδυ, Λος Αντζελες καλεί Αθήνα. Χωρίς χρονικό όριο αυτή τη φορά, καθώς ο ίδιος προτιμά τις τηλεφωνικές συνεντεύξεις, την προσωπική επαφή από την έγγραφη επικοινωνία μέσω email... Μichel Le Grand, όπως Μισέλ ο Μεγάλος, ή Michel Legrand, διαλέγετε και παίρνετε. O Mισέλ Λεγκράν δεν μιλάει πολύ, αποφεύγει τις παγίδες. Παραμένει επικοινωνιακός, αν και φειδωλός στα λόγια. Δεν πειράζει. Με τη μουσική που έχει γράψει, το δικαιούται. «The Windmills of your mind», «Τhe summer knows», «Papa can you hear me?», «Ι will wait for you»...

– Τι έχετε ακούσει για την Ελλάδα; Για την οικονομική κρίση;  

Read more
In Michel Legrant
Comment

Dulce Pontes: «Η Eurovision είναι για τους νέους».

March 18, 2014 Sandy Tsantaki
Dulce-Pontes.jpg

Η Ντούλτσε Πόντες δεν έχει λόγο να συστήνεται πια σαν διάδοχος της Αμάλια Ροντρίγκεζ. Εχοντας δημιουργήσει το δικό της μουσικό ιδίωμα, επιστρέφει με μελαγχολική, κινηματογραφική μουσική, ένα σύγχρονο σάουντρακ που μας ταιριάζει πολύ τελευταία. Η ευαίσθητη Πορτογαλίδα παραμένει μια σπουδαία ερμηνεύτρια και συνθέτις, που αφομοιώνει και μεταλλάσσει διαφορετικά μουσικά είδη - στην ίδια αποδίδεται άλλωστε η πετυχημένη αναβίωση των φάντος στη δεκαετία του '90. Έκτοτε αντιμετωπίζει κάθε τραγούδι σαν προσευχή. «Δεν εκφράζω απαραίτητα λύπη. Είναι σαν να απογυμνώνεσαι, με μια βαθύτερη έννοια», λέει.

- Πώς είναι τα πράγματα στην Πορτογαλία αυτόν τον καιρό; Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά; Τι διαβάζετε, τι σας λέει ο κόσμος και το ένστικτο σας;

Read more
In Dulce Pontes
Comment
← Newer Posts Older Posts →
 
 

Powered by Squarespace